Ωσάν δερβίσης εις την έρημο χορεύω,
με κυκλικές αέναες κινήσεις στον αέρα,
γύρω μου μοναχά ήλιος και η σκόνη επιβιώνουν
και γω χορεύοντας τις αντοχές μου δοκιμάζω.
Ρυθμός τυμπάνων διαπερνάει τη σιωπή μου,
παλάμες στρέφονται προς του ουρανού τα πλάτη,
κλείνω τα μάτια, περιστρέφομαι συνέχεια
και από τον χάρτη του μυαλού μου δραπετεύω.
Δεν είμαι μόνος στο χορό προς τον Θεό μου,
Αλλάχ το όνομά σου το δοξασμένο θα φωνάξω
σαν οι στροφές που με κινούν θα αυξηθούνε
και για μια στιγμή το θείο όραμα θα αγγίξω.
(c) Marialena, 18/01/2007 (it's all a matter of faith...)
Παρασκευή, Ιανουαρίου 26, 2007
Δερβίσικος χορός (Sema)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Κούκλα μου είναι τέλειο .
τι να πω!!
εχεις χάρισμα! χωρίς να έχει ιδιάιτερη ρίμα τραγουδάει στο μυαλό σου και είναι πολύ ζωντανό!
ακριβώς σαν να μπαίνεις στο ,μυαλό του μοναχικόυ δερβίση, τη στιγμή της νιρβάνας του!!
Το πιό ωραίο που διάβασα σήμερα
Σάκη μου ταπεινά σ' ευχαριστώ για τις εντυπώσεις σου! Όντως το ποίημα αυτό γράφτηκε όχι με το μυαλό, αλλά με την ψυχή που σχηματοποιούσε και έδινε πνοή σε αυτά που ένιωθε ότι συνέβαιναν στο υπερβατικό, ενώ οι λέξεις συνέθεταν αυτό το ποίημα.
Έτσι όπως περιγράφεις, ένοιωσα και εγώ γράφοντάς το!
Δημοσίευση σχολίου