Waiving lillies

Lillies by Sarah Bishop, May 2006

Aiming at the clouds, rising high
I brought you some lillies for an occassion so right
I tried to forget you, I tried as I might,
and yet all these flowers reminded me of a night.

A colourful evening that lead to a night,
when we were together feeling so right
the sky was awesome, the stars shone so bright
the warm of your body was leading me right.

Still for one good reason or other besides,
the fantasy was over before it began
and there I was standing confused and deprived
of your sweet loving, your face and your smile.

I took back the flowers, holding them tight
I was kind of lonesome while my feelings went by,
waiting to kiss you, I was playing with my mind
while the lillies waived me good bye.

(c) Marialena, 21/03/2007

Φτερά αγγέλου

Angel Wings

Ολάκερο ταξίδι έκανα μέσα στο είναι σου,
ψυχή μου εσύ και πάθος προδωμένο,
φτερά αγγέλου έβγαλα στο σώμα μου
και να πετάξω πρόφτασα με θάρρρος δανεισμένο.

Τη γη και τα ποτάμια εξερεύνησα
καθώς μετρούσα τις ανάσες πριν το τέρμα,
καθάριο ουρανό ενώ ονειρεύτηκα,
μες στα σκοτάδια όταν σμίγαμε παρέα.

Μα έγινες στο νου μου μια ανάμνηση,
ένα αντίο που δεν είπαμε στα ίσια,
καθώς το σώμα τη ζεστασιά σου έψαχνε
και η ψυχή τα δυό φτερά τα αγγελουδένια!

(c) Marialena, 20/03/2007

Ο περιηγητής

Drawing by Adolfo Arranz, from the "Ring of Nimbelungen"

Μ' ένα ραβδί στον άδειο δρόμο περπατάω,
δίχως να ξέρω που ο δρόμος θα με βγάλει,
τα λιγοστά υπάρχοντά μου κουβαλάω
κι όπου το βράδυ θα με βρει, θα ξαποστάσω.

Γένια μακριά και τα μαλλιά μου σαν μπαμπάκι,
ήλθαν τα χρόνια και τα άλλαξαν ως έχουν,
μάτια που γύρω τους κοιτούν στο μονοπάτι
και μια μαγκούρα να βαστάει το κορμί μου.

Οι μήνες πέρασαν, το ίδιο και τα χρόνια,
μα εγώ στη στράτα μου μονάχος συνεχίζω,
είναι που κάποτε σηκώθηκα να φύγω
και από τότε δεν μπορώ να σταματήσω.

Είδα στο διάβα μου πολλά για να θυμάμαι,
τοπία, πλάσματα, βουνά και πεδιάδες,
μα ένα που έχω από όλα να διακρίνω,
είναι πως είμαστε Θεού πνοή κι ανάσα.

Γέρος κι αν έγινα γυρίζοντας τον κόσμο,
μέσα μου έψαξα για να βρω μιαν άκρη,
η μοναξιά και ο άερας σύντροφοί μου
κι εγώ το δρόμο το δικό μου να βαδίζω.

(c) Marialena, 16/03/2007 (γιατί μερικά πράγματα δεν έχουν εξήγηση σε αυτή τη ζωή)

Το ταξίδι της ψυχής

Στα σύννεφα γεννήθηκα ψηλά,
σαν ένα δάκρυ του Θεού ή μια ανάσα,
χωρίς να έχω σώμα και μορφή,
καθώς ως δημιούργημά Του με είχε πλάσει.

Στη γη με έστειλε να κατοικήσω ευθύς,
σαν άνθρωπος να ζήσω τη ζωή μου,
μα κράτησα μέσα μου κάτι απο εκεί,
που να θυμίζει την καταγωγή μου.

Ψυχή θαρρώ το λένε εδώ στη Γη,
αυτό το απομεινάρι που φυλάω
και κάθε που τα μάτια εκεί γυρνώ,
θυμάμαι τον Θεό μου που ξεχνάω.

(c) Marialena, 11/03/2007

Ο κυνηγός

Όπως το αγρίμι τριγυρνούσα μες τη ζούγκλα,
τροφή να ψάχνω για να θρέψω το κορμί μου,
ούτε νερό, μήτε φωτιά είχα ν' ανάψω
και ίσκιο έψαχνα για να βρω να απαγγιάσω.

