Παρασκευή, Ιανουαρίου 27, 2006

ΜΗΝΕΣ ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ

Πέρασαν μήνες δεκατρείς
και συ δεν ήρθες να με βρεις
αγαπημένε μου!

Πήρα το πλοίο της γραμμής
μονάχη εγώ μα ευτυχής
και χάθηκα στο πέλαγο!

Πήγα σε μέρη μακρινά,
μα με τον νόστο στην καρδιά
τη θάλασσα αψήφισα!

Γύρισα πίσω εδώ ξανά
κι η θύμησή σου στα κλεφτά
να έρχεται στη μνήμη μου!

Μα τώρα πια είμαι καλά
κι ας συγκινούμαι στα κρυφά
για όλα αυτά που ζήσαμε!

Πέρασαν μήνες δεκατρείς
και μεις, αγάπη μου, εμείς
άλλους δρόμους τραβήξαμε!

(c) Μαριαλένα, 27/01/2005

Πέμπτη, Ιανουαρίου 26, 2006

ΣΑΝ ΤΟ ΧΙΟΝΙ


Έξω χιονίζει, η νύχτα πέφτει
τα πάντα ντύνονται λευκά,
μες το σκοτάδι κάτι αχνοφέγγει
είναι η Σελήνη εκεί ψηλά.
Έξω χιονίζει, η πλάση λάμπει
μες τη καινούργια της φορεσιά,
το χιόνι πέφτει, τη γη αλλάζει,
άσπρο και μαύρο σαν ζωγραφιά.
Έξω χιονίζει κι έφεξε μόλις,
η πόλη ξύπνησε ξανά,
τη σιγαλιά της θα την ξεχάσει,
μες τον χιονιά σαν περπατά.
Έξω χιονίζει, κάνει και κρύο,
ντύνομαι, φεύγω για δουλειά,
παιδί θε να μουν έστω για λίγο,
να ξαναπαίξω στην παγωνιά.
(c) Marialena, 25/01/2006

Πέμπτη, Ιανουαρίου 19, 2006

ΑΧΤΙΔΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Ο κόσμος όλος μια κουκίδα
στον Γαλαξία των οικτηρμών
και Συ ψυχή μου σαν μια αχτίδα
που αχνοφέγγει στο Χάος μπρος.

Βροχή σταλάζει στο πρόσωπό μου,
δάκρυα θα ναι κάποιου Θεού,
το βλέμμα στρέφω στον ουρανό μου
νιώθοντας μέσα μου πως είσαι παντού.

Και συνεχίζω να περπατάω
εκεί μονάχη στη σιγαλιά
και την αχτίδα ν' αναζητάω
που θα προβάλλει κάπου μακρυά.

(c) Marialena, 18/01/2006

Τρίτη, Ιανουαρίου 17, 2006

Στην Εποχή των Παγετώνων



Εξόκοσμα, απόκοσμα, παράτολμα και ελλειπτικά
Σε νιώθω, σ’ αφουκράζομαι και ανακαλύπτω
Τους χτύπους της καρδιάς σου, τις κραυγές που πνίγονται στο χάος
Και θέλω να σου φωνάξω, να σε κοιτάξω στα μάτια και να σου φωνάξω:

Έλα στο Φως, έλα μαζί να περπατήσουμε σε άλλα μονοπάτια
Μακριά απ’ τις Συμπληγάδες που σε συνθλίβουν, τα όρνια που ορέγονται τη σάρκα σου,
Μακριά απ΄ τα βάραθρα που ακροβατείς, μακριά απ’ τα ρεύματα που σε παγώνουν.
Έλα λοιπόν, βούτα στ’ άπειρο και βγες από την άλλη. Χάος και κει, μα δεν πειράζει.

Πληκτρολογείς τον πόνο σου στο Δίκτυο και λες πως με χρειάζεσαι. Εμένα, εσένα, όλους!
Τι έχουμε τη ζωή μας, ένα τίποτα, ένα κουρέλι πεταμένο στον ακάλυπτο.
Τόλμα να πεθάνεις αν δεν σ’ αρέσει, ποιος σε εμποδίζει, αλλιώς ζήσε τη γαμημένη τη ζωούλα σου. Μια φορά θα ζήσουμε, μια φορά ας τολμήσουμε, ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ!

Λες κι άμα είμαστε καλά μες τη μιζέρια μας, θα ξεχαστούμε, θ’ αγνοηθούμε.
«Υπάρχω, τ’ ακούς, υπάρχω» φωνάζεις και παθαίνεις για να το αποδειξεις.
Σ΄ εμένα, σ’ εσένα, σ’ όλους. Το ξέρω το παιχνίδι, το παίζω καλά για χρόνια.
Μα το βαρέθηκα, μα το σιχάθηκα κι ας απορώ τι θα απογίνω δίχως βαρβάρους.

Όμως είμαι ΕΔΩ, παρούσα μα και απούσα απ’ τα παιχνίδια της παραφροσύνης μου.
Πουτάνα ζωή δεν σου χαρίζομαι, δεν σου αφήνομαι να μ’ αφανίσεις.
Θα στέκομαι βουβή μέσα στο πλήθος, ένα τίποτα μα κι ένα κάτι,
Ν’ αντιστέκομαι, να ονειρεύομαι και όσο ζήσω, θα το γλεντήσω, κι όπου με βγάλει.

© Μαριαλένα, 17/01/2006, για όλους όσους βαδίζουν σε δύσβατα μονοπάτια, hold on!

@>------- Μαύρος Γάτος -------<@ Ταξίδι Χωρίς Επιστροφή: Αφιερωμένο στην Μαριαλένα...

http://mavrosgatos.blogspot.com/2006/01/blog-post_13.html

Τετάρτη, Ιανουαρίου 11, 2006

Daydreaming!

As I look into your eyes I see heaven in disguise,
I feel the emptiness inside & I wonder.

As I watch you walk on by, I just stare to see you smile
or nod for a little while & I wonder.

As I drive at the highway, I get lost into the night
hoping that you are by my side & I wonder.

I wonder if you even know I'm there,
if you know that I care & I want you.

(c) Marialena, 10/01/2005 while the day was turning into the night