Ολόφωτη Σελήνη

Lady Night Moon by http://blueart.altervista.org

Καλέ μου ήρωα εσύ, γενναίε στρατηλάτη,
κοίτα τη κόρη τη τρελλή,
την αναμαλλιασμένη,
θώρησε νύμφη ξακουστή
στα πέρατα του κόσμου,
στην απλωσιά του ουρανού
να κείται φωτισμένη

Ανέβα στ' άσπρο άτι σου
και ζέψτο για ταξίδι,
βάλε την πανοπλία σου
σαν να φευγες για μάχη
κι έπειτα κίνησε γοργά,
να φτάσεις στο Φεγγάρι

Τα γκέμια κράτησε γερά,
με υπομονή οπλίσου
καθώς το Φως θα σ' οδηγεί
για να βρεις άλλους τόπους,
εκεί ψηλά, εκεί μακριά,
στο δίσκο της Σελήνης
κι ίσως να είσαι τυχερός
να δεις αυτό που ψάχνεις...

Μαριαλένα, 29/08/2007 (πανσέληνος)

Σαν το κερί

Σαν το κερί σε βλέπω
να αχνοφέγγεις ψυχή μου,
σαν το κερί, κόντρα στον άνεμο
και τα κελεύσματα της Μοίρας

Φλόγα αειφόρο φέρεις ψυχή μου,
σπίθα απ' τα σπλάχνα του Προμηθέα
βγσλμένη, με τον χρησμό του Κάλχα
γραμμένα στα δυο μάτια σου

Κερί που λιώνει στο διάβα του άχρονου είσαι,
με μια ανάσα, μια στιγμή να λάμπεις
κι ύστερα πάλι με τεχνάσματα απίστευτα,
να κατορθώνεις σε πείσμα των καιρών να λαμπυρίζεις.

Μαριαλένα, 11/08/2007

Τι έχεις νιώσει?

Έχεις νιώσει ποτέ σου

το αίσθημα

ότι όσο περνάει ο καιρός

τόσο περισσότερο βουλιάζεις

πιο μέσα?

Ή μήπως εκείνες τις στιγμές

που στο κεφάλι βασιλεύει αταξία

και συ καρδιοχτυπάς αδιάκοπα?

Έχεις νιώσει ποτέ σου, πες μου,

το κενό στο στομάχι

και τα κλείστρα των ματιών να βαραίνουν

σαν άμυνα?

Αν οι λέξεις αυτές σε αγγίζουν, ίσως,

λέω, ίσως και να...

έχεις δει από την πίσω μεριά του καθρέπτη

και το φως στο πιο μαύρο σκοτάδι.

Έχεις νιώσει λοιπόν το αδιέξοδο,

τη στροφή μες τη λάθος πορεία

και εκεί που όλα μοιάζουν πιο δύσκολα,

εσύ να παίρνεις ανάσα και

να μετράς της ζωής τα βιβλία.


Αν σου μίλησαν οι λέξεις αυτές,
τότε φίλε μου ξέρεις πως το έχεις νιώσει...

Marialena, 25/07/2007 (σκληρά λόγια σε δύσκολες εποχές)

Ήθελα να μουν...

Ήθελα να μουν μια ανάσα απ΄την ανάσα σου
ένα χαμόγελο που σου φώτισε τα χείλη,
ήθελα να μουν ματοτσίνορο στα βλέφαρα,
όταν θα τα κλεινες γλυκά σαν το κοχύλι.

Ήθελα να μουν ένα κύτταρο στο σώμα σου
η πρώτη σκέψη στο ξεκίνημα της μέρας,
ήθελα να μουν το ερέθισμα στα δάκτυλα
καθώς με τ' άγγιγμα θα έφτανες πιο πέρα.

Ήθελα να μουν το κομμάτι που σου έλειπε
το άλλο ήμισυ που έψαχνες για να βρεις,
ήθελα να μουν οπτασία που δεν χάθηκε,
όταν ο ήλιος την καινούργια μέρα θα ρθει.

Ήθελα να μουν το πολύτιμο πετράδι σου
ο θησαυρός που σε περίμενε κρυμμένος,
ήθελα να μουν αυτό που πάντα ονειρευόσουνα
και εδώ στη γη το ανακάλυψες θαμμένο.

Marialena, 03/08/2007

Και σ' ονειρεύτηκα

...Και σ' ονειρεύτηκα στον ύπνο μου να έρχεσαι,
τη ζεστασιά σου πάλι στο κορμί να νιώθω
κι εκεί που χάνομαι με πόθο να αφυπνίζομαι,
όταν το χάδι σου προλάβω να κλειδώσω.

Και σ' ονειρεύτηκα φαντάσου ολοζώντανο,
πλάσμα που γέννησε ξανά η φαντασία
και ήταν όλα τόσο υπέροχα στο όνειρο,
που αν μπορούσα θα το ζούσα ως την ουσία.

Και σ' ονειρεύτηκα καλέ μου σαν τον Έρωτα,
που ρθες πετώντας και με λάβωσες στο στήθος
ω! τι συναίσθημα θεσπέσιο με πλημμύρισε,
καθώς τα μάτια μου κλειστά θα τα κρατήσω...

Marialena, 23/07/2007 (και σ' ονειρεύτηκα...)

Για να βρεις την καρδιά σου

Αναρωτήθηκες ποτέ σου τι σου έφταιξε

και έχεις χάσει της ζωής σου το παιχνίδι,

μόνος - κρυμμένος στη σκιά σου φαίνεσαι

με συντροφιά σου του μυαλού το ροκανίδι.

Αναρωτήθηκες γιατί να είσαι μίζερος,

όταν μπορείς να ανασαίνεις κάθε μέρα,

κάθε λεπτό που προσπερνάς αδιάφορος,

κυλάει και χάνεται στου χρόνου την αιώρα.

Αναρωτήθηκες τι πάει να πει να δίνεσαι,

αυτό το κάτι που κρατάς στα σωθικά σου,

μικρέ ανόητε εγωϊστή κι απάνθρωπε,

κοίταξε μέσα σου για να βρεις την καρδιά σου.

Marialena, 11/07/2007

I wanna be with you

image by http://ima.dada.net

When the light fades away
and there's nothing left to say,
I wanna be with you

Through the ticking of the clock
in the midst of it all,
I wanna be with you

To kiss your tender lips goodnight
every time, every night,
I wanna be with you

For as long as we shall live
come tomorrow never be,
I wanna be with you

Marialena, 08/07/2007

Θάλαττα, θάλαττα...

The blue angel of the sea

Κι έκανε η θάλασσα τα πλήθη ν' αλαλλάζουν:
"Θάλαττα, θάλαττα..." εφώναζαν
καθώς την αντικρύζαν
και με βιασύνη περισσή τον οπλισμό πετούσαν
λίγο πριν πέσουν στα νερά
για να βρουν σωτηρία.

Και η θάλασσα τους δέχτηκε
με μιας τους ηττημένους
κι έγινε μήτρα ξενική
να τους καταβροχθίσει,
καθώς θυσία ζήταγε
σαν φόρο στους νεκρούς της.

Κι έφτασαν μέχρι την ακτή
τα πτώματα των πρώτων,
καθώς η μάνα θάλασσα
με βία τους ξερνούσε
μακριά απ' την αγκάλη της
και την ζωή την ίδια.

Marialena, 29/06/2007

Οπτασία

Trasparenze d'alba

Στα ξέπλεκα μαλλιά σου ακούμπησα,
γυρεύοντας να βρω να ξαποστάσω
και αντίκρυσα το πιο ωραίο θέαμα
εις των ματιών σου τ' απέραντο γαλάζιο.

Θαμπώθηκα απ' το θεσπέσιο όραμα,
το κάλλος που ξεπρόβαλλε εμπρός μου,
το χέρι μου για να σε πιάσω άπλωσα
κι ας ήσουν οπτασία στ' όνειρό μου.

Μα τα μαλλιά σου με στοργή με τύλιξαν
και μ' αφήσαν να δω την ομορφιά σου,
καθώς στη μέθη της μορφής σου έμπαινα
κι έπινα σταλιά σταλιά απ' τη δροσιά σου.

Marialena, 26/06/2007

Νύχτα σαν κι αυτή

Μια νύχτα σαν κι αυτή,

χαμογέλασε,

μια νύχτα σαν κι αυτή,

μείνε έξω,

για να αντικρύσεις το φεγγάρι

απέναντι

κι ύστερα έλα εδώ κοντά

να σε μαγέψω.