Εκεί που κοίταγα στου ουρανού τα βάθη,
σκοτάδι έβλεπα και τ' άστρα να αχνοφέγγουν,
μα που να κρύφτηκε απόψε το φεγγάρι
και δεν ξεπρόβαλλε ούτε μια φεγγαροαχτίδα?

Μες τη σιωπή μου επροτίμησα να μείνω,
δεν είχε νόημα να κάνω κάτι άλλο,
καθώς η νύχτα είχε πλακώσει τη ματιά μου
και η ψυχή μου ήθελε να ησυχάσει.

Μα όπως έπεφτα στου ύπνου την αγκάλη,
όνειρο είδα πως σε λαβύρινθο βρισκόμουν,
δίχως αρχή και δίχως τέλος να διακρίνω
κι η αγωνία για να ξεφύγω, να με καίει.

Αλλά ήταν όμορφος καιρός εκεί που ήμουν,
σαν καλοκαίρι που ως μάνα σε τυλίγει,
τα μάτια άνοιξα ξανά μετά από λίγο,
σαν να ερωτεύομαι με πάθος τη γαλήνη...

(c) Marialena, 10/03/2007


σ.σ. Ευχαριστώ πολύ την Αναστασία, που μέσα από τον Δελφινάγγελό της, με προσκάλεσε να συμμετέχω σε αυτό το υπέροχο παιχνίδι με τις λέξεις που βλέπετε μέσα στο ποίημα υπογραμμισμένες. Παρόλο που ο υπολογιστής μου κόλλησε πάνω από τρεις φορές ενώ προσπαθούσα να το γράψω, τελικά κατάφερα να το ανεβάσω την τελευταία φορά, χωρίς να "παγώσει" κάτι στο μηχάνημα. Είναι ξημέρωμα Σαββάτου και αισθάνομαι ικανοποιημένη από το ερέθισμα και τη δημιουργία. Εύχομαι να υπάρξουν και επόμενες τέτοιες ευκαιρίες για να "παίξω" ξανά με τις λέξεις μέσα στη φαντασία μου. Μ.

Με τη σειρά μου δίνω τη σκυτάλη στους φίλους ιστολόγους:

Lucy Luce

Despoina

Domingo

Debby

Cyrusgeo

να δημιουργήσουν αυτό που νομίζουν ότι τους εκφράζει μέσα από τις παρακάτω λέξεις:

τελείωμα, ύφαλος, μαρτύριο, υπόσχομαι, ανόητος, ηρεμία, πορτοκάλι

Καλή επιτυχία και καλή συνέχεια από εμένα!

Τα δυό σου μάτια

Δεν θέλω να με δουν τα δυό σου μάτια,
να κλαίω ξενυχτώντας στα σκαλιά,
δεν θέλω να γυρίσουν να μου πούνε,
στα έλεγα εγώ από παλιά.

Δεν θέλω να ποτίσουν τη ψυχή μου,
με εκείνο το φαρμάκι το φρικτό,
δεν θέλω να κοιτάξουν ίσια πέρα,
ξεχνώντας με εμένα στο κενό.

Δεν θέλω να σου πω να μ' αγαπήσεις,
πως δεν ήτανε της μοίρας μας γραφτό,
μα μια ματιά ζητάω να μου ρίξεις,
πριν από τον τελευταίο ασπασμό.

(c) Marialena, 03/02/2007 (πρώτη απόπειρα για στίχους ρεμπέτικου τραγουδιού)

Χίλιες φορές

Χίλιες φορές θα σ' αρνηθώ,
χίλιες θα σ' αγαπήσω,
χίλιες νυχτιές θα καρτερώ,
μέχρι να ξεπροβάλλεις.

Χίλιες ανάσες θα μετρώ,
χίλιες συν άλλη μία,
μέχρι να έλθει ο καιρός,
κοντά μου να γυρίσεις.

Χίλια οράματα θα δω,
χίλια φιλιά θα στείλω,
κλεισμένα σ' έναν φάκελο,
να έλθουν να σε βρούνε.

Χίλια τα καρδιοχτύπια μου,
χίλια τα δάκρυά μου,
χίλια τα χρώματα στη γη,
που βάφουν τη καρδιά μου.

