Τρίτη, Μαρτίου 20, 2007

Το ταξίδι της ψυχής

Στα σύννεφα γεννήθηκα ψηλά,
σαν ένα δάκρυ του Θεού ή μια ανάσα,
χωρίς να έχω σώμα και μορφή,
καθώς ως δημιούργημά Του με είχε πλάσει.

Στη γη με έστειλε να κατοικήσω ευθύς,
σαν άνθρωπος να ζήσω τη ζωή μου,
μα κράτησα μέσα μου κάτι απο εκεί,
που να θυμίζει την καταγωγή μου.

Ψυχή θαρρώ το λένε εδώ στη Γη,
αυτό το απομεινάρι που φυλάω
και κάθε που τα μάτια εκεί γυρνώ,
θυμάμαι τον Θεό μου που ξεχνάω.

(c) Marialena, 11/03/2007

11 σχόλια:

Lorelei Am Rhein είπε...

Μαριαλένα μου,
καλησπέρα!
Η ιστορία με τις λέξεις σου είναι έτοιμη και σε περιμένει στο μπλογκ μου!
Ελπίζω να σού αρέσει!
Εγώ πάντως πέρασα πολύ όμορφα, γράφοντάς την!
Φιλιά!
Λ.

Marialena είπε...

Και εγώ το ίδιο διαβάζοντάς την Lucy μου! Ήλθα ήδη και τη διάβασα, σ' ευχαριστώ για την ανταπόκριση!

Αναστασία είπε...

Ψυχή, τα θεϊκά, άφθαρτα φτερά μας!
Αν αφηνόμασταν στα ταξίδια της ...
Αν δεν την εγκλωβίζαμε στην φθορά
της ύλης ... Αν δεν επιτρέπαμε να
μας την κοματιάζουν, να μας την βιάζουν ... Κάποτε το επέτρεπα εγκλωβισμένη στα πρέπει.Τώρα πια, ΟΧΙ. Είναι όπως το λες:"θυμάμαι τον Θεό μου που ξεχνάω"

Marialena είπε...

Ναι, ναι και ξανά ναι, θα συμφωνήσω μαζί σου εκτός από το γεγονός ότι η ίδια είμαι στη διαδιακασία να ενδυναμώσω την προστασία της ψυχής μου από τους "βαρβάρους" που μας απομυζούν το αίμα σαν βαμπίρ τριγύρω μας.

Το "πρέπει" μου φέρνει πια μεγάλη αλλεργία καθώς γαλουχήθηκα με αυτό και με έπνιξε, μέχρι του σημείου να παίρνω ανάσες βαθιές από το καλαμάκι. Τι μέλλει γεννέσθαι, Κύριος οίδε Αναστασία μου! Σε φιλώ!

panagiota είπε...

Μεχρι να πεθανουμε,δυστυχως παντα θα υπαρχουν τα"πρεπει"εσαει μεταφερομενα απο προγονους σε απογονους.
Οταν δεν μπορουμε να τα αποτιναξουμε προσπαθουμε να ζησουμε αρμονικα μαζι τους,αλλα για να βρουμε τις αναμνησεις απο την θεεικη καταγωγη της ψυχης μας υπαρχουν χιλιαδες τροποι.Βασικος παραγωντας η"αγαπη"....
Την καλησπερα μου ωραιες μου κυριες!

Marialena είπε...

Εδώ μιλάει η φωνή της λογικής και η εμπειρία. Δεν ξέρω Παναγιώτα μου γλυκιά, αν το κοινωνικό "πρέπει" συμβαδίζει με την καθοδήγηση από τον πρόγονο στον απόγονο, σε συνδιασμό πάντα με αυτό που χρειάζεται η ψυχή για να υπάρχει.

Πέρα και πάνω από δαύτα τα επινοήματα του μυαλού μας, στέκει η αγάπη, η αγάπη που ελευθερώνει και εξυψώνει εκεί που αίρουμε την καταγωγή μας, εκεί ψηλά στο Σύμπαν!

Αναστασία είπε...

Παναγιώτα συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
Η αγάπη είναι πέρα από τα πρέπει
και μας θυμίζει την θεϊκή μας
υπόσταση!Η αγάπη μας κάνει ικανούς
για τις μεγαλύτερες θυσίες. Ένα καταναγκαστικό πρέπει, κάνει να φαντάζει σαν το πιό δύσκολο πράγμα
ακόμα και μια "καλημέρα" ...
Η μεγαλύτερη "ευλογία" για μένα
είναι να αγαπάω ...

Marialena είπε...

Με πολύ σεβασμό και δέος ακούω αυτά που βγαίνουν από τη ψυχή σας αγαπητές μου Αναστασία και Παναγιώτα. Γι' αυτήν εδώ την κουβέντα που κάνουμε, ειλικρινά σας ευχαριστώ.

Να πω πως δεν ζηλεύω που βαδίζετε στο μονοπάτι που η Αγάπη είναι ο προορισμός. Ζηλεύω και προχωρώ και εγώ από πίσω σας για να το νιώσω...

panagiota είπε...

Ειναι οντως"ευλογια"η αγαπη Αναστασια."αγαπην δε μη εχω ειμαι ουδεν,η αγαπη παντα ανεχεται,παντα πιστευει,παντα ελπιζει,παντα υπομενει..."(Παυλος προς Κορινθιους)

Δυσβατο το μονοπατι Μαριαλενα!Παντα εμποδια και σταυροδρομια εχει η πορεια του.Ολοι μας,καποιον ή κατι ακολουθουμε για να βρουμε τον προορισμο μας.Μεσα απο αυτους που πορευονται μπροστα μας και κοιτωντας πισω,αυτους που ακολουθουν αντλουμαι την δυναμη και συνεχιζουμε........

Αναστασία είπε...

"Φτάνω στα μέρη που περπάτησες μετά από σένα
για να κοιτάζω πάντα μπροστά..."

Δύσβατο το μονοπάτι, μα σου χαρίζει
τέτοιες ασύγκριτες στιγμες ...
Το πιο μεγάλο εμπόδιο είναι ο εγωϊσμός μας. Όταν αφήσουμε πίσω το
"εγώ" και πάμε στο "εσύ" τότε η αγάπη νικάει τα πάντα."Να δραπετεύεις από την αλαζονεία της
γνώμης σου" όπως λέει η Βαμβουνάκη.
Μαριαλένα εύχομαι ολόψυχα να
αξιωθείς, να νιώσεις την Αγάπη!
Είναι δώρο ζωής!

Marialena είπε...

Κορίτσια μου με συγκινείτε αφάνταστα με την κουβέντα που κάνουμε. Ευλογία για μένα είναι να ζεις όπως σε έχει προορίσει ο Θεός, σαν πλάσμα κατ' εικόνα και ομοίωση, καθότι με Αγάπη φτιάχτηκε το Σύμπαν από τη Θεϊκή πνοή και έτσι μας δώθηκε στη συνέχεια.

Για μένα θα πω, πως αυτό που υπάρχει μέσα μου να βγαίνει όλο και πιο συνειδητά και προς τα έξω!