Δευτέρα, Ιουλίου 31, 2006

Some dance to remember & some to forget!

Πες μου αργότερα στο μέλλον, σαν τι θα έχεις να θυμάσαι
καθώς περάσουνε τα χρόνια?

Μήπως τον χρόνο τον χαμένο σε πράγματα που δεν μετρούσαν
ή την αγωνία που περνούσες για να περάσει η κάθε μέρα?

Θα κλαις αγάπες που δεν ήλθαν ή σαν περάσανε που πήγαν
και θα κοιτάς τα άσπρα μαλλιά σου σαν δείγμα νιότης που παρήλθε?

Πες μου αν μπορείς κάτι για σένα, κάτι που σ' έκανε να κλάψεις
και να γελάσεις στη ζωή σου, μα όχι τίποτα μοιραίο που σκόνταψες και δεν συνήλθες.

Αγάπησες ποτέ με πάθος, έκανες έρωτα χαμένος στα μονοπάτια του κορμιού της,
ζήτησες να γίνετε ένα και έθρεψες φλόγα στη ψυχή της?

Σάμπως περίμενες να έλθει η ευκαιρία η μεγάλη και άλλη μετά
και πάλι άλλη κι έτσι έχασες το τρένο?

Τι να την κάνω την βιτρίνα, όσο ωραία και να είναι
όταν βαθιά μέσα στη ψυχή σου, το πεπρωμένο το χεις χάσει...

(c) Μαριαλένα, 22/07/2006 (μιλώντας για παρελθόν στο μέλλον...)

Παρασκευή, Ιουλίου 28, 2006

Φωτιά και Γη!

Από τι άραγε να είμαι εγώ φτιαγμένη,
πυρ ωσάν του ήλιου τη φωτιά, την καίουσα,
και χους, χώμα και πηλός από της γης τα σπλάχνα.

Λίγο νερό, όχι πολύ, να με δροσίζει
μα όχι τόσο που το χώμα παρασέρνει
σε αποσύνθεση, όχι ποτάμι, μα ρυάκι προτιμώ.

Και ο αέρας λιγοστός σαν ένα αγέρι,
τόσο που ευχάριστα το μάγουλο χαϊδεύει
δεν θέλω να ναι σαρωτικός τυφώνας
που τα πάντα στο διάβα κυριεύει.

Φωτιά και γη, ήλιος και φως,
θνητή ουσία που η γη έχει διαλέξει,
αυτό θε να μαι πάντοτε όσο θα ζω,
πλάσμα ανθρώπινο και γήινο συνάμα.

(c) Μαριαλένα, 28/07/2006

Πέμπτη, Ιουλίου 27, 2006

Image Hosted by ImageShack.us

MYMONITORBANNER The Write Stuff! by Marialena 56,1 KB
http://img104.imageshack.us/img104/1260/wsnv5.gif

The credits go to Ergenis for creating this logo! Thank you very much, Marialena

Τετάρτη, Ιουλίου 26, 2006

Ο Δούρειος Ίππος

Image Hosted by ImageShack.us

Ασώματος ύπαρξις, ξύλινο ομοίωμα
του άψυχου ειδώλου που φέρεις,
ωσάν άλλος Δούρειος Ίππος
πολιορκώντας με εισερχόμενος
στα τείχη της διερυγμένης Τροίας.

Στη σφαίρα του φανταστικού πραγματώνεσαι,
ή μήπως ως άλλο φθονερό αποκύημα της φαντασίας
προβάλλεις την ολογραφική σου εικόνα
εμπρός στα μάτια των ανυποψίαστων θυμάτων!

Που κρύβεις άραγε τον πολυμήχανο Οδυσσέα
και την αγέλη των κατ' εφημισμόν συντρόφων του,
κοίλο το παραπέτασμα που τους χωρίζει
από την αποκάλυψη των επιτιθεμένων.

