Νυχτυπόλος

Νύχτωσε πάλι κι έφτασε η νύχτα, Νυχτυπόλε.
Αέρας δρυμής αντάμωσε τη μοναξιά,
στις πόλης τα σοκκάκια.

Φώτα που γνέφουν βιαστικά σε μάτια θολωμένα,
φτηνό ουίσκι και καπνός για να περάσει
η νύχτα.

Νύχτωσε τάχα πιο νωρίς η νύχτα Νυχτυπόλε.
Αμπαρωμένα σώματα σε κρύπτες αγνωσίας,
καγχάζουν με το τίποτα πως τη ζωή κατέχουν.

Χέρια σαν ρόδα αμάραντα, ψυχές απεγνωσμένες.
Πως θα γεμίσουν το κενό, η μόνη τους η έννοια
και ξάφνου από το πουθενά προβάλλει ο Καβαλάρης.

(c) Marialena, 02/01/07 (Καλή Χρονιά!)