Παρασκευή, Δεκεμβρίου 28, 2007

Μικρό Ερωτικό: Ανάσα μου

Image Hosted by ImageShack.us
August Rodin, Kissers, image by www.danheller.com

Έσκιψα μες το στέρνο σου ανάσα μου να γίνεις,
να ακούσω χτύπους της καρδιάς
να νιώσω τ' άρωμά σου,
καθώς κοιμάσαι εσύ βαθιά
κι εγώ σε λαχταράω.

Τα χείλη μου αγγίξανε το απαλό σου στήθος,
καθώς εκεί ακούμπησα
τα μήλα των δακτύλων,
και με φιλάκια τρυφερά
τις ρώγες σου ξυπνάω.

Έσκιψα μες στο στέρνο σου
και έρωτα σου κάνω
μέσα από τον πόθο μου βαθιά
και από την ευτυχία,
που σαι στο πλάι μου εκεί κι εγώ σε αγκαλιάζω.

Καθώς στου ύπνου τη φωλιά εσύ έχεις κουρνιάσει
πουλί και εγώ στα πεταχτά
έρχομαι να σε πιάσω
και με τα χάδια και φιλιά
δικό μου να σε κάνω.

Marialena, 08/12/2007

Τρίτη, Δεκεμβρίου 25, 2007

Τ' αστέρι μου

Image Hosted by ImageShack.us
Reaching for a star, image by www.linaliberace.com

Άπλωσα το χέρι μου στο άπειρο
και έκαμα να πιάσω ένα αστέρι
σαν αυτά που φέγγουν στο στερέωμα
μικρές φωτιές στου ουρανού τα βάθη.

Κι άρχισα να φεύγω από το έδαφος
σαν πουλί φτερούγες να φυτρώνουν
και εκεί που έβλεπα τ' αστέρι μου
με ορμή να θέλω να το φτάσω.

Άπλωσα το χέρι μου στο άπειρο
κι είχα οδηγό μου την ελπίδα
πως στα αστέρια κάποτε θα πήγαινα
και θα ζωντάνευε το όνειρο στα αλήθεια.

Marialena, 07/12/2007

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 21, 2007

Κοχύλι στην άμμο

Image Hosted by ImageShack.us

Καθώς περπατούσα στην άμμο επάνω
με πόδια γυμνά και βρεγμένα,
κοχύλι αντίκρυσα στο κύμα βγαλμένο
και έσκυψα μην το πατησω.

Αέρας κι αν φύσαγε, βοριάς σαν να ήταν
το φόρεμα έσκιζε μανία που είχε
μα εγώ δεν σταμάταγα να τρέχω αλάργα
και αν με φοβέριζε το άγριο το κύμα.

Μα εγώ δεν φοβήθηκα και έκανα πίσω
τα πόδια μου έμπηξα στη θάλασσα μέσα
και αψήφισα άνεμο, νερό και το κρύο
βουτώντας στο πέλαγο το κοχύλι ν' αφήσω.

Marialena, 04/12/2007

Τρίτη, Δεκεμβρίου 18, 2007

Βράδυ Σαββάτου

Image Hosted by ImageShack.us

Image by http://www.toadshadeimagery.com

Άλλο ένα βράδυ Σαββάτου
στροφή του θανάτου
στο διάβα μου.
Η νύχτα φορμόλη
σαν δείγμα πανώλης
μονάχο του.
Κοιτώ το σκοτάδι
αλύπητο χάδι
στο χάος μου.
Το βράδυ Σαββάτου
γελά στην υγειά
του αμέθυστου.
Κι εγώ παραπαίω
θυμάμαι και κλαίω
τα νιάτα μου.
Αυτά που δεν ήλθαν
ή που μου ανήκαν
παράνομα.
Βράδυ Σαββάτου
τη βόλτα στο βράχο
ονειρεύτηκα.
Εκεί που θα πάω
φτερά όταν βγάλω
τα ψεύτικα.

Marialena, 02/12/2007

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 14, 2007

Έλα...

Image Hosted by ImageShack.us

Powis Paul, The proximity of fading times

Έλα και κάτσε για λίγο στο πλάι μου
σίμωσε εδώ που κοιμάμαι,
κρύωσε η νύχτα στο άδειο κρεββάτι μου
και εγώ μοναχά σε θυμάμαι.

Έλα να νιώσεις για λίγο το χάδι μου
γύρε στον ώμο μου επάνω,
ξάπλωσε μέσα στα στρωμένα σεντόνια μου
κι άσε με να σε ζεστάνω.

Έλα σαν να σουν και χθες πάλι εδώ
να μην μου 'χες λείψει μια μέρα,
το πόσο σε θέλω τρυπάει το μυαλό
κι ας φεύγει η φωτιά στον αέρα.

Marialena, 02/12/2007

Τρίτη, Δεκεμβρίου 11, 2007

Σαν έλθουν οι γιορτές

Πολύχρωμα φώτα, παντού μουσική,
λαμπιόνια στολίζουν τους δρόμους
το πλήθος σαν σμάρι μαζεύεται εκεί,
γυρνώντας με τσάντες στους ώμους.

Δεντράκια και μπάλες, γλυκά και ευχές
γεμίζουν γωνιές και αισθήσεις,
τα βλέμματα όμως παρά τις γιορτές
μοιράζουν ξανά ψευδαισθήσεις.

Image Hosted by ImageShack.us

image by www.ocf.berkeley.edu

Αν ήτανε τάχα μονάχα οι γιορτές
που θα άλλαζαν χρώμα στον τόπο,
παγίδα θα έστηνα πριν έλθει το χθες
να πάγωνα για πάντα τον χρόνο.

Να ένιωθε ο κόσμος γλυκιά προσμονή,
να ξέχναγε λίγο την λύπη
καθώς οι γιρλάντες τυλίγουν τη γη
και πάλι το παραμύθι αρχίζει...

Marialena, 27-28/11/2007

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 07, 2007

The only thought


Image by www.eso-garden.com

Have you ever felt the need
to be touched and be held
so long that it seems like a lifetime,
so much, so bad that it hurts
even to spare another thought beyond this only one.

Have you ever spend the night
trying to dream of a fantasy,
fall asleep into the darkness
and yet nothing seems
to soothe you and ease your troubling heart.

Have you ever wished upon the stars
that you would make it through somehow
within your powers, within your reach
in your little big world
chasing your blues away with a kiss.

You must have done these my friend,
you surely must have crossed the borders
touch the horizon, set for the sky,
if only you wanted to feel like a human again
and yet fall down on your knees like mortals do.