(c) Marialena, 5/03/2007

Ο Θεός της Βροχής

Θεέ μου ρίξε βροχή,
βροχή πελώρια και δυνατή,
ρίξε να αστράψει απ' άκρη σ' άκρη,
να γίνει ο δρόμος ξανά γυαλί

Ρίξε αστραπές και καταιγίδες,
ρίξε χαλάζι τρομακτικό,
ρίξε νερό να πλημμυρίσει
ο τόπος έξω για ένα λεπτό.

Να βγω στο χάος και στον αέρα,
να βγω δίχως να φοβηθώ,
να νιώσω βρεγμένα τα μαλλιά μου
και να μην πάω να κρυφτώ.

Ρίξε Θεέ μου, ρίξε βροχούλα,
μη σταματήσεις τον χαλασμό,
κάνε τη γη να ξεδιψάσει
και εμένα να ψάχνω να Σε βρω.

(c) Marialena, 27/02/2007

Αγάπη μου εσύ

Αγάπη μου εσύ
νεογέννητη,
ηλιογέννητη,
πορφυρογέννητη,

αχ, αγάπη μου εσύ

στου ανέμου τη μανία να μην χάνεσαι,
στου πολέμου τα πυρά μην ξοδευτείς,
στου κοσμάκη τη κακία να μην πιάνεσαι
και στου άπειρου το χάος μην ξεχαστείς.

αγάπη μου εσύ...

(c) Marialena, 22/02/2007

Λαβύρινθος

Ολόκληρο ταξίδι στα μάτια σου έκανα
και χάθηκα στις ατραπούς των τυμβορύχων,
καθώς τον μίτο που οδηγούσε στο σκοτεινό σου υπόγειο ξετύλιγα
για να βρω από που θα σε κερδίσω.

Μα ήταν το ταξίδι δύσκολο, γεμάτο από βράχια στη πορεία
και ο κόπος μου μεγάλος για να φτάσω,
εκεί που η καρδιά σου φυλαγμένη κοίτωνταν,
αφήνοντας πολλά στη φαντασία.

Ο άγρυπνος φρουρός εκεί στεκότανε,
όμοιος με μυθικό θα λεγα τέρας,
φόβο θαρρώ πως τον φωνάζανε
κι έστηνε καρτέρι κάθε μέρα.

Κι ήταν παρόμοιος με τον δικό μου φύλακα,
που κάποτε ζητούσα να με σώσει
κι όσο τον φώναζα να ρθει στο πλάι μου,
εκείνος έτρεχε για να μ' αποξενώσει.

Νόμιζα πως τον είχα διώξει μια νυχτιά,
τότε που παραδώθηκα σε σένα,
μα έλα που ήταν όμως ζωντανός
και ίδιος με τον φόβο του καθένα.

Τον φόβο σου στα μάτια κοίταξα,
όπως πρωτοαντίκρυσα εσένα,
είδα να σε κρατάει μέσα του δέσμιο,
ρουφώντας σου απ΄τη καρδιά το αίμα.

Τότε κραυγή μεγάλη έβγαλα
και χίμηξα για να τον εχτυπήσω,
"φύγε από μπροστά μου αποτρόπαιε" του φώναξα
και έπιασα σπαθί να τον συνθλίψω.

Όμως το τέρας πρόφτασε και σ' έβλαψε,
ημιθανής καθώς στεκόσουν εις το βάθος
και ένα ρόγχο προθανάτιο έβγαλες,
καθώς το σώμα σου σωριάζονταν πιο κάτω.

Όρκο μεγάλο τότε έδωσα,
το φόβο το δικό μου να νικήσω,
σαν από τον λαβύρινθό σου έφευγα,
αγάπη να μπορώ να διεκδικήσω.

(c) Marialena, 15/02/2007 (it's all coming back to me now, past and present stand the same)

Αποχαιρετισμός

Και γω που νόμιζα πως θα σουν το λιμάνι μου,
μια γωνίτσα μες το χάρτη ν' απαγγιάσω,
ένας σταθμός στη διαδρομή του λεωφορείου μου,
καθώς το τέλος ατενίζω για να φτάσω.

Και γω που νόμιζα πως θα μουν η αγάπη σου,
κάτι λιγότερο από τ' άπειρο που κρύβεις,
μα ό,τι νιώθουμε σκοντάφτει στο σκοτάδι σου,
αυτό που τώρα βολικά μέσα αφήνεις.

Πόσο θ' αντέξω να μην μου ανταποκρίνεσαι,
πόσο να είμαστε μακρυά, μαζί και χώρια,
πες μου αγάπη μου το όνειρο που ζήσαμε,
θα καταλήξει σε μια ακόμα στεναχώρια?