Μια νύχτα σαν κι αυτή,

μείνε μόνος σου,

μια νύχτα σαν κι αυτή,

απλά γέλα,

γιατί είν' η ζωή απ΄άλλο ανέκδοτο

και μεις σαν πιόνια

που μας σπρώχνουν μαζικά,

βυθιζόμαστε στη τρέλλα.

Μια νύχτα σαν κι αυτή,

μόνο άκου με,

μια νύχτα σαν κι αυτή,

νιώσε αγάπη,

μιας κι είναι κάθε μέρα

τόσο σύντομη,

όσο κρατάει μια στιγμή

ή μια οφθαλμαπάτη.

Marialena, 21/06/2006 (στη θερινή ισημερία του 2007, αφιερωμένο)

Ό,τι απέμεινε...

Summertime, image by http://visitsen.dk

Δάγκωμα στα χείλη,
σύκο και σταφύλι,
καλοκαίριασε.

Χάδι στο σκοτάδι,
κοίτα το φεγγάρι,
πως μεγάλωσε!

Θάλασσα και άμμος,
κράτα με με πάθος,
όσο αντέξουμε.

Νέκταρ τα φιλιά,
τούτη η βραδιά είν',
ό,τι απέμεινε...

Marialena, 14/06/2007

Μέσα στο πλήθος

image by Alexey Titarenko, http://www.spaceandculture.org

Μέσα στο πλήθος φάντασμα εγώ λογίζομαι,
καθώς ανάμεσα στους άλλους περπατάω,
μηδέ μορφή ουδέ υπόσταση δανείζομαι
όταν τον βίο μου αόρατα διάγω.

Μέσα στο πλήθος χιλιάδες άνθρωποι πορεύονται,
πρόσωπα οικεία και συνάμα τόσο ξένα,
κοιτάζω γύρω μου την αύρα τους οσμίζομαι
καθώς αυτοί ιχνηλατούν έναν προς ένα.

Μέσα στο πλήθος θα χαθώ σαν ον αυθύπαρκτο
που διαστάσεις μες τον χώρο δεν λαμβάνει,
γήινα όρια στο σώμα μου δανείζομαι
μα για να υπάρχω μοναχά αυτό δεν φτάνει.

Μarialena, 10/06/2007

Just another day

Frown, image by http://www.mironchuck.com

It's just another day of happiness
and sorrow in your life,
they mingle well together-
so much there's nothing else to try.

It's just another day of emptiness
and wonder in your life,
the days are keep on pilling
to the sum that's been left behind.

It's just another day of you and me
and me always alone,
to the never ending story
to which the end has not been known.

It's just another day of simple things
and dreams along the way,
if I got something left for me to say
that'd be my love remains.

Oh, it's always just another day...

Marialena, 09/06/2007

Θεέ μου που πάω?

Δε θα σε βρω ξανά ποτέ στα όνειρά μου,
γιατί είσαι ανάσα που περνά,
μια θύμηση απ' τα παλιά,
παρηγοριά μου

Δεν θα τολμήσω να σου πω πως σ' αγαπάω,
γιατί είναι μια λέξη δυνατή,
απ' όλες η πιο αληθινή,
που στη φυλάω

Δεν θα διαβούμε μετερίζια στους αιώνες,
γιατί είσαι ακόμα μακρυά,
πέρα απ' του χάρτη τα νησιά,
στους Λαστρυγόνες

Δεν θα με πάρεις αγκαλιά που σπαρταράω,
για να μου δώσεις δυό φιλιά,
να μου μιλάς ψιθυριστά,
Θεέ μου, που πάω?

Marialena, 03/06/2007

Πανσέληνος του Ιούλη II

Full moon in Acropolis

Πανσέληνο του Ιούλη σε συνάντησα,
να περπατάς σαν ένας ήρωας αρχαίος,
στην Αγορά καθώς τα βήματα μας έφεραν,
σ' αυτόν τον τόπο τον γνωστό, τον πιο μοιραίο.

Πανσέληνο του Ιούλη σε αντίκρυσα,
άνδρα πανέμορφε, χαμένε μες τις σκέψεις,
όπως τα αρχαία μάρμαρα ατένιζες
και έτσι έμελλε τη καρδιά μου να την κλέψεις.

Πανσέληνο του Ιούλη σε λαχτάρησα,
και θέλησα να βρω τον τρόπο να σ' αγγίξω,
μα όπως η Σελήνη η πελώρια έφεγγε,
το παρελθόν σε κάλεσε, πρωτού να σ' αποκτήσω.

Marialena, 20/05/2007

Σαν το κεράκι

image by http://www.headvoice.com

Σαν το κεράκι στο Βοριά
στέκω μονάχη,
ανάμεσα σ' άλλες ψυχές
και άλλα πάθη

Σαν το κεράκι από Φως
φεγγοβολάω,
αγάπη λέγεται η πηγή
κι ας το ξεχνάω

Σαν το κεράκι αχνοφέγγω
και όλο λιώνω
σαν τη δική σου την αγάπη
ανταμώνω

Σαν το κεράκι που τ'αγέρι
θα φυσήξει,
όταν με ήλιο ή νυχτιά
πάει να σβήσει.

Marialena, 03/06/2007

Λες και σου ζήτησα πολλά

image by http://www.jappy.de

Λες και σου ζήτησα πολλά,
μονάχα ένα,
να μ' αγαπάς αληθινά
κι άλλον κανένα

Λες και σε πίστεψα η τρελλή
σαν καρδιοχτύπι,
καθώς απλά για μια στιγμή
ήλθε η Λήθη

Λες και τάμα έκανα πικρό,
να μένω μόνη,
εγώ που τόσο σ' αγαπώ
κι ας με πληγώνει

Λες να ναι γραμμένα στη ζωή
έτσι να γίνουν
και μοναχά για μια στιγμή,
αλλιώς να δείχνουν?

Μarialena, 03/06/2007 (κάπως έτσι λες να μοιάζει η έλλειψη αγάπης...)

ΝΥΧΤΑ ΠΑΘΟΥΣ

image by http://www.spiritoribelle.com

Μια νύχτα πάθους σου ζητώ,

μια νύχτα μόνο

για να σε έχω αγκαλιά,

να σε γεμίζω με φιλιά

και εγώ να λιώνω.

Μια νύχτα πάθους σου ζητώ,

νύχτα γεμάτη,

από δυό χείλη φλογερά

και δυο χέρια ικανά

να κάνουν στάχτη.

Μια νύχτα πάθους

σαν κι αυτή,

ζωγραφισμένη στο χαρτί,

με ένα μπλοκ και ένα στυλό,

συνοδοιπόρους.

Μια νύχτα πάθους εκρηκτική,

πόσο μα πόσο ερωτική,

θε να σου δώσω

όμοια δεν βάζει η λογική,

σε άδειους δρόμους.

Μια νύχτα πάθους σου ζητώ,

αυτή μονάχα,

που θα κρατήσει ως το πρωί,

που θα μας βρει τους δυό μαζί

κι ύστερα τάχα...

Marialena, 30/05/2007

Ζωή κουβάρι

Pentafoil Tangle, image by http://www.cs.berkeley.edu/



Κουβάρι είν' η ζωή

μεγάλο,

φτιαγμένο από κόκκινη κλωστή

και υφάδι,

με ίνες από χρυσό,

ανάμεσά τους.



Κουβάρι είν' η ζωή

σου λέω,

μ' αρχή και τέλος

και κόμπους να μπλέκουν

τις κλωστές,

στη μέση.



Κουβάρι είν' η ζωή

κι όποιος το πήρε αγκαλιά

μαζί του πήγε,

απ' την αρχή στο τέλος,

εκατοστό εκατοστό

αφήνοντας ξωπίσω.



Κουβάρι είν' η ζωή

κι αν δεν το κλώτσησες

μήτε το έμπλεξες

στη διαδρομή,

τότε στο τέλος του

θα φτάσεις να το λύσεις.




Marialena, 29/05/2007

Κράμα

Κράμα Θεού γεννήθηκες,

πλάσμα εσύ αιθέριο

άνθρωποι σ' έφεραν στη γη,

να ζήσεις και να ανθίσεις.

Με χίλια μύρα σ' έραναν

οι όμορφες νεράιδες,

για να βαδίσεις στη ζωή

μ' ευχές προστατευμένο.

Έφτασες και μεγάλωσες

και έγινες πια μεγάλο,

πλάσμα εσύ αιθέριο

σε όλα ευλογημένο.

Κι οι Μοίρες οι προστάτιδες

πάντα κοντά σου ήταν,

για να σε παίρνουν αγκαλιά

ενώ εσύ κοιμόσουν.

Και είδες όνειρα πολλά

γεμάτα από αγάπη,

που σου φορτίσαν τη καρδιά

με όσα εσύ ποθούσες.