Marialena, 10/11/2007

Τρίτη, Δεκεμβρίου 04, 2007

Χάθηκες


Since you've been gone, image from antiku.stumbleupon.net

Χάθηκες, πάλι χάθηκες κι έφυγες από μπρος μου,
αλλάξαν οι συχνότητες και σήμα δε λαμβάνω,
χάθηκες, πάλι χάθηκες μα εγώ δεν σε ξεχνάω
για να χω κάτι από σε, να λέω πως κρατάω.

Χάθηκες, πάλι χάθηκες και έσβήσες απ' τον χάρτη
κάθε σου βήμα προς εμέ, κάθε σου επιθυμία
και έμεινα πίσω να κοιτώ παλιές φωτογραφίες,
για να θυμάμαι πως εγώ σ' άνοιξα τη καρδιά μου.

Χάθηκες, πάλι χάθηκες δίχως να εξηγήσεις,
γιατί στο δρόμο άλλαξες και θέλησες να φύγεις
και μόνο ένα φυλακτό που έχω σε θυμίζει,
μια λιλιπούτεια καρδιά δεμένη με κορδέλες.

Χάθηκες, πάλι χάθηκες κι ας μου λεγες πως όχι,
η απουσία σου ξανά γεμίζει τα κενά μου
χάθηκες, πάλι χάθηκες και δεν θα ξαναέλθεις,
τώρα που αλλάξαν οι εποχές και ο χρόνος δεν γυρίζει.

Marialena, 09/11/2007

Παρασκευή, Νοεμβρίου 30, 2007

Είκοσι οκτώ



Είσαι μόνον είκοσι οκτώ
και είσαι ήδη γερασμένη στη ψυχή σου
όχι γιατί τα χρόνια σου περάσανε αργά,
αλλά γιατί τα βάρη λυγίσαν το κορμί σου.

Είσαι ήδη είκοσι οκτώ
ένα κορίτσι ακόμα θα έλεγε ένας τρίτος,
μια γυναίκα του απαντάς εσύ
αφήνοντας στα μάτια σου να βγαίνει ένας γρίφος.

Είσαι τώρα είκοσι οκτώ
δίχως ρυτίδες ή μαλλιά που έχουν γκριζάνει
αν κάποιος πίστευε πως τώρα είναι η αρχή,
ίσως να νόμισες πως κάποιο λάθος έχει κάνει.

Είσαι ζωή είκοσι οκτώ
ετών, πληγών, ονείρων ένα κράμα,
το χθες το έζησες και έφυγε κι αυτό
και τώρα διάλεξες να μείνεις στην αφάνεια.

Μα είσαι μόνον είκοσι οκτώ...

Marialena, 6/11/2007 (αφιερωμένο σε ένα πολύ ευαίσθητο πλάσμα)

Τρίτη, Νοεμβρίου 27, 2007

Ερινύες


Ο Ορέστης με τις Ερινύες, εικόνα από το www.sikyon.com/Mykinai

Σκοτεινές ιαχές σχίζουν το μυαλό μου,
κάθε "γιατί" και "πως" και "τι"
βρίσκουν διέξοδο προς την αθανασία
της μη-αιωνιότητας, της μιας και μοναδικής στιγμής
που αιχμαλωτίζεται στο άπειρο.

Χρόνος άχρονος, απάτη εξακουλουθητική,
ανακυκλούμενο εύρημα του ανθρωπίνου νου,
να τι είστε μορφοποιημένες μου Ερινύες
και τώρα που σας θέριεψα πνυχτά,
προβάλλετε μέσα στην τόση ενδελέχεια.

Ελάτε λοιπόν, πάρτε σειρά στην ανατάραξη
του Χάους που ευθύνεστε, συρράξτε όλα σας
τα "γιατί" και "πως" και "τι"
και φέρτε τα εμπρός μου να ικετέψουν για μια
ακόμα ενανθρώπισή τους. Εγώ ή αυτά κάποτε θα νικήσουν!

Marialena, 04/11/2007

Links: Μυθολογία και Ερινύες

Παρασκευή, Νοεμβρίου 23, 2007

Λευκό Σεντόνι


photo by www.istockphoto.com

Λευκό σεντόνι στο σώμα φοράω
και μόνο αυτό με τυλίγει,
ενάντια στο κρύο, στη ζέστη, στο χιόνι
κι ας είναι μονάχα μια ύλη.

Λευκό σεντόνι στο σώμα βαλμένο
σαν να θελα κάτι άλλο να γίνω,
μην είναι αυτό φορεσιά πεπρωμένου
ή τάχα το μέσα που κρύβω.

Λευκό μου σεντόνι στο σώμα σε έχω
σε νιώθω, σε θέλω κοντά μου,
στα άγρυπνα βράδυα που με σε ξενυχτάω
στα απάτητα τα μονοπάτια.

Marialena, 03/11/2007

Τρίτη, Νοεμβρίου 20, 2007

Ρώτα με


Don't ask me, image by David Nightingale @ www.cromasia.com

Μη με ρωτήσεις ποτέ μου αν εγέλασα,
σαν το παιδί που όλα έρχονται πηγαία,
όχι μια σύσπαση προσώπου ή μειδίαμα,
μα μια πλημμύρα αισθημάτων στον αέρα.

Να με ρωτήσεις όμως πόσο πολύ έκλαψα,
μέσα και έξω μου με δάκρυα διαμαντένια
είτε φαινόταν η σκοτεινιά μέσα στα μάτια μου
είτε βουβά θρηνούσα για όλα τα ωραία.

Ρώτα αν θες για κάθε τι το απόκοσμο,
ρώτα να μάθεις του εαυτού μου την αλήθεια,
μα μη ρωτήσεις με τι ρυθμό καρδιοχτυπώ,
γιατί απάντηση δεν θα βγει από τα στήθια.

Marialena, 30/10/2007

Παρασκευή, Νοεμβρίου 16, 2007

Αγάπη από σίδερο

Image Hosted by ImageShack.us
Knight, image by http://princesstiffers.com

Αγάπη από σίδερο σου έταξαν
και συ γελούσες με αυτήν την αηδία,
ποιός θα το έλεγε πως σίδερα χωράγανε
σε μια έννοια όπως είναι η αγάπη.

Αγάπη σιδερόφρακτη και απαίσια,
χωρίς την δύναμη που έχει στη καρδιά της
αυτή η παραίσθηση σου δώθηκε αναίτια
για να κοπάσει τα πιο μύχια ένστικτά σου.