Τολμώ να λάβω ανά χείρας έναν δαυλό,
με πλούσιο υλικό για την ανάφλεξη
που όταν η εικόνα σου αντιληφθώ πως
δεν ήταν παρά μια απαίσια ψευδαίσθηση
θα θέσω εις την πυρά το προσάναμα και θα σε πυρπολήσω.

Φλεγόμενος ο Δούρειος Ίππος θα ήταν σπουδαίο θέαμα
μα την αλήθεια, θα σε κοιτούσα να συντρίβεσαι
μέσα στις φλόγες του παραναλώματος
και θα χαιρόμουν να σε βλέπω να αποκαλύπτεσαι
φτηνό επινόημα που χάθηκε για πάντα.

(c) Μαριαλένα, 26/07/2006

Δευτέρα, Ιουλίου 24, 2006

Του μυαλού οι αναμνήσεις...

Πάνω στη παλιά σοφίτα αναζητώ το παρελθόν μου
ανοίγω κούτες σκονισμένες και ανιχνεύω στο ημίφως,
ότι παλιό και ξεχασμένο έχω εδώ εναποθέσει.

Κούκλες, παιχνίδια και βιβλία, ένδειξη ότι ήμουν νέα,
τότε που υπήρχε στη ζωή μου ο κόσμος μόνο ο παιδικός μου
και γω με κείνον εκεί ξυπνούσα, έπαιζα και ονειρευόμουν.

Να και σε μια άκρη οι ζωγραφιές μου, να και οι μαρκαδόροι,
να πίασω λες στο χέρι έναν να δω αν θα ζωγραφίσω
σαν τότε που η φαντασία έπλαθε μύθους που τους ζούσα.

Τι θέλω και τα ανακατεύω, σάμπως γυρεύω κάτι να βρω
ή μήπως φοβηθώ στο τέλος πως θύμησες κακές θα αγγίξω
και ξάφνου το όνειρο το παλιό μου με μιας θα γίνει μόνο αέρας?

Να ζήσω θέλω έστω για λίγο, την αίσθηση που είχα τότε,
σαν ξέγνοιαστα γυροβολούσα παίζοντας μήλα στην αλάνα
σαν κάποτε που μου αρκούσε για να μουνα ευτυχισμένη.

(c) Μαριαλένα, 22/07/2006 (βραδυνές περιπλανήσεις στου μυαλού τις αναμνήσεις...)

Παρασκευή, Ιουλίου 21, 2006

Παιχνίδι της Μοίρας

Ώρες ολάκερες σε συλλογίεμαι,
μέρες και νύχτες αναρωτιέμαι
παιχνίδι της Μοίρας
τόσο περίεργο, τόσο ακραίο,
που με βιά το διάλεξα
λες κι ήταν μοιραίο.

Πες μου μια λέξη, μια φράση μόνο,
τέτοια που θα φτανε
να αλλάξει δρόμο,
στης λογικής μου το πιο παράλογο,
καβάλα στης πίστης το μαύρο άλογο.

Ξέρεις τι νιώθω εγώ για σένα,
αν σε λαχτάρησα μακριά στα ξένα,
αν θέλω μόνο να σ'αγαπήσω
και εκεί στο πλάι σου εγώ να ζήσω?

Άκου τους χτύπους της καρδιάς μου,
δες τη ψυχή μου μες τη ματιά,
πάρε το χέρι μου στα δικά σου
και έλα να νιώσεις παιδί ξανά.

(c) Μαριαλένα, 18/07/2006

Τετάρτη, Ιουλίου 19, 2006

Κοχύλι στο λαιμό

Image Hosted by ImageShack.us

Κοχύλι φοράω στο λαιμό,
φερμένο από τις θάλασσες
εκείνες τις απέραντες,
στων τροπικών τα μέρη.

Μακρύ ταξίδι έκανε
να φτάσει να φοριέται
από παιδί της θάλασσας
σαν κόσμημα φτιαγμένο.