Και ήλθε η μέρα κάποτε

που έγιναν στ' αλήθεια,

όλα τα φτερουγίσματα

απ' τη ψυχή βγαλμένα.

Marialena, 24/05/2007 (αγγίζοντας κομμάτια της ψυχής μου...)

Αν...

Painting by Kitagawa Utamaro, "Lovers", 1788

Αν μου ζητήσεις να σου πω πόσο σ' αγάπησα,
ψάξε καλύτερα να δεις μες τη καρδιά μου,
γιατί τα λόγια τα πολλά δεν τα προτίμησα
όταν ξεπρόβαλλαν δειλά τα αισθήματά μου.

Αν με ρωτήσεις να σου πω αν σ' ερωτεύτηκα,
τα μάτια κλείσε για να νιώσεις το φιλί μου,
χείλη στα χείλη καθώς το δρόμο τους θα βρίσκουνε
και θα χαράσσουν μονοπάτια στο κορμί μου.

Αν μου χαρίσεις μια πνοή απ'την ανάσα σου,
καθώς αγγέλοι στη ψυχή σου φτερουγίζουν,
θα την φυλάξω σαν πετράδι μες το στέρνο μου,
για να την βρεις μπρος στα σκαλιά του Παραδείσου.

Marialena, 22/05/2007

Ανεπαίσθητα

Μικρά ανεπαίσθητα βήματα,
κύματα,
ριπές του ανέμου
που στα μάτια σου προβάλλουν,
σταγόνες της βροχής
που έπεσε στο έδαφος,
πέλαγος,
ορίζοντα γραμμή
που φάνηκε για λίγο.

Δέντρα ανθούς που έβγαλαν,
όμορφους,
όπως η Άνοιξη
χαράχτηκε στη φύση,
άγγιγμα ανθρώπινο,
πρόσωπο,
αίσθηση της στιγμής
που βιάστηκε να σβήσει.

Χτύποι καρδιάς, αρώματα,
χρώματα,
αίμα καυτό να πλημμυρίζει το κορμί μου,
ήλιος που απέναντι έλαμψε,
πέταξε,
βγάλε φτερά κι απογειώσου,
ύπαρξη μου!

Μικρά ανεπαίσθητα μόρια,
όρια,
ίχνος πνοής σε ένα έρημο τοπίο,
πράξεις και σκέψεις,
λέξεις,
καλό ταξίδι στο τραγούδι σου,
ζωή μου.

Marialena, 20/05/2007

Μκρό πουλί τ' Ανέμου

image by http://katherinedunn.net

Στα χέρια μου σε κράταγα,
μικρό πουλί τ' Ανέμου,
στις χούφτες μου εφώλιαζες
σαν έπεφτε η βραδυά,

μα ήρθαν χρόνια απρόβλεπτα
και έφυγες μακριά μου,
άλλη αγκαλιά σε τράβηξε
και κίνησες να πας.

Στα χέρια μου μεγάλωσες,
μικρό πουλί τ' Ανέμου,
κάθε που νιωθες μοναξιά
σε μένα πάλι ερχόσουν,

μα κάποτε βαρέθηκες
και θέλησες ν' αλλάξεις,
να δεις βουνά και θάλασσες
και μέρη άλλα νέα.

Κι έγινε ετούτη η φωλιά,
μέρος να μην ξανάρθεις,
έφτιαξες κάπου άλλη μια
σαν έφυγες μακριά μου,

μα ήλθαν έτη δίσεκτα
και οι καιροί αλλάξαν
και τότε γύρισες ξανά
εκεί που σ' αγαπούσαν!

Marialena, 16/05/2007

In Memoriam

Για την Αμαλία...
Candle in the Wind, image by http://thefrozenmemory.com

Κοιμήσου κόρη όμορφη
κι ας πλάκωσε ο Χάρος,
να σου στερήσει τη ζωή
που φύλαγες στο σώμα.

Κοιμήσου κόρη μου καλή
κάτσε και ξεκουράσου
κι αν θύελλες εδιάβηκες,
τώρα θα σταματήσουν.

Κοιμήσου κόρη μου εσύ,
φύγε μακρύ ταξίδι
πήγαινε ως τον Ουρανό
εκεί που τώρα ανήκεις.

Κοιμήσου κόρη δυνατή,
νίκησες την αρρώστεια,
μα κι ό,τι πέρασες στη γη
εσένα δεν σε αγγίζει.

Marialena, 29/05/2007

Πάλι Εσένα

Πάλι εσένα στο μυαλό μου συλλογίζομαι,
πάλι εσένα στο όνειρό μου ψάχνω,
σαν μια σκιά, σαν μια μορφή που αναλογίζομαι,
σαν μια αγάπη που πάντα έψαχνα
για να βρω.

Πάλι εσένα θέλω να χω στην αγκάλη μου,
πάλι εσένα με φιλιά αιχμαλωτίζω,
σαν το λιμάνι που θα δέσω τη βαρκούλα μου
και σαν τ' απάγγιο που θα βρω
να σταματήσω.

Πάλι εσένα θα προβάλλω μες στη σκέψη μου,
πάλι εσένα θα μυρίζω στα σεντόνια,
όταν θα πω βαθιά στη νύχτα το γινάτι μου
και θα σε βλέπω μέσα απ' της αυγής το χρώμα,
πάλι εσένα...

Marialena, 14/05/2007

ΚΡΥΦΕ ΜΟΥ ΈΡΩΤΑ

image by angell.hitmuse.com

Θα το θελα πολύ
να σ' είχα αγκαλιά μου
πανσέληνε, βοριά μου
και άστρο της Αυγής,
να βγάλω δυό φτερά
κρυφέ μου Έρωτά μου,
να ρθω να σε πλανέψω
σαν αποκοιμηθείς.

Θα το θελα πολύ
τα μάτια μου να κλείσω
και όταν θα τ' ανοίξω
να χεις εμφανιστεί,
στου ονείρου μου την άκρη,
στου σώματος το φράκτη,
να χεις ξεκουραστεί.

Θα το θελα πολύ,
να φτάσω να σ' αγγίξω,
προτού να σε ποθήσω
και να χεις πια χαθεί,
στου φεγγαριού το δάκρυ,
στ' ορίζοντα τα μάκρη
να σε βρω εδώ κοντά μου,
κρυφέ μου έρωτά μου
κι έπειτα μου ληφθείς...

Marialena, 13/05/2007

Ανάμεσα

Image by www.humberbridge.co.uk

Ανάμεσα στο τώρα και στο κάποτε,
ανάμεσα στο πριν και στο μετά σου,
του χρόνου η κουρτίνα σκίστηκε
για να φανεί μια ηλιαχτίδα στη καρδιά σου.

Ανάμεσα στα μάτια που δεν βλέπουνε,
ανάμεσα στα βάθη της ψυχής σου,
μικρό πουλί σ' ένα κλαράκι έκαστε,
για να ακούσεις τη τραγουδιστή φωνή του.

Ανάμεσα στης μοναξιάς το άπειρο,
ανάμεσα στις σκέψεις του μυαλού σου,
υπάρχει ένα φως ανθρώπινο,
που περιμένει να προβάλλει στο φιλί σου.

Ανάμεσα σε αυτά που αισθάνεσαι,
ανάμεσα σε αυτά που νιώθεις,
άσε την αγάπη να βρει τον δρόμο της,
για να μπορέσεις τη καρδιά να ξεκλειδώσεις.

Marialena, 11/05/2007 (αφιερωμένο στο πριν και το μετά...)

Ο Καβαλάρης

image by www.tribuneindia.com

Και κει που η Νύχτα έφευγε καλπάζοντας,
ήλθες εσύ με την ανάσα του Ανέμου,
ζεστή ματιά που διαπέρασε το βλέμμα μου
και ένα φιλί για χείλη δυό προορισμένο.

Και γω τα γεύτηκα τα όμορφα τα χάδια σου,
ρούφηξα νέκταρ απ' τη γλύκα των χειλιών σου,
καθώς τη θύρα της καρδιάς μου άνοιγες,
με όπλο μόνο το όμορφο χαμόγελό σου!

Marialena, 06/05/2007

Νύχτα της μεγάλης βροχής

Τη νύχτα της μεγάλης βροχής σε θυμήθηκα,
έτσι όπως ένα δάκρυ έπεφτε καυτό στο πρόσωπο μου,
αλλιώτικο απ' της βροχής το δρόσισμα
και του φιλιού σου την ανείπωτη τη γλύκα.