Αγάπη που σαν τέρας εμφανίστηκε,
με τόσα αποτρόπαια πλουμίδια
για να κοιμήσει αυτό το άγνωστο συναίσθημα
και να σε κάνει να φορέσεις πανοπλία.

Marialena, 29/10/2007

Τρίτη, Νοεμβρίου 13, 2007

Παραζάλη


Διωγμός από τον Παράδεισο, ζωγραφικός πίνακας του Marc Chagal

Καθώς με κράταγαν σφικτά τα δυο σου χέρια,
ανάσα πήρα και αφέθηκα ξανά
σε κείνο το όνειρο που έφτανε ως τ' αστέρια,
ότι θα ζούσαμε μαζί παντοτινά.

Μα ήταν μόνο του μυαλού μου παραζάλη,
ένα παιχνίδι δίχως τέλος και αρχή
γελούσες μέσα σου μικρέ μου εφιάλτη,
καθώς με άφηνες στου κόσμου τη βουή.

Κι έμεινα έτσι να κοιτάζω σαν χαμένη,
δίχως το ρούχο που φοράς το μαγικό
εκείνο τάχα που σε κάνει να αντέχεις
και μη λυγίζεις στης ζωή το ξαφνικό.

Marialena, 29/10/2007

Παρασκευή, Νοεμβρίου 09, 2007

Πνοή Ανέμου



Σαν Άνεμος που φύσηξε με μιας
το μάγουλο μου χάιδεψες στο δείλι,
κουνώντας τα μαλλιά μου δυνατά
με μια στροφή στο βλέμμα μου που σβήνει.

Και είπα πως δεν ήταν δυνατόν
ξανά να δω τον Άνεμο μπροστά μου,
μες την εικόνα σου να γίνεσαι μορφή
και συ να θέλεις να πλανέψεις τη καρδιά μου.

Ω, Άνεμε μεγάλε και τρανέ,
στοιχειό της Φύσης που το σύμπαν παρασύρεις,
πες μου γιατί σαν άνδρας ντύθηκες ξανά
και με ορμή μου φίλησες τα χείλη.

Μα σαν κάθε σου αέρια κίνηση,
κάθησες λίγο, όσο έφτανε να νιώσω,
ότι μονάχα οι ωραιότεροι τρελλοί
ίσως να πίστεψαν πως θα σε ανταμώσω.

Άνεμε...

Marialena, 28/10/2007

Τρίτη, Νοεμβρίου 06, 2007

Μοναχική Πορεία


29 Night Spirits, image by Sabin Corneliu Buraga

Με δανεικό χιτώνιο στον ώμο μου,
μια κρύα νύχτα που χειμώνιαζε κινούσα
κόντρα στον άνεμο και τα στοιχειά της θάλασσας
καβάλα στ' άλογο το άγνωστο να φτάσω.

Με λιγοστά υπάρχοντα στην τσάντα μου,
μόνο με γνώμονα το όραμα της μέρας
βήμα το βήμα στης γης τα αχνοπατήματα
ιχνηλατούσα την πορεία μου μην χάσω.

Και στου βοριά το άγριο το φύσημα
και στου νοτιά τη λάβα στην ανάσα,
εγώ εκεί με σύντροφο το άτι μου
περνούσα ερήμος και στο άγνωστο τραβούσα.

Marialena, 26/10/2007

Παρασκευή, Νοεμβρίου 02, 2007

Αυτό μου φτάνει?



Να μ' αγαπήσεις μονάχα λίγο σου ζητώ
σαν την αχτίδα που αχνοφέγγει στο σκοτάδι
και σαν τη στάλα από την πρωϊνή δροσιά,
να μ' αγαπήσεις λίγο μοναχά κι αυτό μου φτάνει.

Να μ' αγαπήσεις από τα βάθη της καρδιάς
και να αισθανθείς ότι αξίζει η προσπάθεια,
μην λιγωθείς στα μέσα της πλαγιάς
και αφεθείς να πέσεις εις τα βράχια.

Να μ' αγαπήσεις σαν ανάσα στο κορμί
και ένα χάδι που δεν θα θελες να χάσεις,
λες και αυτό ήταν το μόνο που αρκεί
για να σε κάνει τα παλιά να τα ξεχάσεις.

Να μ' αγαπήσεις σαν ένα τέλος ή αρχή
κάθε ωραίου που αιώνια θα μένει,
για να θυμίζει πως υπήρξαμε θνητοί
που ζήσαμε τον έρωτα για μια στιγμή γραμμένη.

Marialena, 25/10/2007

Τρίτη, Οκτωβρίου 30, 2007

Προχώρα!



Προχώρα, προχώρα σου είπανε
Να γίνεις άνθρωπος σωστός,
Της κοινωνίας ουραγός
Προχώρα!

Κρατώντας αλλουνού σειρά
Με μάτια μόνο σφαλιστά,
Προχώρα και μην ρωτάς πολλά
Στην ανηφόρα.

Κι αν κάπου εσύ θα απορείς
Αν το κλειδί ποτέ θα βρεις
Εκεί μακριά στην σκοτεινιά,
Νόημα δεν θα βγάζεις πια.

Προχώρα, προχώρα ολοταχώς
Μην χάσεις τον εμπρός τυφλό,
Που σ’ οδηγεί γονατιστός
Προς τον γκρεμό που στέκει εμπρός.


© Marialena, 16/10/2007

Τετάρτη, Οκτωβρίου 24, 2007

Άραγε ζεις?

Image Hosted by ImageShack.us
Feeling Blue, image by http://home.comcast.net

Ζείς αγκαλιά με τα φαντάσματα,
με ανύπαρκτες υπάρξεις που στοιχειώνουν,
στης φαντασίας τα πενιχρά οράματα
και στης ψυχής τους άδειους διαδρόμους.

Ζεις παρά φύσιν έρωτες,
ανύπαρκτους στη πλάνη του μυαλού σου
περνόντας από αδάμαστα κύματα,
ρίχνοντας πέτρες στους αδόκιμους καημούς σου.

Ζεις πέραν από το τώρα και το σήμερα,
στο χθες στραμμένος αντίστροφα κοιτώντας,
μα πες μου πόσο νεκρός είσαι μέσα σου
όταν μες στην παράνοια γλυστράς παραμιλώντας.

Άραγε ζεις?

Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007

Εν απογνώσει



Πέρασε πάνω της σαν μια λευκή λωρίδα,
Γεμάτη όνειρα και αισθήματα κρυμμένα
Από αυτά τα δίχως μέλλον και ελπίδα,
Όμοια με εκείνα στο σεντούκι που φυλούσε.