Και τώρα το χω πάνω μου
σαν φυλακτό μου κάνει,
πλάσμα απροσδιόριστο
που με ακουμπά στο δέρμα.

(c) Μαριαλένα, 18/07/2006

Δευτέρα, Ιουλίου 17, 2006

Πίσω απ' τον καθρέπτη!

Image Hosted by ImageShack.us

Αναζητώ το κρυμμένο σου είδωλο
πίσω από τον σπασμένο καθρέπτη.
Βενετσιάνικος θαρρώ ότι έμοιαζε,
απομεινάρι μεγαλείων που φύγαν.

Θαμπή εικόνα ανάμεικτη,
σκουριά και μνήμες αντάμα
χαράζουν στην μνήμη το τίποτα,
αυτό που δεν ήλθε συνάμα.

Τον κοιτώ και μαζί του φαντάζομαι
πως θα ήταν σαν η μορφή σου προβάλλει,
μηδέ άγγελος ούτε και διάβολος
παρά μόνο ένα άδειο κουφάρι.

Κάπου ράγισε, το τζάμι έσπασε
κι η κορνίζα του έχει ξεφτίσει,
και οι θύμησες πως ξεθωριάζουνε
καθώς πέρασε του χρόνου η ρύση.

(c) Μαριαλένα, 17/07/2006

Παρασκευή, Ιουλίου 14, 2006

ΜΙΚΡΟ ΕΡΩΤΙΚΟ VIII «ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ»

Πες μου μονάκριβέ μου, ένιωσες ποτέ το χάδι του ανέμου
Να σου χαϊδεύει το κορμί απ’ άκρη σ’ άκρη?

Τα κύματα της θάλασσας να σε νοτίζουν απαλά,
Καθώς φυσά το μαϊστράλι, πες μου, ένιωσες?

Ο ήλιος ο καυτός, ο πυρωμένος δίσκος, άγγιξε το είναι σου
Και διαπέρασε τη ψυχή σου, σαν πυρ το καθαρτήριο?

Πες μου, με πόθησες μια νύχτα σαν κι αυτή, όσο σε πόθησα εγώ,
από την κάθε θύμησή σου και κάθε ίχνος της φωτιάς σου, ερωτευμένη?

Πότε ξανά θα λυτρωθώ να σε αγγίζω, να σε προσμένω μέσα στου μυαλού τη ζάλη,
Πες μου και γω θα κάνω υπομονή, σαν ο καιρός για να σε νιώσω θα σημάνει πάλι.

© Μαριαλένα, 14/07/2006

Τετάρτη, Ιουλίου 12, 2006

Πανσέληνος του Ιούλη

Φορώ έναν μανδύα χρυσοκέντητο,
ένα κομμάτι απ' τις νεράϊδες υφασμένο,
γίνομαι ένα με τα χρώματα της ίριδας
πετώντας προς του ουρανού το μη-ορισμένο.

Έχει πανσέληνο και η θάλασσα πλημμύρισε
από τραγούδια των πνευμάτων εμπνευσμένα,
κοίτα πως η Σελήνη καθρεπτίζεται
στα κύματα που έρχονται προς την ακτή σε μένα.

Ολόγιομος ο κύκλος της Θεάς φεγγοβολά,
αστράφτει στο απόκοσμο στερέωμα
και συ κοιτώντας την χαμογελάς
παίρνοντας φως από της ψυχής τα απωθημένα.

Φταίει το φεγγάρι του Ιούλη γι' όλα αυτά,
για ό,τι είπα κι είναι στη καρδιά μου μέσα
άκουσε, κοίτα, νιώσε μαγικά,
σαν τη Σελήνη αντικρύσεις σε μια νύχτα.

(c) Μαριαλένα, 11/07/2006 (έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία...)

Δευτέρα, Ιουλίου 10, 2006

Αν ήμουν το Φεγγάρι...