Τη νύχτα της μεγάλης φυγής δε σε ξέχασα,
καθώς διέγραφα τα πάντα απ΄ τη ζωή μου,
μόνο και μόνο για να πω πως σ' απαρνήθηκα,
ή για να δω αν ξεπερνάς την αντοχή μου.

Τη νύχτα της μεγάλης σιγής σου ανοίχτηκα,
χωρίς να πρόκειται να πούμε μια λέξη,
όλα χωρίς ανάσα λέχθησαν,
πριν η νυχτιά η ατελείωτη να φέξει.

Marialena, 04/05/2007

Ο Ορισμός της 'Εμπνευσης

Από την ηθοποιό Μίνα Χειμώνα για την Άσπρη Λέξη. Για όσους η ποιητική σύλληψη αποτελεί πηγή δημιουργίας, αντί άλλου δικού μου σχολίου, παρακαλώ ας κρατήσουμε αυτήν την ερμηνεία ως σημείο αναφοράς στις εμπνεύσεις μας, ποιητικές και άλλες.

Ακροβατώντας

Ακροβατώντας στης ζωής μου το ανάθεμα,
τόσο μικρό μα άλλο τόσο πονεμένο,
γυρίζω πίσω στης καρδιάς μου το παράπηγμα
και βλέπω πόσο το παιχνίδι είναι χαμένο.

Ακροβατώντας προς στο σήμερα και τ' αύριο,
θάλασσα βλέπω μα και όρη αβυσσαλέα,
είναι το μέσα μου το άμορφο και τ' άγριο,
που ήρθε απρόσκλητο σαν βαρετή παρέα.

Ακροβατώντας μες τη τρέλλα και την άβυσσο,
πηγή να ψάχνω για να βρω το μονοπάτι,
μάτια κλειστά σαν σχοινοβάτης που προσπάθησε,
με το μαντήλι του να βγάλει κάποια άκρη.

Marialena, 29/04/2007 (sometimes "sorry" seems like the hardest word...but it makes no difference after all, when it takes two to tango!)

Στο ναό του Ποσειδώνα

Full moon at the temple of Poseidon in Cape Sounio

Αρχαίες πέτρες, μάρμαρα, συντρίμια στους αιώνες,
τον χρόνο τον κερδίσατε, μέχρι την εποχή μας,
ναέ ενός τρανού θεού, αυτού του Ποσειδώνα.

Σε λόφο ακραίο σε χτίσανε, περήφημοι χτιστάδες,
γλύπτες και τέκτονες πολλοί, στου Σούνιου τα μέρη,
ίσως και να θέλαν εκεί, έτσι να σε τιμήσουν.

Ναέ εσύ αρχαϊκέ, στέκεις εις τους αιώνες,
για να θυμίζεις στους θνητούς,
τον θείο προορισμό σου.

Κι έφτασα εκεί προσκυνητής, στη χάρη των μαρμάρων,
για να θωρήσω από ψηλά, το άσπιλο τοπίο,
και μές του ήλιου τη φωτιά, κατόρθωσα και σ' ήβρα.

Ανάσες πήρα μια και δυό κι ακόμα παραπάνω,
καθώς στην άκρη αυτής της γής,
υπήρχες και υπάρχεις.

Και μύρισα το άρωμα, της θάλασσας πιο κάτω,
είδα τα χρώματα της γής, να λάμπουνε τριγύρω
κι έφυγα σαν προσκυνητής, του αιώνιου μεγαλείου.

(c)Marialena, 22/04/2007 (αντλώντας ερεθίσματα από τα αρχαία μνημεία)

The time

"Time" Image by www.whoisantonis.com



This is the time

to say I'm sorry,
to say Don't worry,

to kiss your frightfull fears goodbye

This is the time

to go get some space,
to find a familiar face,

to kiss your frightfull fears goodbye


This is the time

so please start listening,
so much is missing,

when you don't kiss your frightfull fears goodbye...

(c) Marialena, 20/04/2007

Το ταξίδι

Μου ταξες ταξίδι να με πας
πάνω πιο ψηλά απ' τα ουράνια,
μου ταξες πως θα με αγαπάς
μέχρι να σβηστεί η περηφάνεια.

Μου ταξες και γω δεν ξέρω τι
αρκεί μαζί να είμασταν για πάντα,
μα πες μου αν έχει αξία η λογική
όταν τα "σαγαπώ" φαντάζουν άδεια.

Μου ταξες ταξίδι να με πας
μες των οριζόντων τις ερήμους,
πες μου όμως αν ξέρεις που πατάς
σαν ακροβατείς στη θύμησή μου.

(c) Marialena, 19/04/2007 ("...nothing really matters, love is all we need, everything I give you, all comes back to me.." Madonna)

Νανούρισμα

Αν ήσουν αγγελούδι μου
στα χέρια μου πεσμένο,
το χάδι μου θα σ' έντυνε
με ρούχα φιλντισένια.

Κι αν ήσουνα μωρό παιδί
του ουρανού κομμάτι,
αστέρια θα φερνα στη γη
με λάμψη να σε λούσουν.

Μα αν ήσουν το λουλούδι μου
ανθός από τα λιβάδια,
θα γέμιζα τον κόσμο σου
με αγάπη να σε θρέφει.

(c) Marialena, 17/04/2007

Κανείς δεν ξέρει

Κανείς δε ξέρει πόσο σ’ αγάπησα,
Αν αγάπη λέγονταν αυτό που νιώθω
Βαθιά μέσα μου για σένα.

Κανείς δεν ξέρει πόσο σε σκέφτομαι
Νύχτα και μέρα, κάθε στιγμή,
Όσο κι αν λέω πως προσπαθώ να σε ξεχάσω.

Κανείς, ούτε και συ ίσως δεν μπόρεσες
Αυτή τη φλόγα να φυλάξεις,
Σαν φυλακτό μέσα στα στήθια σου.

Για να σε βρω ξανά μέσα στο έρεβος
Για να με βρεις ξανά μέσα στη μπόρα,
Για να βρεθούμε κάποτε ξανά μαζί.

Κανείς δεν ξέρει πια πως τ’ όνειρο ξεθώριασε
Σαν το μπλουζάκι που φορούσα το δικό σου,
Κράτα τουλάχιστον αυτό για σύντροφό σου.

© Marialena, 14/04/2007

Πες μου Νεράιδα

Blu aurora

Νεράιδα κόρη του Βοριά,
πλάσμα παραμυθένιο

Πες μου ποιά είν' η μοίρα μου,
ποιά είναι τα γραμμένα,
για μια ταλαίπωρη ψυχή
που στέκεται εμπρός σου?

Πες μου αν θα βρω τη χαρά
ή πάντα θα πονάω,
πες το μου σε παρακαλώ
κουράγιο για να κάνω?

Πες μου Νεράιδα μου καλή,
έτσι θα ναι η ζωή μου,
να αντικρύζω όνειρα
που αλήθεια να μην είναι?

Βαρέθηκα τους φόβους μου
σε δάκρυα ποτισμένους
και τις πληγές στο σώμα μου,
που αίμα αναβλύζουν.

Πες το μου σε παρακαλώ
το πιο καλό μαντάτο,
πως θα ξυπνήσω ένα πρωί
κι όλα θα χουν αλλάξει!

(c) Marialena, 09/04/2007

Τα Μαύρα Φεγγάρια

Image by Barry Chall "Children of the Moon"

Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα
πληγώνουν στο πέρασμά τους,
λύκοι καθώς ουρλιάζουν
μες το ξέφωτο
και άλογα καλπάζουν φρενιασμένα.

Τα μαύρα φεγγάρια της λύτρωσης
αργούν να έλθουν στη πόλη αυτή,
βλέπεις, τα φώτα της παραίσθησης
τα μπέρδεψαν
κι άλλαξαν χαρακτήρα.

Τα μαύρα φεγγάρια απέμειναν
για να θυμίζουν κάτι παράταιρο,
όταν ο ουρανός φοράει
τα πένθιμα
κι εκείνα τον συντρέχουν.

Είναι που όταν κοιτώ
αυτά τα απροσδιόριστα ουράνια σώματα,
ξυπνάνε ερεθίσματα
κρυμμένα,
έτοιμα από καιρό να ξεπροβάλλουν.

Μα όσο τη παρουσία τους
δηλώνουν,
τόσο εγώ τα σπρώχνω
να πάνε πιο βαθιά,
σαν να ναι ακόμα ένα ψέμα.

(c) Marialena, 09/04/2007

Στα χαλάσματα

Image by Heather Fong

Μισάνοιχτη πόρτα ανοίγω,
ενός γκρεμισμένου σπιτιού,
από τι προσπαθώ να ξεφύγω,
στρέφοντας τη ματιά μου αλλού?