Κι εκείνη ξύπνησε από ύπνο του δικαίου,
Δεν καταλάβαινε ακόμα τι συνέβη
Ίσως να ήταν του μυαλού αποκαΐδια
Ή μάλλον έπρεπε απόκρυφα να μείνουν.

Μα των ματιών της οι εικόνες διαλυόταν,
Καθώς τα είδωλα που ήξερε για οικεία
Στρέφονταν τώρα στην πλευρά του εφιάλτη,
Όσο κι αν ήλπιζε ότι απλά ονειρευόταν.

Μαγνήτης έγινε η σκέψη της η δόλια,
Δεν το μπορούσε να αποφύγει το μοιραίο
Μήτε που διάλεξε να ζήσει ξεχασμένη,
Ούτε που πίστευε ποτέ πως ήταν έτσι.

© Marialena, 16/10/2007

Παρασκευή, Οκτωβρίου 19, 2007

Κυρά της Λίμνης

Livadia, Fountains of Krya, image by Marialena, 2007




Κυρά της Λίμνης σε ονόμαζαν


όσοι σε ήξεραν παλιά,


νεράιδα όμοια να βαδίζεις


στου ποταμού τα άκρια.




Φιγούρα ήσουν λυγερή,


κόρη του Δία εσύ εκλεκτή


που σε θνητής μητέρας σώμα


έγινες άνθρωπος.




Όμως σαν έφτασες να ζεις,


να μεγαλώνεις και να ανθείς,


μια φωτιά, μια πνοή,


μπήκε στο σώμα σου.




Έρωτα βέλη βρέθηκαν


να σου λαβώνουν τη καρδιά


και συ με χέρια ανοικτά


να ψάχνεις το Όνειρο.




Νέον που είχες στη καρδιά,


άνθρωπος να ήταν ή ψευτιά


που για χατήρι του εσύ


άφηνες τη ψυχή στη γη.




Μα ο Δίας θύμωσε πολύ,


η Κόρη του η Εκλεκτή


δεν θα εκοίταγε θνητό


όσο θα ζούσε αυτή εκεί.




Και συ Κυρά μοναδική,


πήγες ξανά πάλι εκεί


που είχες βρει τον Έρωτα


να σε λυτρώσει μοναχή.




Μα ο Θεός ο φτερωτός,


δεν ήταν πάντα εκεί παρών


και συ κοιτώντας τα νερά


πήδηξες μέσα κλαίγοντας.




Κι έγινες ξακουστή μορφή,


Κυρά της Λίμνης εσύ εκεί


καθώς η πλάση σε θρηνεί


μέσα στα άγρια ύδατα.




Marialena, 12/10/2007

Τρίτη, Οκτωβρίου 16, 2007

Το Ταξίδι


Image by http://blogs.suntimes.com

Κι έφτασε μια μέρα
που άφησες πιο πέρα
τα μπαγκάζια σου
κι ανέτοιμος από καιρό
όπως ήσουν,
περπάτησες με χέρια
κρεμασμένα
προς την έρημο.

Ξεμάκραινες ολοένα
και πιο πέρα, θυμάσαι,
καθώς τα βήματά σου
σε έφερναν
όλο και πιο κοντά,
μα ακόμα πιο μακριά
από τον στόχο σου.

Δίχως πυξίδα ή άλλο
σημάδι στον ορίζοντα
βάδιζες,
με πόδια να λυγούν
σε κάθε βήμα
μα όσο το κορμί σου
εγκατέλειπες,
τόσο γινόσουν σώμα
κι αίμα της ερήμου.

Marialena, 10/10/2007

Παρασκευή, Οκτωβρίου 12, 2007

Μοναξιά μου


Lonely, image by www.sptimesphotos.com

Μοναξιά μου,
Φόρεμα λευκό να βάλεις
Να έρθεις πάλι να με πάρεις,
Στ’ άλλου κόσμου τα κανάλια
Τα αφανέρωτα.

Μοναξιά μου,
Άτι αρχοντικό καβάλα
Πέρνα απ’ τα μισά ουράνια,
Φτάσε εκεί που σε προσμένω
Τα αξημέρωτα.

Μοναξιά μου,
Μη μου πεις ψέμα ή αλήθεια
Βγάλε μόνο από τα στήθια,
Τον καημό του έρωτά μου
Στον Αχέροντα.

Μοναξιά μου,
Κάνε μου μόνο μια χάρη
Πες του πάλι να προλάβει,
Ήλιος μου λαμπρός να γίνει
Εις τα πέρατα.

© Marialena, 07/10/2007

Τρίτη, Οκτωβρίου 09, 2007

Ηλιαχτίδα


Sunray, image by http://copart.virtualave.net

Σαν ηλιαχτίδα μπήκες μέσα στη ζωή μου,
Μέσα απ’ τα σύννεφα που ουρανού θωριά πλανεύαν,
Όταν ταυτόχρονα φεγγάρι αχνοφαινόταν
Και ο ήλιος πρόβαλε κάπου εκεί ψηλά στο βάθος.

Σαν ηλιαχτίδα είδα το χαμόγελό σου,
Όχι αγγέλου ή μη ανθρώπινου στην όψη
Απλά ένας άνθρωπος με αισθήματα και ανάγκες
Όμοιος με όλους μας και ας μείνει αυτό το κάτι.

Σαν ηλιαχτίδα σε μια ψυχή στο περιθώριο,
Αυτό μπορώ να το ιδώ με μάτια άλλα
Καθώς κοντά σου βρέθηκα για λίγο μόνο,
Μα μου αρκούσε να αφήσω πίσω όρνια και πόρνες.

© Marialena, 02/10/2007

Παρασκευή, Οκτωβρίου 05, 2007

Λύρα του Ορφέα



Όπως το όνειρο προβάλλει το ξημέρωμα,
σαν την αυγή που απαλά το φως χαρίζει
μια σου λέξη, ένα του ματιού φανέρωμα,
φτάνει να έλθει και στα άσπρα να με ντύσει.

Παίξε Ορφέα μου τη λύρα στο στερέωμα,
Πες της να βγάλει μελωδίες και τραγούδια
Στείλτα μου όλα να με βρουν στης γης τα πέρατα,
Να τα έχω σύμμαχο στης μοναξιάς τη ρούγα.

Φτιάξε για μένα το τρυφερότερο νανούρισμα,
Κάντο να ακούγεται και να ημερεύει η πλάση
Κι έπειτα δέσε το εις του Ερμή τα πέδιλα,
Με το κηρύκειο στο χέρι να προφτάσει.