Image Hosted by ImageShack.us
photo & work of art by Marialena

Αν ήμουν το Φεγγάρι,
θα ρχομουν κάθε βράδυ
στο προσκεφάλι σου.
Θα σου φεγγα με χάρη
και κει στο μαξιλάρι
θα γλύστραγα απαλά,
μες την αγκάλη σου.

Αν ήμουν ένα αστέρι,
θα σ' έπαιρνα απ' το χέρι
να περπατήσουμε.
Πάνω στης γης τα μέρη,
πιασμένοι χέρι-χέρι
να σεργιανίσουμε.

Αν ήμουν η Αυγή,
θα έφτανα εκεί που θα κοιμόσουνα
θα φώτιζα τη πλάση
και θα στελνα πουλιά
να σε ξυπνήσουνε.

Αν ήμουν Ηλιαχτίδα,
θα έψαχνα παντού να σε ζεσταίνω,
θα πέρναγα απ' τα σύννεφα
και με χρυσή φωτιά
τα πάντα γύρω σου θα έντυνα.

Αν ήμουν Συννεφούλα,
βόλτες στον ουρανό για σε θα έκανα,
ως να σε συναντήσω
και με σκιά το διάβα σου
παντοτινά θα πέρναγα.

Αν ήμουν η Αγάπη,
η μόνη σου αγάπη πόσο θα θελα,
να σε χω στη καρδιά μου
μοναδικέ ερωτά μου,
κι όσο άντεχα!

(c) Μαριαλένα, 10/07/2006 (το φεγγάρι γεμίζει & η καρδιά πλημμυρίζει από συναισθήματα)

Παρασκευή, Ιουλίου 07, 2006

Η παρένθεση

Δεν θέλω να μαι στη ζωή σου μια παρένθεση,
Μια τελεία εις τον χάρτη ξεχασμένη,
Μα θέλω να μαι η απρόσμενη η έκπληξη,
Που θα χαράξει το όνομά μου στη καρδιά σου.

Δεν με εκφράζει της ψυχής σου η παραίτηση
Μηδέ μετράω λόγια άδεια νοημάτων,
Θέλω αγάπη μου μονάχα να με σκέπτεσαι
Και να γυρίσεις σύντομα στην αγκαλιά μου.

Δεν θα σταθώ εις την παράλλαξη του έπειτα,
Γιατί το έπειτα ακόμα δεν εφάνει,
Αλλά θα παίξω την παρτίδα μου στον έρωτα
Και άσε τα ζάρια να μου πουν που θα με βγάλει.

© Μαριαλένα, 05/06/2006 (λέμε και καμιά παπαρίτσα να περνάει η ώρα…)

Τετάρτη, Ιουλίου 05, 2006

Δύο σταγόνες βροχής

Βρέχει πάλι απόψε…
Σταγόνες βροχής κυλούν επάνω σε ένα σπασμένο κάτοπτρο
Κοιτάζομαι, άραγε βρέχει πραγματικά
Ή είναι τα δάκρυα της ψυχής μου, τα ασίγαστα,
Που ξεπροβάλλουν εις τον παλιό καθρέπτη?

Βρέχει μια βροχούλα σιγανή, σχεδόν ανεπαίσθητη
Όπως η μελαγχολία, τυλιγμένη σε χρυσό χαρτόνι
Σαν αυτό που τα παιδιά κάποτε έφτιαχναν αγγέλους
στο σχολειό και ξεχάστηκαν σ’ ένα κουτί παρατημένοι,
όπως η μελαγχολία που ξέμεινε και δαύτη.

Βρέχει και οι εποχές εναλλάσσονται σαν ένα ψέμα
Καλά κρυμμένο μες την αλήθεια.
Πέφτει και η νύχτα νωρίς
και με πνίγει η σκοτεινιά της ξανά και ξανά.
Φύγε, σε παρακαλώ, φύγε μακριά μου!