Απ'τη μια κενό,
απ΄την άλλη φαντάσματα,
πες μου που θα σε βρω,
όταν ψάχνω στα χαλάσματα?

Περπατώ σε συντρίμια και βράχους,
εκεί όπου κάποτε υπήρχε ζωή,
τώρα αγρίμια αντικρύζω στο βάθος,
σαν την πιο σκοτεινή φυλακή.

Απ'τη μια κενό,
απ΄την άλλη φαντάσματα,
πες μου που θα σε βρω,
όταν ψάχνω στα χαλάσματα?

Είναι τάχα του μυαλού μου παιχνίδια,
ή μήπως εφιάλτης φρικτός,
πες μου τι συμβαίνει αλήθεια,
γιατί όλα αλλάζουν στο φως?

(c) Marialena, 06/04/2007 (ξημέρωμα Μεγάλης Παρασκευής)

Ευλόγησον!

Κύριε,

ο επί της γης ενσαρκωθείσας
ο επί τω θάνατω πατήσας
ο των θνητών ημών αμαρτωλών αποδεχθείσας

ευλόγησον,

ο τας φωνασκίας των απίστων αγνοήσας
ο εις τον Σταυρόν εσταυροθείσας
ο κατελθών εις την Κόλασην νενικήσας

ευλόγησον,

τας ψυχάς του ποιμνίου καθοδήγησον,
τας ανάγκας τας επίγειας συνένδραμον,
τας βοάς εν τω εγκεφάλω έπαυσον,
τας παγίδας εις τω σώματι απέπεμψον

ευλόγησον,

τους δούλους σου εις τον ουρανόν εξύψωσον,
τους στρατηλάτας αρχαγγέλους εφόρμησον,
τους απολεσθέντες εν συνειδήση μετέστρεψον,
τους ορατούς και αοράτους πειρασμούς εξάλειψον


Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ευλόγησον τους άννοες, ημάς τους αμαρτωλούς.

(c) Marialena, 03/04/2007

Του ουρανού τα χρώματα

Colourful sky at Bangalore Airport, India

Με χρώματα θα βάψω τα ουράνια,
γαλάζια, γκρι, λευκά, όλα σε ένα,
παλέτα με μπογιές θα πασαλείψω,
για να χει ο ουρανός σου άλλο χρώμα.

Πινέλα και κραγιόνια θα κρατάω
και όπου να πηγαίνεις εγώ θα βάφω,
με χρώματα θα ντύνω τη ματιά σου,
για να 'χει να πλανιέται στον αέρα.

Και ύστερα θα πάρω ένα κάδρο,
το πιο ωραίο τοπίο να φυλάξω,
να στο κρεμάσω μάτια μου εμπρός σου
για να ξεχνάς της μοναξιάς το μαύρο.

(c) Marialena, 26/03/2007

Waiving lillies

Lillies by Sarah Bishop, May 2006

Aiming at the clouds, rising high
I brought you some lillies for an occassion so right
I tried to forget you, I tried as I might,
and yet all these flowers reminded me of a night.

A colourful evening that lead to a night,
when we were together feeling so right
the sky was awesome, the stars shone so bright
the warm of your body was leading me right.

Still for one good reason or other besides,
the fantasy was over before it began
and there I was standing confused and deprived
of your sweet loving, your face and your smile.

I took back the flowers, holding them tight
I was kind of lonesome while my feelings went by,
waiting to kiss you, I was playing with my mind
while the lillies waived me good bye.

(c) Marialena, 21/03/2007

Φτερά αγγέλου

Angel Wings

Ολάκερο ταξίδι έκανα μέσα στο είναι σου,
ψυχή μου εσύ και πάθος προδωμένο,
φτερά αγγέλου έβγαλα στο σώμα μου
και να πετάξω πρόφτασα με θάρρρος δανεισμένο.

Τη γη και τα ποτάμια εξερεύνησα
καθώς μετρούσα τις ανάσες πριν το τέρμα,
καθάριο ουρανό ενώ ονειρεύτηκα,
μες στα σκοτάδια όταν σμίγαμε παρέα.

Μα έγινες στο νου μου μια ανάμνηση,
ένα αντίο που δεν είπαμε στα ίσια,
καθώς το σώμα τη ζεστασιά σου έψαχνε
και η ψυχή τα δυό φτερά τα αγγελουδένια!

(c) Marialena, 20/03/2007

Ο περιηγητής

Drawing by Adolfo Arranz, from the "Ring of Nimbelungen"

Μ' ένα ραβδί στον άδειο δρόμο περπατάω,
δίχως να ξέρω που ο δρόμος θα με βγάλει,
τα λιγοστά υπάρχοντά μου κουβαλάω
κι όπου το βράδυ θα με βρει, θα ξαποστάσω.

Γένια μακριά και τα μαλλιά μου σαν μπαμπάκι,
ήλθαν τα χρόνια και τα άλλαξαν ως έχουν,
μάτια που γύρω τους κοιτούν στο μονοπάτι
και μια μαγκούρα να βαστάει το κορμί μου.

Οι μήνες πέρασαν, το ίδιο και τα χρόνια,
μα εγώ στη στράτα μου μονάχος συνεχίζω,
είναι που κάποτε σηκώθηκα να φύγω
και από τότε δεν μπορώ να σταματήσω.

Είδα στο διάβα μου πολλά για να θυμάμαι,
τοπία, πλάσματα, βουνά και πεδιάδες,
μα ένα που έχω από όλα να διακρίνω,
είναι πως είμαστε Θεού πνοή κι ανάσα.

Γέρος κι αν έγινα γυρίζοντας τον κόσμο,
μέσα μου έψαξα για να βρω μιαν άκρη,
η μοναξιά και ο άερας σύντροφοί μου
κι εγώ το δρόμο το δικό μου να βαδίζω.

(c) Marialena, 16/03/2007 (γιατί μερικά πράγματα δεν έχουν εξήγηση σε αυτή τη ζωή)

Το ταξίδι της ψυχής

Στα σύννεφα γεννήθηκα ψηλά,
σαν ένα δάκρυ του Θεού ή μια ανάσα,
χωρίς να έχω σώμα και μορφή,
καθώς ως δημιούργημά Του με είχε πλάσει.

Στη γη με έστειλε να κατοικήσω ευθύς,
σαν άνθρωπος να ζήσω τη ζωή μου,
μα κράτησα μέσα μου κάτι απο εκεί,
που να θυμίζει την καταγωγή μου.

Ψυχή θαρρώ το λένε εδώ στη Γη,
αυτό το απομεινάρι που φυλάω
και κάθε που τα μάτια εκεί γυρνώ,
θυμάμαι τον Θεό μου που ξεχνάω.

(c) Marialena, 11/03/2007

Ο κυνηγός

Όπως το αγρίμι τριγυρνούσα μες τη ζούγκλα,
τροφή να ψάχνω για να θρέψω το κορμί μου,
ούτε νερό, μήτε φωτιά είχα ν' ανάψω
και ίσκιο έψαχνα για να βρω να απαγγιάσω.

Εκεί που κοίταγα στου ουρανού τα βάθη,
σκοτάδι έβλεπα και τ' άστρα να αχνοφέγγουν,
μα που να κρύφτηκε απόψε το φεγγάρι
και δεν ξεπρόβαλλε ούτε μια φεγγαροαχτίδα?

Μες τη σιωπή μου επροτίμησα να μείνω,
δεν είχε νόημα να κάνω κάτι άλλο,
καθώς η νύχτα είχε πλακώσει τη ματιά μου
και η ψυχή μου ήθελε να ησυχάσει.

Μα όπως έπεφτα στου ύπνου την αγκάλη,
όνειρο είδα πως σε λαβύρινθο βρισκόμουν,
δίχως αρχή και δίχως τέλος να διακρίνω
κι η αγωνία για να ξεφύγω, να με καίει.

Αλλά ήταν όμορφος καιρός εκεί που ήμουν,
σαν καλοκαίρι που ως μάνα σε τυλίγει,
τα μάτια άνοιξα ξανά μετά από λίγο,
σαν να ερωτεύομαι με πάθος τη γαλήνη...

(c) Marialena, 10/03/2007


σ.σ. Ευχαριστώ πολύ την Αναστασία, που μέσα από τον Δελφινάγγελό της, με προσκάλεσε να συμμετέχω σε αυτό το υπέροχο παιχνίδι με τις λέξεις που βλέπετε μέσα στο ποίημα υπογραμμισμένες. Παρόλο που ο υπολογιστής μου κόλλησε πάνω από τρεις φορές ενώ προσπαθούσα να το γράψω, τελικά κατάφερα να το ανεβάσω την τελευταία φορά, χωρίς να "παγώσει" κάτι στο μηχάνημα. Είναι ξημέρωμα Σαββάτου και αισθάνομαι ικανοποιημένη από το ερέθισμα και τη δημιουργία. Εύχομαι να υπάρξουν και επόμενες τέτοιες ευκαιρίες για να "παίξω" ξανά με τις λέξεις μέσα στη φαντασία μου. Μ.