© Marialena, 25/09/2007

Links: The meaning of Lyra (ή αλλιώς τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή...)

Τρίτη, Οκτωβρίου 02, 2007

Ανέμου Δύναμη


Ascent, image by www.blueroebuck.com

Τα φύλλα της καρδιάς μου άνοιξε,
Άνεμε
και φύσα δυνατά μέχρι να σπάσουν,
γιατί είναι η ζωή ένα σου θρόισμα
κι αλίμονο σε αυτούς
που θα το χάσουν.

Το αίμα στο κορμί κίνησε αέναα,
Δύναμη,
σε κάθε αναπνοή να ξεπηδάει,
μιας και ο δρόμος που
για μας χαράκτηκε κάποτε,
με χνάρια ματωμένα ξεκινάει.

Τα βλέφαρα κλειστά με Πίστη
κράτησε,
για όσα εξελίσσονται στο διάβα,
αφού τα μάτια της ψυχής
θα ανοίξουνε,
πυξίδα στα αβέβαια βήματά μας.

Marialena, 20/09/2007

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 28, 2007

Οι κτύποι της καρδιάς σου

Image Hosted by ImageShack.us

Hold me in your arms, image by www.lizlynx.com

Μη μου ζητήσεις να σου πω
πόσο σ' αγάπησα,
άσε με μόνον ένα ψέμα
να ψελλίσω,
ότι ήταν τάχα τα Φεγγάρια
του Έρωτά μας δίσεκτα
κι αυτό ήταν αίτιο που
δεν μπόρεσα να σε κρατήσω.

Μη με αφήσεις στα σκοτάδια μου
να κλείνομαι,
τα βλέφαρά μου κάθε βράδυ
σαν σφαλίζω,
πες μου μονάχα πως
σε ψευδαίσθηση τυλίγομαι,
τη ζεστασιά σου σαν προσπαθώ
να ξαναζήσω.

Μη με ξυπνήσεις από τ' όνειρο
που βρίσκομαι,
μέσα στα χέρια σου -
τη πολυπόθητη αγκαλιά σου,
γιατί μονάχα τότε ξανά
στη φαντασία σμίγουμε
και ακούω πάλι δυνατά
τους χτύπους της καρδιάς σου!

Marialena, 18/09/2008 (αχ, καρδούλα μου!)

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 21, 2007

Φιλί στο σκοτάδι


Lady Moon

Ακίνητο σώμα,
φίλα με ακόμα σαν να φευγα,
μακριά απ' τα ίδια,
το φως, τη συνήθεια και τα εφήμερα.

Πυρσός που ανάβει,
μια φλόγα που φτάνει ως τ' άπειρο,
ανεπαίσθητο χάδι, φιλί στο σκοτάδι,
ποτάμι που ρέει στο άβατο.

Λεπτά μιας αλήθειας,
μεγάλη η ψαλίδα που έκλεισε
στο πλάι αφημένη, με αίμα βαμμένη,
με ρούχα ντυμένη παράνοιας.

Ακίνητο σώμα,
κοίταμε ακόμα πριν φθίνουμε
σαν σε αντίθετους δρόμους,
μονάχοι σαν ξένοι, θα φύγουμε.

Marialena, 10/09/2007

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 18, 2007

Ολόφωτη Σελήνη


Lady Night Moon by http://blueart.altervista.org

Καλέ μου ήρωα εσύ, γενναίε στρατηλάτη,
κοίτα τη κόρη τη τρελλή,
την αναμαλλιασμένη,
θώρησε νύμφη ξακουστή
στα πέρατα του κόσμου,
στην απλωσιά του ουρανού
να κείται φωτισμένη

Ανέβα στ' άσπρο άτι σου
και ζέψτο για ταξίδι,
βάλε την πανοπλία σου
σαν να φευγες για μάχη
κι έπειτα κίνησε γοργά,
να φτάσεις στο Φεγγάρι

Τα γκέμια κράτησε γερά,
με υπομονή οπλίσου
καθώς το Φως θα σ' οδηγεί
για να βρεις άλλους τόπους,
εκεί ψηλά, εκεί μακριά,
στο δίσκο της Σελήνης
κι ίσως να είσαι τυχερός
να δεις αυτό που ψάχνεις...

Μαριαλένα, 29/08/2007 (πανσέληνος)

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 14, 2007

Σαν το κερί


Σαν το κερί σε βλέπω
να αχνοφέγγεις ψυχή μου,
σαν το κερί, κόντρα στον άνεμο
και τα κελεύσματα της Μοίρας

Φλόγα αειφόρο φέρεις ψυχή μου,
σπίθα απ' τα σπλάχνα του Προμηθέα
βγσλμένη, με τον χρησμό του Κάλχα
γραμμένα στα δυο μάτια σου

Κερί που λιώνει στο διάβα του άχρονου είσαι,
με μια ανάσα, μια στιγμή να λάμπεις
κι ύστερα πάλι με τεχνάσματα απίστευτα,
να κατορθώνεις σε πείσμα των καιρών να λαμπυρίζεις.

Μαριαλένα, 11/08/2007

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 11, 2007

Τι έχεις νιώσει?

Έχεις νιώσει ποτέ σου

το αίσθημα

ότι όσο περνάει ο καιρός

τόσο περισσότερο βουλιάζεις

πιο μέσα?

Ή μήπως εκείνες τις στιγμές

που στο κεφάλι βασιλεύει αταξία

και συ καρδιοχτυπάς αδιάκοπα?

Έχεις νιώσει ποτέ σου, πες μου,

το κενό στο στομάχι

και τα κλείστρα των ματιών να βαραίνουν

σαν άμυνα?

Αν οι λέξεις αυτές σε αγγίζουν, ίσως,

λέω, ίσως και να...

έχεις δει από την πίσω μεριά του καθρέπτη

και το φως στο πιο μαύρο σκοτάδι.

Έχεις νιώσει λοιπόν το αδιέξοδο,

τη στροφή μες τη λάθος πορεία

και εκεί που όλα μοιάζουν πιο δύσκολα,

εσύ να παίρνεις ανάσα και

να μετράς της ζωής τα βιβλία.


Αν σου μίλησαν οι λέξεις αυτές,
τότε φίλε μου ξέρεις πως το έχεις νιώσει...


Marialena, 25/07/2007 (σκληρά λόγια σε δύσκολες εποχές)

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007

Ήθελα να μουν...



