Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 03, 2004

Έτσι απλά!

Θα ρθω στον ύπνο σου σαν ένα χάδι τ’ ανέμου που θα θωπεύσει το κορμί σου,
όπως το καλοκαιρινό μαϊστράλι στα πανιά της βάρκας της ελπίδας.

Θα σ’ αγγίξω ανεπαίσθητα σαν φθινοπωρινή βροχούλα που θα ξαφνιάζει τις αισθήσεις σου όταν νοτίζει το δέρμα σου.

Θα πετάξω σαν πεταλούδα στο κήπο των αισθήσεων αναζητώντας το άνθος του λωτού…

Θα μοιάσω στη δροσοσταλίδα που δροσίζει το διψασμένο φύλλο ερχόμενη απ’ τον ουρανό, φτάνοντας εκεί που όλα καταλήγουν, στη πηγή της ύπαρξής μας.

Θα γίνω σύννεφο στην αγκαλιά του ουρανού, να ταξιδεύω ολημερίς παίζοντας παιχνίδια με τον άνεμο και αντλώντας δύναμη απ΄ τον ήλιο τον ζωοδότη.

Θα πάρω τη μορφή του φεγγαριού στην πανσέληνο, ακτινοβολώντας τη θηλυκή ενέργεια της θεάς Σελάνας, μυστηριακής μα και τόσο οικείας.

Νιώθω πως όλα αλλάζουν μαγικά αλλά και όλα μένουν στα ίδια προαιώνια θέσφατα που η ύπαρξή μας έχει δημιουργήσει σαν σημεία αναφοράς.

Άξαφνα τα μάτια της ψυχής μιλούν και χαράζουν τη δική τους πορεία…, έτσι απλά!

Μαριαλένα, 3/9/2004