Με τη σειρά μου δίνω τη σκυτάλη στους φίλους ιστολόγους:

Lucy Luce

Despoina

Domingo

Debby

Cyrusgeo

να δημιουργήσουν αυτό που νομίζουν ότι τους εκφράζει μέσα από τις παρακάτω λέξεις:

τελείωμα, ύφαλος, μαρτύριο, υπόσχομαι, ανόητος, ηρεμία, πορτοκάλι

Καλή επιτυχία και καλή συνέχεια από εμένα!

Τα δυό σου μάτια

Δεν θέλω να με δουν τα δυό σου μάτια,
να κλαίω ξενυχτώντας στα σκαλιά,
δεν θέλω να γυρίσουν να μου πούνε,
στα έλεγα εγώ από παλιά.

Δεν θέλω να ποτίσουν τη ψυχή μου,
με εκείνο το φαρμάκι το φρικτό,
δεν θέλω να κοιτάξουν ίσια πέρα,
ξεχνώντας με εμένα στο κενό.

Δεν θέλω να σου πω να μ' αγαπήσεις,
πως δεν ήτανε της μοίρας μας γραφτό,
μα μια ματιά ζητάω να μου ρίξεις,
πριν από τον τελευταίο ασπασμό.

(c) Marialena, 03/02/2007 (πρώτη απόπειρα για στίχους ρεμπέτικου τραγουδιού)

Χίλιες φορές

Χίλιες φορές θα σ' αρνηθώ,
χίλιες θα σ' αγαπήσω,
χίλιες νυχτιές θα καρτερώ,
μέχρι να ξεπροβάλλεις.

Χίλιες ανάσες θα μετρώ,
χίλιες συν άλλη μία,
μέχρι να έλθει ο καιρός,
κοντά μου να γυρίσεις.

Χίλια οράματα θα δω,
χίλια φιλιά θα στείλω,
κλεισμένα σ' έναν φάκελο,
να έλθουν να σε βρούνε.

Χίλια τα καρδιοχτύπια μου,
χίλια τα δάκρυά μου,
χίλια τα χρώματα στη γη,
που βάφουν τη καρδιά μου.

(c) Marialena, 5/03/2007

Ο Θεός της Βροχής

Θεέ μου ρίξε βροχή,
βροχή πελώρια και δυνατή,
ρίξε να αστράψει απ' άκρη σ' άκρη,
να γίνει ο δρόμος ξανά γυαλί

Ρίξε αστραπές και καταιγίδες,
ρίξε χαλάζι τρομακτικό,
ρίξε νερό να πλημμυρίσει
ο τόπος έξω για ένα λεπτό.

Να βγω στο χάος και στον αέρα,
να βγω δίχως να φοβηθώ,
να νιώσω βρεγμένα τα μαλλιά μου
και να μην πάω να κρυφτώ.

Ρίξε Θεέ μου, ρίξε βροχούλα,
μη σταματήσεις τον χαλασμό,
κάνε τη γη να ξεδιψάσει
και εμένα να ψάχνω να Σε βρω.

(c) Marialena, 27/02/2007

Αγάπη μου εσύ

Αγάπη μου εσύ
νεογέννητη,
ηλιογέννητη,
πορφυρογέννητη,

αχ, αγάπη μου εσύ

στου ανέμου τη μανία να μην χάνεσαι,
στου πολέμου τα πυρά μην ξοδευτείς,
στου κοσμάκη τη κακία να μην πιάνεσαι
και στου άπειρου το χάος μην ξεχαστείς.

αγάπη μου εσύ...

(c) Marialena, 22/02/2007

Λαβύρινθος

Ολόκληρο ταξίδι στα μάτια σου έκανα
και χάθηκα στις ατραπούς των τυμβορύχων,
καθώς τον μίτο που οδηγούσε στο σκοτεινό σου υπόγειο ξετύλιγα
για να βρω από που θα σε κερδίσω.

Μα ήταν το ταξίδι δύσκολο, γεμάτο από βράχια στη πορεία
και ο κόπος μου μεγάλος για να φτάσω,
εκεί που η καρδιά σου φυλαγμένη κοίτωνταν,
αφήνοντας πολλά στη φαντασία.

Ο άγρυπνος φρουρός εκεί στεκότανε,
όμοιος με μυθικό θα λεγα τέρας,
φόβο θαρρώ πως τον φωνάζανε
κι έστηνε καρτέρι κάθε μέρα.

Κι ήταν παρόμοιος με τον δικό μου φύλακα,
που κάποτε ζητούσα να με σώσει
κι όσο τον φώναζα να ρθει στο πλάι μου,
εκείνος έτρεχε για να μ' αποξενώσει.

Νόμιζα πως τον είχα διώξει μια νυχτιά,
τότε που παραδώθηκα σε σένα,
μα έλα που ήταν όμως ζωντανός
και ίδιος με τον φόβο του καθένα.

Τον φόβο σου στα μάτια κοίταξα,
όπως πρωτοαντίκρυσα εσένα,
είδα να σε κρατάει μέσα του δέσμιο,
ρουφώντας σου απ΄τη καρδιά το αίμα.

Τότε κραυγή μεγάλη έβγαλα
και χίμηξα για να τον εχτυπήσω,
"φύγε από μπροστά μου αποτρόπαιε" του φώναξα
και έπιασα σπαθί να τον συνθλίψω.

Όμως το τέρας πρόφτασε και σ' έβλαψε,
ημιθανής καθώς στεκόσουν εις το βάθος
και ένα ρόγχο προθανάτιο έβγαλες,
καθώς το σώμα σου σωριάζονταν πιο κάτω.

Όρκο μεγάλο τότε έδωσα,
το φόβο το δικό μου να νικήσω,
σαν από τον λαβύρινθό σου έφευγα,
αγάπη να μπορώ να διεκδικήσω.

(c) Marialena, 15/02/2007 (it's all coming back to me now, past and present stand the same)

Αποχαιρετισμός

Και γω που νόμιζα πως θα σουν το λιμάνι μου,
μια γωνίτσα μες το χάρτη ν' απαγγιάσω,
ένας σταθμός στη διαδρομή του λεωφορείου μου,
καθώς το τέλος ατενίζω για να φτάσω.

Και γω που νόμιζα πως θα μουν η αγάπη σου,
κάτι λιγότερο από τ' άπειρο που κρύβεις,
μα ό,τι νιώθουμε σκοντάφτει στο σκοτάδι σου,
αυτό που τώρα βολικά μέσα αφήνεις.

Πόσο θ' αντέξω να μην μου ανταποκρίνεσαι,
πόσο να είμαστε μακρυά, μαζί και χώρια,
πες μου αγάπη μου το όνειρο που ζήσαμε,
θα καταλήξει σε μια ακόμα στεναχώρια?

(c) Μαριαλένα, 19/01/2007 (ένα μήνα μετά τα πράγματα απλώς πήραν το δρόμο τους...)

Τετέλεσται!

Ρομφαία κρατάω στο χέρι αγάπη μου,
έτοιμη για να σ' αποτελειώσω,
εσένα, το ιδανικό που πίστευα αίσθημα,
λίγο πριν σε ακυρώσω.

Ρομφαία που έκλεψα απ' των αγγέλων τα όπλα,
με φόβο και πάθος κρατάω,
για να χτυπήσω της καρδιάς το συναίσθημα,
μήπως και πάψω να αγαπάω.

Μα το χέρι μου τρέμει σε κάθε στιγμή,
που το βάρος του ξίφους με λιώνει,
εμπρός μου κρατώ την απόφαση αυτή
κι ας είμαι στο τέλος μου μόνη.

Τετέλεσται!

(c) Marialena, 19/02/2007

Αγάπα με

Summer by Jennifer L. Mulvey

Αγάπα με σου λέω,
αγάπα με,
αγάπα με όχι για τί το θέλησα εγώ,
αλλά οι Μοίρες.

Αγάπα με γλυκά και τρυφερά,
αγάπα με,
μα μη ξεχάσεις τη φλόγα στη καρδιά
παντοτινά να ανάβεις.

Αγάπα με σαν να μαι κάτι ή όλα στη ζωή σου,
αγάπα με,
και γω το αντικλείδι στη πόρτα της καρδιάς
θα σου χαρίσω.