Ήθελα να μουν μια ανάσα απ΄την ανάσα σου
ένα χαμόγελο που σου φώτισε τα χείλη,
ήθελα να μουν ματοτσίνορο στα βλέφαρα,
όταν θα τα κλεινες γλυκά σαν το κοχύλι.

Ήθελα να μουν ένα κύτταρο στο σώμα σου
η πρώτη σκέψη στο ξεκίνημα της μέρας,
ήθελα να μουν το ερέθισμα στα δάκτυλα
καθώς με τ' άγγιγμα θα έφτανες πιο πέρα.

Ήθελα να μουν το κομμάτι που σου έλειπε
το άλλο ήμισυ που έψαχνες για να βρεις,
ήθελα να μουν οπτασία που δεν χάθηκε,
όταν ο ήλιος την καινούργια μέρα θα ρθει.

Ήθελα να μουν το πολύτιμο πετράδι σου
ο θησαυρός που σε περίμενε κρυμμένος,
ήθελα να μουν αυτό που πάντα ονειρευόσουνα
και εδώ στη γη το ανακάλυψες θαμμένο.

Marialena, 03/08/2007

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 04, 2007

Και σ' ονειρεύτηκα



...Και σ' ονειρεύτηκα στον ύπνο μου να έρχεσαι,
τη ζεστασιά σου πάλι στο κορμί να νιώθω
κι εκεί που χάνομαι με πόθο να αφυπνίζομαι,
όταν το χάδι σου προλάβω να κλειδώσω.

Και σ' ονειρεύτηκα φαντάσου ολοζώντανο,
πλάσμα που γέννησε ξανά η φαντασία
και ήταν όλα τόσο υπέροχα στο όνειρο,
που αν μπορούσα θα το ζούσα ως την ουσία.

Και σ' ονειρεύτηκα καλέ μου σαν τον Έρωτα,
που ρθες πετώντας και με λάβωσες στο στήθος
ω! τι συναίσθημα θεσπέσιο με πλημμύρισε,
καθώς τα μάτια μου κλειστά θα τα κρατήσω...

Marialena, 23/07/2007 (και σ' ονειρεύτηκα...)

Παρασκευή, Αυγούστου 03, 2007

Για να βρεις την καρδιά σου





Αναρωτήθηκες ποτέ σου τι σου έφταιξε



και έχεις χάσει της ζωής σου το παιχνίδι,



μόνος - κρυμμένος στη σκιά σου φαίνεσαι



με συντροφιά σου του μυαλού το ροκανίδι.






Αναρωτήθηκες γιατί να είσαι μίζερος,



όταν μπορείς να ανασαίνεις κάθε μέρα,



κάθε λεπτό που προσπερνάς αδιάφορος,



κυλάει και χάνεται στου χρόνου την αιώρα.






Αναρωτήθηκες τι πάει να πει να δίνεσαι,



αυτό το κάτι που κρατάς στα σωθικά σου,



μικρέ ανόητε εγωϊστή κι απάνθρωπε,



κοίταξε μέσα σου για να βρεις την καρδιά σου.






Marialena, 11/07/2007

Τρίτη, Ιουλίου 31, 2007

I wanna be with you


image by http://ima.dada.net

When the light fades away
and there's nothing left to say,
I wanna be with you

Through the ticking of the clock
in the midst of it all,
I wanna be with you

To kiss your tender lips goodnight
every time, every night,
I wanna be with you

For as long as we shall live
come tomorrow never be,
I wanna be with you

Marialena, 08/07/2007

Παρασκευή, Ιουλίου 27, 2007

Θάλαττα, θάλαττα...


The blue angel of the sea

Κι έκανε η θάλασσα τα πλήθη ν' αλαλλάζουν:
"Θάλαττα, θάλαττα..." εφώναζαν
καθώς την αντικρύζαν
και με βιασύνη περισσή τον οπλισμό πετούσαν
λίγο πριν πέσουν στα νερά
για να βρουν σωτηρία.

Και η θάλασσα τους δέχτηκε
με μιας τους ηττημένους
κι έγινε μήτρα ξενική
να τους καταβροχθίσει,
καθώς θυσία ζήταγε
σαν φόρο στους νεκρούς της.

Κι έφτασαν μέχρι την ακτή
τα πτώματα των πρώτων,
καθώς η μάνα θάλασσα
με βία τους ξερνούσε
μακριά απ' την αγκάλη της
και την ζωή την ίδια.

Marialena, 29/06/2007

Τρίτη, Ιουλίου 24, 2007

Οπτασία


Trasparenze d'alba

Στα ξέπλεκα μαλλιά σου ακούμπησα,
γυρεύοντας να βρω να ξαποστάσω
και αντίκρυσα το πιο ωραίο θέαμα
εις των ματιών σου τ' απέραντο γαλάζιο.

Θαμπώθηκα απ' το θεσπέσιο όραμα,
το κάλλος που ξεπρόβαλλε εμπρός μου,
το χέρι μου για να σε πιάσω άπλωσα
κι ας ήσουν οπτασία στ' όνειρό μου.

Μα τα μαλλιά σου με στοργή με τύλιξαν
και μ' αφήσαν να δω την ομορφιά σου,
καθώς στη μέθη της μορφής σου έμπαινα
κι έπινα σταλιά σταλιά απ' τη δροσιά σου.

Marialena, 26/06/2007

Παρασκευή, Ιουλίου 20, 2007

Νύχτα σαν κι αυτή



Μια νύχτα σαν κι αυτή,

χαμογέλασε,

μια νύχτα σαν κι αυτή,

μείνε έξω,

για να αντικρύσεις το φεγγάρι

απέναντι

κι ύστερα έλα εδώ κοντά

να σε μαγέψω.


Μια νύχτα σαν κι αυτή,

μείνε μόνος σου,

μια νύχτα σαν κι αυτή,

απλά γέλα,

γιατί είν' η ζωή απ΄άλλο ανέκδοτο

και μεις σαν πιόνια

που μας σπρώχνουν μαζικά,

βυθιζόμαστε στη τρέλλα.


Μια νύχτα σαν κι αυτή,

μόνο άκου με,

μια νύχτα σαν κι αυτή,

νιώσε αγάπη,

μιας κι είναι κάθε μέρα

τόσο σύντομη,

όσο κρατάει μια στιγμή

ή μια οφθαλμαπάτη.


Marialena, 21/06/2006 (στη θερινή ισημερία του 2007, αφιερωμένο)

Τρίτη, Ιουλίου 17, 2007

Ό,τι απέμεινε...















Summertime, image by http://visitsen.dk

Δάγκωμα στα χείλη,
σύκο και σταφύλι,
καλοκαίριασε.

