ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΦΙΛΙ

Μια κραυγή στο σκοτάδι, μια ανάσα, ένα χάδι και το πρώτο φιλί,
Ένα βλέμμα χαμένο στα κλεφτά περιμένω να μου στείλεις εσύ.

Δυο ματιές που ανταμώνουν στα ρυάκια του χρόνου κι ύστερα ξεγλυστρούν
Στο δικό τους το αύριο, τόσο μόνο και άγριο ψάχνουν ν’ αντισταθούν.

Δυο καρδιές που χτυπούνε και κρυφά προσδοκούνε να γεμίσουν φωτιά,
Χαρά, γέλιο και δάκρυ, μα και τ’ ονείρου την άκρη σαν να ήταν παιδιά.

Δυο ψυχές, ένα σώμα, ένα όραμα ακόμα για να πάμε μπροστά
Με της ψυχής τα ταξίδια, σαν εκείνα τα ίδια που μας δίνουν φτερά.

Μια κραυγή στο σκοτάδι, μια ανάσα, ένα χάδι και το πρώτο φιλί,
Ένα βλέμμα που λέει, ένα δάκρυ που καίει, προτού φανείς εσύ.

© Marialena, 31/10/2005, (εμπνευσμένη από την ευτυχία δύο ανθρώπων)

SEASONS CHANGE

Φθινοπώριασε πάλι & εδώ είναι όλα ίδια
σαν της ζωής τα ταξίδια που δεν γίναν ποτέ
& γω ψάχνω για να βρω της ζωής μου το κάτι
κάτω απ' τ' άδειο κρεββάτι το γεμάτο σιωπές

Φθινοπώριασε έξω & άρχισα να κρυώνω - ίσως
& να το μετανιώνω που μαι μόνη ξανά,
μα γυρίζω το βλέμμα μακρυά απ' την αλήθεια
θα ναι λέω η συνήθεια που τα σκέφτομαι αυτά

Φθινοπώριασε φέτος & ο χρόνος κυλάει
σαν ποτάμι που ρέει στου βουνού τις πλαγιές,
ίσως μοιάζει με δάκρυα που τον πόνο απαλύνουν
& αφήνουν ξωπίσω αμαρτίες παλιές

Φθινοπώριασε Θέε μου & οι μέρες μικραίνουν
το σκοτάδι όμως φέρνουν στη μικρή μου ψυχή,
λυχνοστάτη θε να χω τη δική σου αγάπη
φωτεινό μονοπάτι στης εποχής την αλλαγή.

(c) Μαριαλένα 09/10/05

...ΑΠΟΥΣΙΕΣ

Όταν το δείλι σιμώνει δειλά, τότε είναι που μου λείπεις
Το γέλιο, το άρωμά σου, το χάδι και τα φιλιά σου,
Ω! να ξέρες πόσο μου λείπεις!

Όταν τα δάκρυα κυλούν βουβά και θολώνουν τη ματιά μου
Τότε είναι που μου λείπεις,
μέρα και νύχτα δίχως τελειωμό μια σκέψη προβάλει μονάχα
Ω! να ξέρες πόσο μου λείπεις!

Σαν τη βροχή που πέφτει αργά και νοτίζει τη θύμησή σου
Στο καθρέφτη του μυαλού μου που θολώνει όταν νιώθω
πόσο μου λείπεις!

Μου λείπεις χωρίς να το ξέρεις, χωρίς ν’ αντιλαμβάνεσαι κάτι
Παρά μόνο η θλίψη στο βλέμμα και η σιωπή
Που λένε πολλά αν το προσέξεις και τότε θα καταλάβεις
Πόσο μου λείπεις!

© Μαριαλένα, μια φθινοπωρινή Κυριακή του Οκτώβρη, 9/10/2005