Αγάπα με λοιπόν, αν μ' αγαπάς,
αγάπα με,
για να μπορέσω πια και γω,
να σ' αγαπήσω!

(c) Marialena, 06/02/2007

Εφιάλτης

Καθώς σε κράταγα σφικτά στα δυό μου χέρια,
όπως σε είχα στη δική μου αγκαλιά,
πουλί σε ένιωσα να γίνεσαι εμπρός μου
και μ' ένα πέταγμα να φεύγεις μακριά.

Και γω απέμεινα μονάχη να κοιτάζω,
στου κρεββατιού μας την αλλοτινή φωλιά,
λευκό πουλί να γίνεσαι μια νύχτα,
τότε που δίψαγα για χάδια και φιλιά.

(c) Marialena, 03/02/2007

Χρυσή Βροχή

Danae receiving the golden rain,
by Tiziano Vecellio di Gregorio
(Over 1490 - 1576)
painting hosted at Prado Museum
***

Χρυσή βροχή στο διάβα σου
θα στείλω να νοτίσει,
σταγόνες απ' τα δάκρυα
που έκλαψα για σένα.

Ή ένα αεράκι δροσερό
να σε χει από δίπλα,
για να φυσά στο δρόμο σου
πιο γρήγορα να φτάσεις.

Κι έπειτα για χατήρι σου
στον ουρανό θα ανέβω,
τ' άστρα να στρέψω πάνω σου
το φως να μην σου λείψει.

Μα την αγάπη στη καρδιά
εσύ θε να την βάλεις,
γιατί εγώ μονάχη μου
νιώθω σαν να με διώχνεις...

(c) Marialena, 02/02/2007

Ονειροπαγίδα

image by Tracy Shuster

Θα θέλα απόψε μες τα χέρια μου να σ' έχω,
να μην σ' αφήσω από τη δική μου αγκαλιά,
θα θέλα να άγγιζα παλάμη τη παλάμη
κι έπειτα να σε γέμιζα φιλάκια τρυφερά.

Θα θελα να βρισκα του ουρανού την άκρη,
να στη χαρίσω με τη πρώτη σου ματιά
μένοντας μόνοι στο κρυφό το μονοπάτι,
που θα μας φέρει στου κορμιού μας τη χαρά.

Θα θελα να φτιαχνα μια ονειροπαγίδα,
μέσα της πάντα σαν φυλακτό να σε κρατώ
κι όταν τα όνειρα δεν θα χουνε ελπίδα,
να μπαίνω μέσα της και να ονειροβατώ.

(c) Marialena, 23/01/2007

Τα Φώτα της Πόλης

City Lights

Τα φώτα της πόλης τριγύρω ανάβουν
καθώς το σκοτάδι προβάλλει,
προσόψεις και δρόμοι γύρω αλλάζουν
μέχρι να ρθει ο ήλιος και πάλι.

Τα φώτα της πόλης με κίτρινο βάφουν
τα έρημα δίπλα σοκκάκια,
οι πόρτες κλειστές, κουρτίνες κλεισμένες,
κι η αλάνα δίχως παιδάκια.

Τα φώτα της πόλης μετράνε ανάσες,
εκεί όπου η σάρκα αγοραία πουλιέται,
ουσίες και σκόνες κρυφά σαν ρουφιούνται,
όταν σε ξένους παραδείσους ξεμένουν.

(c) Marialena, 29/01/2007

Δερβίσικος χορός (Sema)

Ωσάν δερβίσης εις την έρημο χορεύω,
με κυκλικές αέναες κινήσεις στον αέρα,
γύρω μου μοναχά ήλιος και η σκόνη επιβιώνουν
και γω χορεύοντας τις αντοχές μου δοκιμάζω.

Ρυθμός τυμπάνων διαπερνάει τη σιωπή μου,
παλάμες στρέφονται προς του ουρανού τα πλάτη,
κλείνω τα μάτια, περιστρέφομαι συνέχεια
και από τον χάρτη του μυαλού μου δραπετεύω.

Δεν είμαι μόνος στο χορό προς τον Θεό μου,
Αλλάχ το όνομά σου το δοξασμένο θα φωνάξω
σαν οι στροφές που με κινούν θα αυξηθούνε
και για μια στιγμή το θείο όραμα θα αγγίξω.

(c) Marialena, 18/01/2007 (it's all a matter of faith...)

Περνάει η ζωή

Image by Krystal Tweeddale - Afterlife

Περνάει η ζωή φίλε,
σαν τον καπνό απ' το τσιγάρο,
μια ανάσα απ' τον Χάρο,
δίχως τον Έρωτα και πάθος,
ποτέ μην κάνεις τέτοιο λάθος.

Περνάει η ζωή φίλε
και ούτε που το χεις καταλάβει,
πες μου ξανά τι έχεις προλάβει,
για να γεμίσει η ψυχή σου
σε αυτήν την άπνοη ζωή σου.

Περνάει η ζωή φίλε
και μαζεμένος στη γωνία,
πόσο φτηνή η ειρωνεία,
του να νομίζεις πως κερδίζεις,
όλα αυτά που δεν ορίζεις.

Περνάει η ζωή φίλε
με όλα τα άδικα δικά σου,
τα ρούχα τα πραγματιά σου,
να χουν ξεφτίσει από χρόνια,
στου βασιλιά τα γύρω θρόνια.

Περνάει η ζωή φίλε,
σαν τον καπνό απ' το τσιγάρο,
μια ανάσα πριν τον Χάρο,
δίχως τον Έρωτα και πάθος,
ποτέ μην κάνεις τέτοιο λάθος...

(c) Marialena, 18/01/2007 (the hip-hop sessions pt.2)

Στιγμές

Image by Krystal Tweeddale - Life

Είναι στιγμές που το μυαλό μου σταματάει
και στα παλιά τα στοιχειωμένα πίσω πάει,
είναι στιγμές που όλο λέω δεν θα αντέξω,
μα είναι κι άλλες που φωνάζω θα παλέψω.

Και είναι οι ώρες μου γεμάτες αγωνία,
μια απόφαση να πάρω στη γωνία,
όλα που έζησα εδώ πίσω ν' αφήσω
και τη καινούργια μου ζωή να ξεκινήσω.

Μα ολοένα αναβάλω τη προσπάθεια,
χρόνο κερδίζω απ' του καιρού την άδεια
και το ρολόι της ζωής μου προχωράει,
όσο κι αν θέλω τις στιγμές πίσω να πάει.

Είναι φορές που η ψυχή οραματίζεται,
σύμπαν αλλιώτικο από αυτό που οσμίζεται
και είναι άλλες που αισθάνεται μονάχη της,
σαν τα τειχία που περνά πέρα απ' τον φράχτη της.

Και είναι οι ώρες μου γεμάτες αγωνία,
μια απόφαση να πάρω στη γωνία,
όλα που έζησα εδώ πίσω ν' αφήσω
και τη καινούργια μου ζωή να ξεκινήσω.

(c) Marialena, 17/01/2007 (the hip-hop sessions pt.1)

Χωρίς ανάσα

Χωρίς ανάσα περνούν μπροστά μου
οι βιαστικοί περαστικοί,
χωρίς να ξέρουν τα όνειρά μου
και στη καρδιά μου πως είσαι συ.

Χωρίς να βλέπω το που βαδίζω,
πέφτω, γυρνώ, παραπατώ,
μα κάπου ανάμεσα στοιχηματίζω
πως εκεί στο τέλος θα σηκωθώ.

Χωρίς ιδέα γι' αυτόν τον κόσμο,
που δίπλα μου τρέχοντας προσπερνά,
σαν ψάρι πάω κόντρα στο ρεύμα,
στον ποταμό που τριγυρνά.

Χωρίς το όνειρο, δίχως την τρέλλα,
τ' όραμα δεν θα αναστηθεί,
χωρίς εσένα μες τη καρδιά μου,
οι ουρανοί είναι κενοί.

(c) Marialena, 17/01/2007

Μαχαίρι από κρύσταλλο

Μαχαίρι από κρύσταλλο στο χέρι κρατάω,
λεπίδα στιλπνή που αστράφτει,
το σώμα ανύποπτα σαφώς προσπερνάω
και ανοίγω της καρδιάς σου το φράχτη.

Πνοή από πυρ το αίωνιο θα φέρω,
να στάξω ευθής στη πληγή,
γιατροσόφι παλιό από μάγια φτιαγμένο,
για να μείνεις κοντά μου εσύ.

Και γω σαν στοιχειό στους αγρούς θα γυρνάω,
με μαχαίρι στο χέρι μικρό,
καρδιές για να ψάχνω κλειστές να μετράω,
για να βρω το γιατρικό.