Χάδι στο σκοτάδι,
κοίτα το φεγγάρι,
πως μεγάλωσε!

Θάλασσα και άμμος,
κράτα με με πάθος,
όσο αντέξουμε.

Νέκταρ τα φιλιά,
τούτη η βραδιά είν',
ό,τι απέμεινε...

Marialena, 14/06/2007

Παρασκευή, Ιουλίου 13, 2007

Μέσα στο πλήθος


image by Alexey Titarenko, http://www.spaceandculture.org

Μέσα στο πλήθος φάντασμα εγώ λογίζομαι,
καθώς ανάμεσα στους άλλους περπατάω,
μηδέ μορφή ουδέ υπόσταση δανείζομαι
όταν τον βίο μου αόρατα διάγω.

Μέσα στο πλήθος χιλιάδες άνθρωποι πορεύονται,
πρόσωπα οικεία και συνάμα τόσο ξένα,
κοιτάζω γύρω μου την αύρα τους οσμίζομαι
καθώς αυτοί ιχνηλατούν έναν προς ένα.

Μέσα στο πλήθος θα χαθώ σαν ον αυθύπαρκτο
που διαστάσεις μες τον χώρο δεν λαμβάνει,
γήινα όρια στο σώμα μου δανείζομαι
μα για να υπάρχω μοναχά αυτό δεν φτάνει.

Μarialena, 10/06/2007

Τρίτη, Ιουλίου 10, 2007

Just another day


Frown, image by http://www.mironchuck.com

It's just another day of happiness
and sorrow in your life,
they mingle well together-
so much there's nothing else to try.

It's just another day of emptiness
and wonder in your life,
the days are keep on pilling
to the sum that's been left behind.

It's just another day of you and me
and me always alone,
to the never ending story
to which the end has not been known.

It's just another day of simple things
and dreams along the way,
if I got something left for me to say
that'd be my love remains.

Oh, it's always just another day...

Marialena, 09/06/2007

Παρασκευή, Ιουλίου 06, 2007

Θεέ μου που πάω?



Δε θα σε βρω ξανά ποτέ στα όνειρά μου,
γιατί είσαι ανάσα που περνά,
μια θύμηση απ' τα παλιά,
παρηγοριά μου

Δεν θα τολμήσω να σου πω πως σ' αγαπάω,
γιατί είναι μια λέξη δυνατή,
απ' όλες η πιο αληθινή,
που στη φυλάω

Δεν θα διαβούμε μετερίζια στους αιώνες,
γιατί είσαι ακόμα μακρυά,
πέρα απ' του χάρτη τα νησιά,
στους Λαστρυγόνες

Δεν θα με πάρεις αγκαλιά που σπαρταράω,
για να μου δώσεις δυό φιλιά,
να μου μιλάς ψιθυριστά,
Θεέ μου, που πάω?

Marialena, 03/06/2007

Τρίτη, Ιουλίου 03, 2007

Πανσέληνος του Ιούλη II


Full moon in Acropolis

Πανσέληνο του Ιούλη σε συνάντησα,
να περπατάς σαν ένας ήρωας αρχαίος,
στην Αγορά καθώς τα βήματα μας έφεραν,
σ' αυτόν τον τόπο τον γνωστό, τον πιο μοιραίο.

Πανσέληνο του Ιούλη σε αντίκρυσα,
άνδρα πανέμορφε, χαμένε μες τις σκέψεις,
όπως τα αρχαία μάρμαρα ατένιζες
και έτσι έμελλε τη καρδιά μου να την κλέψεις.

Πανσέληνο του Ιούλη σε λαχτάρησα,
και θέλησα να βρω τον τρόπο να σ' αγγίξω,
μα όπως η Σελήνη η πελώρια έφεγγε,
το παρελθόν σε κάλεσε, πρωτού να σ' αποκτήσω.

Marialena, 20/05/2007

Παρασκευή, Ιουνίου 29, 2007

Σαν το κεράκι


image by http://www.headvoice.com

Σαν το κεράκι στο Βοριά
στέκω μονάχη,
ανάμεσα σ' άλλες ψυχές
και άλλα πάθη

Σαν το κεράκι από Φως
φεγγοβολάω,
αγάπη λέγεται η πηγή
κι ας το ξεχνάω

Σαν το κεράκι αχνοφέγγω
και όλο λιώνω
σαν τη δική σου την αγάπη
ανταμώνω

Σαν το κεράκι που τ'αγέρι
θα φυσήξει,
όταν με ήλιο ή νυχτιά
πάει να σβήσει.

Marialena, 03/06/2007

Τρίτη, Ιουνίου 26, 2007

Λες και σου ζήτησα πολλά


image by http://www.jappy.de

Λες και σου ζήτησα πολλά,
μονάχα ένα,
να μ' αγαπάς αληθινά
κι άλλον κανένα

Λες και σε πίστεψα η τρελλή
σαν καρδιοχτύπι,
καθώς απλά για μια στιγμή
ήλθε η Λήθη

Λες και τάμα έκανα πικρό,
να μένω μόνη,
εγώ που τόσο σ' αγαπώ
κι ας με πληγώνει

Λες να ναι γραμμένα στη ζωή
έτσι να γίνουν
και μοναχά για μια στιγμή,
αλλιώς να δείχνουν?

Μarialena, 03/06/2007 (κάπως έτσι λες να μοιάζει η έλλειψη αγάπης...)

Παρασκευή, Ιουνίου 22, 2007

ΝΥΧΤΑ ΠΑΘΟΥΣ


image by http://www.spiritoribelle.com



Μια νύχτα πάθους σου ζητώ,

μια νύχτα μόνο

για να σε έχω αγκαλιά,

να σε γεμίζω με φιλιά

και εγώ να λιώνω.


Μια νύχτα πάθους σου ζητώ,

νύχτα γεμάτη,

από δυό χείλη φλογερά

και δυο χέρια ικανά

να κάνουν στάχτη.


Μια νύχτα πάθους

σαν κι αυτή,

ζωγραφισμένη στο χαρτί,

με ένα μπλοκ και ένα στυλό,

συνοδοιπόρους.


Μια νύχτα πάθους εκρηκτική,

πόσο μα πόσο ερωτική,

θε να σου δώσω

όμοια δεν βάζει η λογική,

σε άδειους δρόμους.


Μια νύχτα πάθους σου ζητώ,

αυτή μονάχα,

που θα κρατήσει ως το πρωί,

που θα μας βρει τους δυό μαζί

κι ύστερα τάχα...


