Κόκκινη κλωστή

Κόκκινη κλωστή
στ' ανέμου το κλωθάρι,
ζωή σαν το ζυμάρι
που πλάθεται νωπό

Κόκκινη κλωστή
στο δάκτυλο δεμένη,
τον δρόμο που απομένει
τον κόψαμε στα δυό.

Κόκκινη κλωστή
του πάθους το σημάδι,
τύλιξε το κουβάρι
την άκρη σου να βρω.

Κόκκινη κλωστή
δέσου από μιαν άκρη,
στο γέλιο και στο δάκρυ
να σε έχω οδηγό.

Marialena, 15/5/2008

Σε αγαπώ

Μου στέλνεις μήνυμα που έρχεται απ' τα ξένα,
"σε αγαπώ" μου λες με γράμματα καθάρια
και τίποτε άλλο παρακάτω από σένα,
μόνο δυο λέξεις που γεμίζουν τη σελίδα.

Μόνον αυτό βρήκες να πεις σε ένα γράμμα,
"σε αγαπώ" αυτό που ένιωθες να γράψεις
μα κοίτα τώρα των αισθημάτων την ορφάνεια
καθώς αυτό το "σε αγαπώ" θα σε προδώσει.

Νομίζεις φτάνει να το πεις μέσα απ' τις λέξεις,
να κρατηθείς γερά στου ανέμου το κατάρτι,
άπλωσε το χέρι σου, μην κρύβεσαι στο χάρτη,
το "σε αγαπώ" κάντο να μοιάζει λατρεμένο.



Marialena, 15/5/2008

Άνοιξη

Rose by Digital Agony

Χίλιες θα αρπάξω μυρωδιές,
χίλιους ανθούς θα κόψω
χίλια αγριολούλουδα και
χίλια δυο κλωνάρια,
για να σου τα φτιάξω ένα σωρό
στεφάνι να το κάνω,
να σου στολίσω τα μαλλιά
και το ακριβό σου στέρνο,
καθώς μορφή της Άνοιξης
λογίζω ότι είσαι.

Θα σε βαφτίσω στο νερό
άσπρο μου περιστέρι,
με τα λουλούδια που φορείς
να λάμπεις στους αιώνες
και θα σε πάρω αγκαλιά
έτσι ανθοφορεμένη,
για να δει ο ουρανός
να λάμψει η ομορφιά σου,
για να σε δει και η θάλασσα
να προσκυνήσει αλάργα.

Και όπως η Άνοιξη θα ρθει
να φέρει τ' άρωμά της,
εσύ θα γίνεις αερικό
μες των ανθών τους μίσχους
και θα φορείς τον στέφανο
τον ανθοστολισμένο,
περνώντας μέσα από παντού
σύνορα δεν θα βρίσκεις,
για να δωθεί το μήνυμα
της Άνοιξης στο κόσμο!

Marialena, 4/5/2008

Παραισθήσεις

Παραισθήσεις και αισθήσεις
λίγο πριν φύγεις
σαν ξημερώσει η αυγή,
πόσο ξέρεις μου λείπεις
το αντίο της λύπης
σαν την αρχή της βροχής.

Παραισθήσεις και λόγια
σιωπής μοιρολόγια
που σκίζουν βαθιά τη ψυχή,
ένα χέρι που ψάχνει
να βρει κάποια άκρη
του χρόνου να σπάσει τη φυγή.

Παραισθήσεις και άνοια
του καιρού η παράνοια
σαν γυρίζει αδιάκοπα η γη,
πόση αλήθεια και ψέμα
χωρούν μες το αίμα
λίγο πριν την εκπνοή.


Legend of the Autumn Moon

Marialena, 3/5/2008

Marylin haunts me

Marylin haunts me
I just don't know why,
is it the image that devours me
or it's the last time seeing you smile?

Marylin haunts me
dancing in the dark,
wearing white-feeling fine
all went by in a sudden crash.



Marylin haunts me
woman to woman
a misty icon of what I have become,
and not soon enough your time is up.

Marilyn haunts me
in her deathbed-after she's gone,
put down your shiny armour
now the game is already lost.

Marialena, 29/04/2008