(c) Μαριαλένα, 19/01/2007 (ένα μήνα μετά τα πράγματα απλώς πήραν το δρόμο τους...)

Τετέλεσται!

Ρομφαία κρατάω στο χέρι αγάπη μου,
έτοιμη για να σ' αποτελειώσω,
εσένα, το ιδανικό που πίστευα αίσθημα,
λίγο πριν σε ακυρώσω.

Ρομφαία που έκλεψα απ' των αγγέλων τα όπλα,
με φόβο και πάθος κρατάω,
για να χτυπήσω της καρδιάς το συναίσθημα,
μήπως και πάψω να αγαπάω.

Μα το χέρι μου τρέμει σε κάθε στιγμή,
που το βάρος του ξίφους με λιώνει,
εμπρός μου κρατώ την απόφαση αυτή
κι ας είμαι στο τέλος μου μόνη.

Τετέλεσται!

(c) Marialena, 19/02/2007

Αγάπα με

Summer by Jennifer L. Mulvey

Αγάπα με σου λέω,
αγάπα με,
αγάπα με όχι για τί το θέλησα εγώ,
αλλά οι Μοίρες.

Αγάπα με γλυκά και τρυφερά,
αγάπα με,
μα μη ξεχάσεις τη φλόγα στη καρδιά
παντοτινά να ανάβεις.

Αγάπα με σαν να μαι κάτι ή όλα στη ζωή σου,
αγάπα με,
και γω το αντικλείδι στη πόρτα της καρδιάς
θα σου χαρίσω.

Αγάπα με λοιπόν, αν μ' αγαπάς,
αγάπα με,
για να μπορέσω πια και γω,
να σ' αγαπήσω!

(c) Marialena, 06/02/2007

Εφιάλτης

Καθώς σε κράταγα σφικτά στα δυό μου χέρια,
όπως σε είχα στη δική μου αγκαλιά,
πουλί σε ένιωσα να γίνεσαι εμπρός μου
και μ' ένα πέταγμα να φεύγεις μακριά.

Και γω απέμεινα μονάχη να κοιτάζω,
στου κρεββατιού μας την αλλοτινή φωλιά,
λευκό πουλί να γίνεσαι μια νύχτα,
τότε που δίψαγα για χάδια και φιλιά.

(c) Marialena, 03/02/2007

Χρυσή Βροχή

Danae receiving the golden rain,
by Tiziano Vecellio di Gregorio
(Over 1490 - 1576)
painting hosted at Prado Museum
***

Χρυσή βροχή στο διάβα σου
θα στείλω να νοτίσει,
σταγόνες απ' τα δάκρυα
που έκλαψα για σένα.

Ή ένα αεράκι δροσερό
να σε χει από δίπλα,
για να φυσά στο δρόμο σου
πιο γρήγορα να φτάσεις.

Κι έπειτα για χατήρι σου
στον ουρανό θα ανέβω,
τ' άστρα να στρέψω πάνω σου
το φως να μην σου λείψει.

Μα την αγάπη στη καρδιά
εσύ θε να την βάλεις,
γιατί εγώ μονάχη μου
νιώθω σαν να με διώχνεις...

(c) Marialena, 02/02/2007

Ονειροπαγίδα

image by Tracy Shuster

Θα θέλα απόψε μες τα χέρια μου να σ' έχω,
να μην σ' αφήσω από τη δική μου αγκαλιά,
θα θέλα να άγγιζα παλάμη τη παλάμη
κι έπειτα να σε γέμιζα φιλάκια τρυφερά.

Θα θελα να βρισκα του ουρανού την άκρη,
να στη χαρίσω με τη πρώτη σου ματιά
μένοντας μόνοι στο κρυφό το μονοπάτι,
που θα μας φέρει στου κορμιού μας τη χαρά.

Θα θελα να φτιαχνα μια ονειροπαγίδα,
μέσα της πάντα σαν φυλακτό να σε κρατώ
κι όταν τα όνειρα δεν θα χουνε ελπίδα,
να μπαίνω μέσα της και να ονειροβατώ.

(c) Marialena, 23/01/2007

Τα Φώτα της Πόλης

City Lights

Τα φώτα της πόλης τριγύρω ανάβουν
καθώς το σκοτάδι προβάλλει,
προσόψεις και δρόμοι γύρω αλλάζουν
μέχρι να ρθει ο ήλιος και πάλι.