Και συ αν δεν είδες τι ήλθε κοντά σου,
πλευρό στο πλευρό θα γυρνάς,
θα ψάχνεις να νιώσεις τι λέει η καρδιά σου
κι έπειτα θα τα ξεχνάς.

(c) Marialena, 13/01/2006 (καθώς νυχτώνει...)

Σαν όνειρο

Σαν όνειρο άνοιξα τα δυό μου χέρια,
για να κυλήσεις ωσάν μικρή δροσοσταλίδα
στη παλάμη μου.

Κι έπειτα έγειρα μπροστά για να σε πιάσω,
καθώς φοβόμουν πως θα κύλαγες γοργά μακριά
και θα σε χάσω.

Μα συ μεταμορφώθηκες εμπρός μου,
με σάρκα και οστά σε κάτι άλλο
και ξάφνου χώθηκες με μιας στην αγκαλιά μου.

Ζεστά κορμιά τυλίχθηκαν μαζί,
σε μια αγκάλη που χωρούσε και τους δυο
και το όνειρο πήρε ευθύς φωτιά σαν ένα σπίρτο.

(c) Μαριαλένα, 10/01/2007

Αχ έρωτα!

Ποιός θα λεγε πως κάποτε σ' αγάπησα,
μικρή απατηλή μου οπτασία
τους δείκτες στο ρολόι πίσω αν γύριζα,
θα βούταγα ξανά στη φαντασία.

Κι έπειτα θα γευόμουν τα δυό χείλη σου,
μικρέ θανατηφόρε έρωτά μου
σταγόνα απ' τον ιδρώτα σου που θ' άγγιζα,
ξανά απ' την αρχή στα όνειρά μου.

Αχ έρωτα ατελέσφορε κι απρόοπτε,
αγάπη που δεν πρόλαβες να γίνεις
ήλθες κι απρόσμενα απ' τη ζωή μου έφυγες,
δίχως παυσίλυπο γι' αυτούς που πίσω αφήνεις.

(c) Marialena 03/01/2007

Πύρρειος Νίκη

Ας υποθέσουμε λοιπόν
πως ήλθε τ' αύριο,
αυτό το άμορφο
το τόσο άγριο
κι ας υποθέσουε ξανά
πως μου ανήκεις,
ωσάν τρανή απόδειξη
μιας Πύρρειας Νίκης.

Ας απολέσουμε για λίγο
τη συνείδηση
κι ας αρκεστούμε στο φιλί
του προδωμένου,
γλυκύ που φαίνεται
σαν όψιμη εκδίκηση,
καθώς το χρώμα του
προβάλλει ματωμένο.

(c) Μαριαλένα, 03/01/2007

Νυχτυπόλος

Νύχτωσε πάλι κι έφτασε η νύχτα, Νυχτυπόλε.
Αέρας δρυμής αντάμωσε τη μοναξιά,
στις πόλης τα σοκκάκια.

Φώτα που γνέφουν βιαστικά σε μάτια θολωμένα,
φτηνό ουίσκι και καπνός για να περάσει
η νύχτα.

Νύχτωσε τάχα πιο νωρίς η νύχτα Νυχτυπόλε.
Αμπαρωμένα σώματα σε κρύπτες αγνωσίας,
καγχάζουν με το τίποτα πως τη ζωή κατέχουν.

Χέρια σαν ρόδα αμάραντα, ψυχές απεγνωσμένες.
Πως θα γεμίσουν το κενό, η μόνη τους η έννοια
και ξάφνου από το πουθενά προβάλλει ο Καβαλάρης.

(c) Marialena, 02/01/07 (Καλή Χρονιά!)

Η αλλαγή του χρόνου

Στεφάνι απ' τα άνθη του χειμώνα θα σου πλέξω,
με ρόδια και καρπούς θα το στολίσω,
κορδέλα πορφυρή θα του τυλίξω
και στα μαλλιά αν θες θα στο φορέσω.

Κλειδί του παραδείσου θα σου δώσω
και δώρα και παιχνίδια ό,τι ζητήσεις,
αρκεί όταν σημάνει η αλλαγή του χρόνου,
με το δεξί να τον καλοσώρισεις.

Γλυκό κρασί στα δύο θα το πιούμε,
στο φως των κεριών που τρεμοπαίζουν,
γλυκίσματα αχνιστά θα μοιραστούμε,
σαν τις ευδαιμονίας οι απόηχοι θα γνέφουν.

(c) Marialena, 27/12/2006

Στην άκρη του μυαλού

Στην άκρη του μυαλού μου ζωγραφίζω,
τα χρώματα απ' τα μάτια τα κρυμμένα,
στις φαντασίας τους αγρούς τα φυτρωμένα,
εκείνα που ούτε έχω ονειρευτεί.

Στην άκρη του μυαλού μου σχηματίζω,
εικόνες απερίγραπτες ακόμα
και λέξεις που δεν βγήκαν απ' το στόμα,
καθώς τους διαδρόμους του διασχίζω.

Στην άκρη του μυαλού μου θα ελπίζω,
πως κάποτε θα φτάσω εις το τέρμα,
για να μπορέσω επιτέλους να αφήσω,
ελεύθερα τα της καρδιάς τα γκέμια.

(c) Marialena, 18/12/2006

Ζωή

Απρόσμενα στέκω εμπρός σου, Ζωή,
με μάτια ανοιχτά σ' ατενίζω,
το φως που αναδύεις εμπρός μου, Ζωή,
με κάτοπτρα κοίλα διυθίζω.

Δε φτάνει να είσαι δική μου, Ζωή,
το μοιραίο ποτέ δεν ορίζω,
μόνον ίσως το παρόν της κάθε στιγμής
κι αυτό αφού πρώτα τ' αφήσω.

(c) Marialena, 09/12/2006

Μυστικός Κήπος

Ένα λουλούδι φύτεψα στο μυστικό σου κήπο...

Το πότησα με δάκρυα,
το θρεψα με το χάδι,
το φύλαξα απ' τον καιρό,
να μεγαλώσει ωραία.

Ένα λουλούδι αντίκρυσα
μέσα, καλά κρυμμένο,
το ρώτησα για σένανε
κι εκείνο μου αποκρίθη.

Είμαι ο σπόρος σου εγώ,
εκείνος που χες βάλει,
μες της καρδιάς τις φυλλωσιές
και τώρα στέκω εμπρός σου.

Με πότισες με δάκρυα,
με θρεψες με το χάδι,
με φύλαξες απ' τον καιρό,
να μεγαλώσω ωραία.

Και να μαι ένα με τη γη,
ένα με την ψυχή σου,
εκείνη που την άφησες
στον μυστικό τον κήπο.

(c) Marialena, 09/12/2006

Mon cherie

Άπλωσε τα ξέπλεκα μαλλιά σου
κι έλα να σε πάρω αγκαλιά,
θα ναι η νύχτα αυτή μόνο δικιά σου
και όλα θα προορίζονται για μας.

Βγάλε το αιθέριο νυχτικό σου,
να χω να χαϊδεύω το κορμί,
που άγαλμα αρχαίο μου θυμίζει
σαν εξερευνώ κάθε πτυχή.

Έλα ο προστάτης σου να γίνω,
σαν θα μου αφήνεσαι υγρή
και καθώς η ανάσα σου μετράει,
κάθε μια δική μου αναπνοή.

Θέλω να σε φτάσω στα ουράνια,
στα πέρατα της γης να περπατείς,
σαν παραδωθείς στο άγγιγμα μου
και την μυρωδιά μου αναζητείς.

(c) Μαριαλένα, 06/12/2006 (ένα φιλί για καληνύχτα...)

Παράπονο

Μια σταγόνα αγάπης λαχτάρησα,
μια τοσοδούλα σταλίτσα,
μα ήταν φαίνεται τόσο παράκαιρο,
να κυλήσει στης καρδιάς μια γωνίτσα.

Ίσως φταίει που οι Μοίρες μου δώσανε,
της Χαράς το ληγμένο δελτίο,
ίσως δώρα από τα χέρια περάσανε,
που δεν ήτανε όμως για δύο.

Και τα μάτια γεμίζουνε δάκρυα,
που με βιά προσπαθώ να τα κρύβω
και τα χρόνια σαν άμμος κολλήσανε,
στης ζωής το δικό μου το πλοίο.

Μα μαζεύω ξανά τα κομμάτια μου,
το σενάριο εδώ δεν τελειώνει,
ίδια γεύση αφήνει στο στόμα μου,
ό,τι αρχίζει και μετά με ματώνει.

(c) Marialena, 3/12/2006 (γιατί κάποια πράγματα δεν έχουν γιατί...)