Οπτασία

Trasparenze d'alba

Στα ξέπλεκα μαλλιά σου ακούμπησα,
γυρεύοντας να βρω να ξαποστάσω
και αντίκρυσα το πιο ωραίο θέαμα
εις των ματιών σου τ' απέραντο γαλάζιο.

Θαμπώθηκα απ' το θεσπέσιο όραμα,
το κάλλος που ξεπρόβαλλε εμπρός μου,
το χέρι μου για να σε πιάσω άπλωσα
κι ας ήσουν οπτασία στ' όνειρό μου.

Μα τα μαλλιά σου με στοργή με τύλιξαν
και μ' αφήσαν να δω την ομορφιά σου,
καθώς στη μέθη της μορφής σου έμπαινα
κι έπινα σταλιά σταλιά απ' τη δροσιά σου.

Marialena, 26/06/2007