Τα φώτα της πόλης με κίτρινο βάφουν
τα έρημα δίπλα σοκκάκια,
οι πόρτες κλειστές, κουρτίνες κλεισμένες,
κι η αλάνα δίχως παιδάκια.

Τα φώτα της πόλης μετράνε ανάσες,
εκεί όπου η σάρκα αγοραία πουλιέται,
ουσίες και σκόνες κρυφά σαν ρουφιούνται,
όταν σε ξένους παραδείσους ξεμένουν.

(c) Marialena, 29/01/2007

Δερβίσικος χορός (Sema)

Ωσάν δερβίσης εις την έρημο χορεύω,
με κυκλικές αέναες κινήσεις στον αέρα,
γύρω μου μοναχά ήλιος και η σκόνη επιβιώνουν
και γω χορεύοντας τις αντοχές μου δοκιμάζω.

Ρυθμός τυμπάνων διαπερνάει τη σιωπή μου,
παλάμες στρέφονται προς του ουρανού τα πλάτη,
κλείνω τα μάτια, περιστρέφομαι συνέχεια
και από τον χάρτη του μυαλού μου δραπετεύω.

Δεν είμαι μόνος στο χορό προς τον Θεό μου,
Αλλάχ το όνομά σου το δοξασμένο θα φωνάξω
σαν οι στροφές που με κινούν θα αυξηθούνε
και για μια στιγμή το θείο όραμα θα αγγίξω.

(c) Marialena, 18/01/2007 (it's all a matter of faith...)

Περνάει η ζωή

Image by Krystal Tweeddale - Afterlife

Περνάει η ζωή φίλε,
σαν τον καπνό απ' το τσιγάρο,
μια ανάσα απ' τον Χάρο,
δίχως τον Έρωτα και πάθος,
ποτέ μην κάνεις τέτοιο λάθος.

Περνάει η ζωή φίλε
και ούτε που το χεις καταλάβει,
πες μου ξανά τι έχεις προλάβει,
για να γεμίσει η ψυχή σου
σε αυτήν την άπνοη ζωή σου.

Περνάει η ζωή φίλε
και μαζεμένος στη γωνία,
πόσο φτηνή η ειρωνεία,
του να νομίζεις πως κερδίζεις,
όλα αυτά που δεν ορίζεις.

Περνάει η ζωή φίλε
με όλα τα άδικα δικά σου,
τα ρούχα τα πραγματιά σου,
να χουν ξεφτίσει από χρόνια,
στου βασιλιά τα γύρω θρόνια.

Περνάει η ζωή φίλε,
σαν τον καπνό απ' το τσιγάρο,
μια ανάσα πριν τον Χάρο,
δίχως τον Έρωτα και πάθος,
ποτέ μην κάνεις τέτοιο λάθος...

(c) Marialena, 18/01/2007 (the hip-hop sessions pt.2)

Στιγμές

Image by Krystal Tweeddale - Life

Είναι στιγμές που το μυαλό μου σταματάει
και στα παλιά τα στοιχειωμένα πίσω πάει,
είναι στιγμές που όλο λέω δεν θα αντέξω,
μα είναι κι άλλες που φωνάζω θα παλέψω.

Και είναι οι ώρες μου γεμάτες αγωνία,
μια απόφαση να πάρω στη γωνία,
όλα που έζησα εδώ πίσω ν' αφήσω
και τη καινούργια μου ζωή να ξεκινήσω.

Μα ολοένα αναβάλω τη προσπάθεια,
χρόνο κερδίζω απ' του καιρού την άδεια
και το ρολόι της ζωής μου προχωράει,
όσο κι αν θέλω τις στιγμές πίσω να πάει.

Είναι φορές που η ψυχή οραματίζεται,
σύμπαν αλλιώτικο από αυτό που οσμίζεται
και είναι άλλες που αισθάνεται μονάχη της,
σαν τα τειχία που περνά πέρα απ' τον φράχτη της.

Και είναι οι ώρες μου γεμάτες αγωνία,
μια απόφαση να πάρω στη γωνία,
όλα που έζησα εδώ πίσω ν' αφήσω
και τη καινούργια μου ζωή να ξεκινήσω.

(c) Marialena, 17/01/2007 (the hip-hop sessions pt.1)