Marialena, 30/05/2007

Τρίτη, Ιουνίου 19, 2007

Ζωή κουβάρι


















Pentafoil Tangle, image by http://www.cs.berkeley.edu/



Κουβάρι είν' η ζωή

μεγάλο,

φτιαγμένο από κόκκινη κλωστή

και υφάδι,

με ίνες από χρυσό,

ανάμεσά τους.



Κουβάρι είν' η ζωή

σου λέω,

μ' αρχή και τέλος

και κόμπους να μπλέκουν

τις κλωστές,

στη μέση.



Κουβάρι είν' η ζωή

κι όποιος το πήρε αγκαλιά

μαζί του πήγε,

απ' την αρχή στο τέλος,

εκατοστό εκατοστό

αφήνοντας ξωπίσω.



Κουβάρι είν' η ζωή

κι αν δεν το κλώτσησες

μήτε το έμπλεξες

στη διαδρομή,

τότε στο τέλος του

θα φτάσεις να το λύσεις.




Marialena, 29/05/2007

Παρασκευή, Ιουνίου 15, 2007

Κράμα

Κράμα Θεού γεννήθηκες,



πλάσμα εσύ αιθέριο



άνθρωποι σ' έφεραν στη γη,



να ζήσεις και να ανθίσεις.






Με χίλια μύρα σ' έραναν



οι όμορφες νεράιδες,



για να βαδίσεις στη ζωή



μ' ευχές προστατευμένο.






Έφτασες και μεγάλωσες



και έγινες πια μεγάλο,



πλάσμα εσύ αιθέριο



σε όλα ευλογημένο.






Κι οι Μοίρες οι προστάτιδες



πάντα κοντά σου ήταν,



για να σε παίρνουν αγκαλιά



ενώ εσύ κοιμόσουν.






Και είδες όνειρα πολλά



γεμάτα από αγάπη,



που σου φορτίσαν τη καρδιά



με όσα εσύ ποθούσες.






Και ήλθε η μέρα κάποτε



που έγιναν στ' αλήθεια,



όλα τα φτερουγίσματα



απ' τη ψυχή βγαλμένα.






Marialena, 24/05/2007 (αγγίζοντας κομμάτια της ψυχής μου...)

Τρίτη, Ιουνίου 12, 2007

Αν...


Painting by Kitagawa Utamaro, "Lovers", 1788

Αν μου ζητήσεις να σου πω πόσο σ' αγάπησα,
ψάξε καλύτερα να δεις μες τη καρδιά μου,
γιατί τα λόγια τα πολλά δεν τα προτίμησα
όταν ξεπρόβαλλαν δειλά τα αισθήματά μου.

Αν με ρωτήσεις να σου πω αν σ' ερωτεύτηκα,
τα μάτια κλείσε για να νιώσεις το φιλί μου,
χείλη στα χείλη καθώς το δρόμο τους θα βρίσκουνε
και θα χαράσσουν μονοπάτια στο κορμί μου.

Αν μου χαρίσεις μια πνοή απ'την ανάσα σου,
καθώς αγγέλοι στη ψυχή σου φτερουγίζουν,
θα την φυλάξω σαν πετράδι μες το στέρνο μου,
για να την βρεις μπρος στα σκαλιά του Παραδείσου.

Marialena, 22/05/2007

Παρασκευή, Ιουνίου 08, 2007

Ανεπαίσθητα

Μικρά ανεπαίσθητα βήματα,
κύματα,
ριπές του ανέμου
που στα μάτια σου προβάλλουν,
σταγόνες της βροχής
που έπεσε στο έδαφος,
πέλαγος,
ορίζοντα γραμμή
που φάνηκε για λίγο.

Δέντρα ανθούς που έβγαλαν,
όμορφους,
όπως η Άνοιξη
χαράχτηκε στη φύση,
άγγιγμα ανθρώπινο,
πρόσωπο,
αίσθηση της στιγμής
που βιάστηκε να σβήσει.

Χτύποι καρδιάς, αρώματα,
χρώματα,
αίμα καυτό να πλημμυρίζει το κορμί μου,
ήλιος που απέναντι έλαμψε,
πέταξε,
βγάλε φτερά κι απογειώσου,
ύπαρξη μου!

Μικρά ανεπαίσθητα μόρια,
όρια,
ίχνος πνοής σε ένα έρημο τοπίο,
πράξεις και σκέψεις,
λέξεις,
καλό ταξίδι στο τραγούδι σου,
ζωή μου.

Marialena, 20/05/2007

Τρίτη, Ιουνίου 05, 2007

Μκρό πουλί τ' Ανέμου

Image Hosted by ImageShack.us
image by http://katherinedunn.net

Στα χέρια μου σε κράταγα,
μικρό πουλί τ' Ανέμου,
στις χούφτες μου εφώλιαζες
σαν έπεφτε η βραδυά,

μα ήρθαν χρόνια απρόβλεπτα
και έφυγες μακριά μου,
άλλη αγκαλιά σε τράβηξε
και κίνησες να πας.

Στα χέρια μου μεγάλωσες,
μικρό πουλί τ' Ανέμου,
κάθε που νιωθες μοναξιά
σε μένα πάλι ερχόσουν,

μα κάποτε βαρέθηκες
και θέλησες ν' αλλάξεις,
να δεις βουνά και θάλασσες
και μέρη άλλα νέα.

Κι έγινε ετούτη η φωλιά,
μέρος να μην ξανάρθεις,
έφτιαξες κάπου άλλη μια
σαν έφυγες μακριά μου,

μα ήλθαν έτη δίσεκτα
και οι καιροί αλλάξαν
και τότε γύρισες ξανά
εκεί που σ' αγαπούσαν!

Marialena, 16/05/2007

Παρασκευή, Ιουνίου 01, 2007

In Memoriam

Για την Αμαλία...
Candle in the Wind, image by http://thefrozenmemory.com

Κοιμήσου κόρη όμορφη
κι ας πλάκωσε ο Χάρος,
να σου στερήσει τη ζωή
που φύλαγες στο σώμα.

Κοιμήσου κόρη μου καλή
κάτσε και ξεκουράσου
κι αν θύελλες εδιάβηκες,
τώρα θα σταματήσουν.

Κοιμήσου κόρη μου εσύ,
φύγε μακρύ ταξίδι
πήγαινε ως τον Ουρανό
εκεί που τώρα ανήκεις.

Κοιμήσου κόρη δυνατή,
νίκησες την αρρώστεια,
μα κι ό,τι πέρασες στη γη
εσένα δεν σε αγγίζει.

Marialena, 29/05/2007