Βρέχει και τα πάντα γύρω νοτίσανε
Απ’ τις σταγόνες της βροχής και θρέφονται
Και μεγαλώνουν και ομορφαίνουν.
Κλαις, μα γιατί κλαις καρδιά μου,
Δάκρυα είναι αυτά που βλέπω ή δυο σταγόνες βροχής στο μάγουλό σου?

© Μαριαλένα, 03/07/2006

Δευτέρα, Ιουλίου 03, 2006

El matador

Τον έλεγαν Χοσέ και εισήλθε στην αρένα
στητός, καμαρωτός και αγέρωχος.
Ως άλλος ευγενής του 17ου αιώνα
φορούσε τη στολή του την επίσημη,
καθώς καβάλα στο λευκό του άτι
παρουσιάστηκε εμπρός στο πλήθος.

El matador, el matador... ακούστηκαν οι ιαχές των!

Σε λίγο όρμησε και ένα πελώριο κτήνος στην αρένα,
η αυτού μεγαλειότης, ο ταύρος!
Μαύρος όπως ήταν και επιβλητικός στην όψη.
Ο matador κρατούσε τις λόγχες του στο χέρι
κι ετοιμαζόταν να ξεκινήσει
τον χορό εκείνο του θανάτου
που θα οδηγούσε τον ταύρο στην ιερή θυσία.

Με βηματισμό ακριβείας το άλογο πλησίαζε
το ζώο που ανήσυχο έστεκε καταμεσίς στο χώμα.
Να η πρώτη λόγχη καρφώνεται στο σβέρκο του.
Ο ταύρος ξεκινά την μάχη με τον άνθρωπο,
ή ταν ή επί τας, η ζωή σου ή η ζωή μου.
Ο matador το ξέρει καλά αυτό το παιχνίδι.

Ο ταύρος παρόλα αυτά δεν παραιτείται απ' τη ζωή,
βαστάει δυνάμεις αν και σιγά σιγά λυγίζει.
Κι άλλη μια λόγχη βυθίζεται στο κρέας του,
το αίμα κυλά στις παρειές της ωμοπλάτης.
Ξεπέζεψε ο matador, πιάνει και το πανί
για να τον ερεθίσει κι άλλο ακόμα.

Πάλεψε ταύρε, πάλεψε, μην υποκύψεις εις των ανθρώπων τα τερτίπια!

Πλησίασε ο matador τον ταύρο, κρατά άλλη μια φονική σαίτα
μα κι άλλη μια, κι άλλη μια, στο χέρι.
Όχι δεν θέλω να σε αφήσω να νικήσεις του λέει,
είσαι ένα ζώον και διαλέγω να πεθάνεις!
Μάτια που καίνε από οργή και αδημονία είν' του ταύρου
μάτια που λένε πως εχθρός τον πλησιάζει.

Η φύσις η ίδια τον οπλίζει με ορμή από τα σπλάχνα,
τις οπλές τραντάζει καθώς ξεφυσά και βρυχάται,
ορμά στον άνθρωπο και τον έκανε κομμάτια
όταν επάνω του πατά και τον περνάει.
Ω, τι κακό ο matador κείται νεκρός εις την αρένα,
το ζώον δεν έπρεπε να τον νικήσει έτσι!

Τι συμφορά, τι τέλος άδοξο για κείνον
που μόνο νίκες ήξερε να μας προσφέρει!
Και τώρα τι σημασία έχει αν κέρδισε ο ταύρος,
μιας και στη σφαγή θα καταλήξει ούτως ή άλλως?
Ω, μα τι άδικο που ήταν το μοιραίο,
ω, πάει ο ένδοξος Χοσέ, ο matador μας!

(c) Μαριαλένα, 01/07/2006 (μεσάνυκτα, με εικόνες γεμάτη η φαντασία...)