Τρίτη, Φεβρουαρίου 27, 2007

Λαβύρινθος

Ολόκληρο ταξίδι στα μάτια σου έκανα
και χάθηκα στις ατραπούς των τυμβορύχων,
καθώς τον μίτο που οδηγούσε στο σκοτεινό σου υπόγειο ξετύλιγα
για να βρω από που θα σε κερδίσω.

Μα ήταν το ταξίδι δύσκολο, γεμάτο από βράχια στη πορεία
και ο κόπος μου μεγάλος για να φτάσω,
εκεί που η καρδιά σου φυλαγμένη κοίτωνταν,
αφήνοντας πολλά στη φαντασία.

Ο άγρυπνος φρουρός εκεί στεκότανε,
όμοιος με μυθικό θα λεγα τέρας,
φόβο θαρρώ πως τον φωνάζανε
κι έστηνε καρτέρι κάθε μέρα.

Κι ήταν παρόμοιος με τον δικό μου φύλακα,
που κάποτε ζητούσα να με σώσει
κι όσο τον φώναζα να ρθει στο πλάι μου,
εκείνος έτρεχε για να μ' αποξενώσει.

Νόμιζα πως τον είχα διώξει μια νυχτιά,
τότε που παραδώθηκα σε σένα,
μα έλα που ήταν όμως ζωντανός
και ίδιος με τον φόβο του καθένα.

Τον φόβο σου στα μάτια κοίταξα,
όπως πρωτοαντίκρυσα εσένα,
είδα να σε κρατάει μέσα του δέσμιο,
ρουφώντας σου απ΄τη καρδιά το αίμα.

Τότε κραυγή μεγάλη έβγαλα
και χίμηξα για να τον εχτυπήσω,
"φύγε από μπροστά μου αποτρόπαιε" του φώναξα
και έπιασα σπαθί να τον συνθλίψω.

Όμως το τέρας πρόφτασε και σ' έβλαψε,
ημιθανής καθώς στεκόσουν εις το βάθος
και ένα ρόγχο προθανάτιο έβγαλες,
καθώς το σώμα σου σωριάζονταν πιο κάτω.

Όρκο μεγάλο τότε έδωσα,
το φόβο το δικό μου να νικήσω,
σαν από τον λαβύρινθό σου έφευγα,
αγάπη να μπορώ να διεκδικήσω.

(c) Marialena, 15/02/2007 (it's all coming back to me now, past and present stand the same)

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 23, 2007

Αποχαιρετισμός


Και γω που νόμιζα πως θα σουν το λιμάνι μου,
μια γωνίτσα μες το χάρτη ν' απαγγιάσω,
ένας σταθμός στη διαδρομή του λεωφορείου μου,
καθώς το τέλος ατενίζω για να φτάσω.

Και γω που νόμιζα πως θα μουν η αγάπη σου,
κάτι λιγότερο από τ' άπειρο που κρύβεις,
μα ό,τι νιώθουμε σκοντάφτει στο σκοτάδι σου,
αυτό που τώρα βολικά μέσα αφήνεις.

Πόσο θ' αντέξω να μην μου ανταποκρίνεσαι,
πόσο να είμαστε μακρυά, μαζί και χώρια,
πες μου αγάπη μου το όνειρο που ζήσαμε,
θα καταλήξει σε μια ακόμα στεναχώρια?

(c) Μαριαλένα, 19/01/2007 (ένα μήνα μετά τα πράγματα απλώς πήραν το δρόμο τους...)

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19, 2007

Τετέλεσται!

Ρομφαία κρατάω στο χέρι αγάπη μου,
έτοιμη για να σ' αποτελειώσω,
εσένα, το ιδανικό που πίστευα αίσθημα,
λίγο πριν σε ακυρώσω.

Ρομφαία που έκλεψα απ' των αγγέλων τα όπλα,
με φόβο και πάθος κρατάω,
για να χτυπήσω της καρδιάς το συναίσθημα,
μήπως και πάψω να αγαπάω.

Μα το χέρι μου τρέμει σε κάθε στιγμή,
που το βάρος του ξίφους με λιώνει,
εμπρός μου κρατώ την απόφαση αυτή
κι ας είμαι στο τέλος μου μόνη.

Τετέλεσται!

(c) Marialena, 19/02/2007

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 14, 2007

Αγάπα με


Summer by Jennifer L. Mulvey

Αγάπα με σου λέω,
αγάπα με,
αγάπα με όχι για τί το θέλησα εγώ,
αλλά οι Μοίρες.

Αγάπα με γλυκά και τρυφερά,
αγάπα με,
μα μη ξεχάσεις τη φλόγα στη καρδιά
παντοτινά να ανάβεις.

Αγάπα με σαν να μαι κάτι ή όλα στη ζωή σου,
αγάπα με,
και γω το αντικλείδι στη πόρτα της καρδιάς
θα σου χαρίσω.

Αγάπα με λοιπόν, αν μ' αγαπάς,
αγάπα με,
για να μπορέσω πια και γω,
να σ' αγαπήσω!

(c) Marialena, 06/02/2007

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 09, 2007

Εφιάλτης

Καθώς σε κράταγα σφικτά στα δυό μου χέρια,
όπως σε είχα στη δική μου αγκαλιά,
πουλί σε ένιωσα να γίνεσαι εμπρός μου
και μ' ένα πέταγμα να φεύγεις μακριά.

Και γω απέμεινα μονάχη να κοιτάζω,
στου κρεββατιού μας την αλλοτινή φωλιά,
λευκό πουλί να γίνεσαι μια νύχτα,
τότε που δίψαγα για χάδια και φιλιά.

(c) Marialena, 03/02/2007

Τρίτη, Φεβρουαρίου 06, 2007

Χρυσή Βροχή


Danae receiving the golden rain,
by Tiziano Vecellio di Gregorio
(Over 1490 - 1576)
painting hosted at Prado Museum
***

Χρυσή βροχή στο διάβα σου
θα στείλω να νοτίσει,
σταγόνες απ' τα δάκρυα
που έκλαψα για σένα.

Ή ένα αεράκι δροσερό
να σε χει από δίπλα,
για να φυσά στο δρόμο σου
πιο γρήγορα να φτάσεις.

Κι έπειτα για χατήρι σου
στον ουρανό θα ανέβω,
τ' άστρα να στρέψω πάνω σου
το φως να μην σου λείψει.

Μα την αγάπη στη καρδιά
εσύ θε να την βάλεις,
γιατί εγώ μονάχη μου
νιώθω σαν να με διώχνεις...

(c) Marialena, 02/02/2007

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 02, 2007

Ονειροπαγίδα


image by Tracy Shuster

Θα θέλα απόψε μες τα χέρια μου να σ' έχω,
να μην σ' αφήσω από τη δική μου αγκαλιά,
θα θέλα να άγγιζα παλάμη τη παλάμη
κι έπειτα να σε γέμιζα φιλάκια τρυφερά.

Θα θελα να βρισκα του ουρανού την άκρη,
να στη χαρίσω με τη πρώτη σου ματιά
μένοντας μόνοι στο κρυφό το μονοπάτι,
που θα μας φέρει στου κορμιού μας τη χαρά.

Θα θελα να φτιαχνα μια ονειροπαγίδα,
μέσα της πάντα σαν φυλακτό να σε κρατώ
κι όταν τα όνειρα δεν θα χουνε ελπίδα,
να μπαίνω μέσα της και να ονειροβατώ.

(c) Marialena, 23/01/2007