Παρασκευή, Ιουνίου 15, 2007

Κράμα

Κράμα Θεού γεννήθηκες,



πλάσμα εσύ αιθέριο



άνθρωποι σ' έφεραν στη γη,



να ζήσεις και να ανθίσεις.






Με χίλια μύρα σ' έραναν



οι όμορφες νεράιδες,



για να βαδίσεις στη ζωή



μ' ευχές προστατευμένο.






Έφτασες και μεγάλωσες



και έγινες πια μεγάλο,



πλάσμα εσύ αιθέριο



σε όλα ευλογημένο.






Κι οι Μοίρες οι προστάτιδες



πάντα κοντά σου ήταν,



για να σε παίρνουν αγκαλιά



ενώ εσύ κοιμόσουν.






Και είδες όνειρα πολλά



γεμάτα από αγάπη,



που σου φορτίσαν τη καρδιά



με όσα εσύ ποθούσες.






Και ήλθε η μέρα κάποτε



που έγιναν στ' αλήθεια,



όλα τα φτερουγίσματα



απ' τη ψυχή βγαλμένα.






Marialena, 24/05/2007 (αγγίζοντας κομμάτια της ψυχής μου...)

Δεν υπάρχουν σχόλια: