Φεγγάρι Χλωμό

Φεγγάρι χλωμό, μορφή μαγική
σε έναν μακρινό ορίζοντα,
σφαίρα εσύ του ονείρου
άντρο της σκέψης στο νου,
φανερώσου.

Με ένα πέπλο φτιαγμένο
με το υφάδι του ανέμου
και του Ήλιου το φως
δανεικό στο σκοτάδι,
ω! Φεγγάρι λαμπρό μου στολίδι.

Κύκλος αέναος, ζωή μοναχή
που φέγγεις μακριά
μα και κοντά μου,
ιαχή σιωπηλή στον αέρα
Φεγγάρι χλωμό σ' αγαπώ...



Marialena, 18/7/2008 (για την ομορφότερη Πανσέληνο του καλοκαιριού)

Όμορφος σαν Θεός

Ήσουν όμορφος σαν θεός
όταν σε αντίκρυσα ξανά,
μέσα από της μνήμης μου
τη φθίνουσα πορεία,
όμορφος σαν θεός
με τα μάτια σου
να λαμπυρίζουν
ωσάν της θάλασσας
το απέραντο γαλάζιο.

Και εκεί που έλεγα
ότι στη φαντασία μου πάλι
ολίσθησα,
ήλθε ο χτύπος στη καρδιά μου
να φωνάξει
πως ήσουν εμπρός μου
απροσδόκητα ολοζώντανος
ενώ η φωνή σου
αντηχούσε όπως πρώτα.



Ήσουν όμορφος σαν θεός
τζιέρι μου, αγόρι μου γλυκό,
κι εγώ σαν αναγνώρισα
τη γνώριμη μορφή σου,
ήθελα τόσο να σου φωνάξω
"σε ποθώ"
και να 'ναι τα αστέρια του ουρανού
πάλι δικά μας,
μα με βια χάθηκες με μιας
φεύγοντας πάλι ξαφνικά
από μπροστά μου.

Κι εγώ δεν ξέρω
αν είναι λάθος ή σωστό,
μα την εικόνα σου
θα συναντώ στα ονειρά μου,
καθώς επρόβαλες
όμορφος σαν θεός
και έκανες πάλι
να χτυπήσει η καρδιά μου,
με ένα βλέμμα σου
βέλος θανατερό,
γεμάτο από το πάθος
του έρωτά μου...

Marialena, 27/6/2008

Χωρίς Συνείδηση

Θες να χαθείς
μες του μυαλού σου το κενό,
να κάνεις άλμα που
να μην γυρίσεις πίσω,
στες ατραπούς του εγωϊσμού σου
να αφεθείς
και χωρίς συνείδηση
βρυκόλακας να γίνεις.

Θέλεις απέλπιδα
να ψάχνεις για ζωή,
όχι δική σου
μα κάποιου άλλου δανεισμένη,
πικρή και άχαρη
καθώς σου φάνηκε αυτή,
γιατί η επόμενη
να μοιάζει αλλαγμένη.

Μα μην ξοδεύεσαι
σε μάταιες ενοχές,
ούτε να αφήνεις
το σκοτάδι να σε ορίζει,
σάρκα που φθείρεται
όσο περνάει ο καιρός
κάνοντας σκέψεις
θεοποιώντας την Ωδύνη.



Marialena, 27/6/2008

Πέντε το πρωί

Πέντε το πρωί και εγώ μονάχη
στου βράχου την άκρη
ακροβατώ,
κοιτάζω πίσω κανέναν δεν βλέπω
μόνο ο αέρας γνωρίζει
πως είμαι εδώ.

Πέντε το πρωί και εγώ τα χάνω
μπροστά σε ένα πιάνο
που μένει κλειστό,
βουβή μελωδία ή κοροϊδία
αυτά που θα πούμε
χωρίς δισταγμό.

Πέντε το πρωί και εγώ κοιτάω
να βρω ένα δέντρο
μπας και κρυφτώ,
μην τυχόν και με βρούνε και με ξεσκίσουν
τα αδίστακτα όρνια
και ας μην ήταν γραφτό.



Marialena, 14/6/2008

Λήθης μονοπάτια

Στα μακρινά της Λήθης μονοπάτια
θα βρεις ατάκτως εριμμένες αναμνήσεις,
κάποιες που χάθηκαν στου Χρόνου την πορεία
και κάποιες άλλες που εκεί ήθελες να αφήσεις.

Μην περπατήσεις σε μέρη απροσδόκητα
ούτε να χάσεις την πυξίδα του μυαλού σου,
γιατί στα μέρη που ξεχάστηκαν τα χρόνια σου
δεν θα μπορέσεις να ξαναγυρίσεις.



Στα μακρινά της Λήθης μονοπάτια
στα πέλαγα τα αφηνιασμένα,
μην προχωρήσεις χωρίς να έχεις καταλάβει
τον Λόγο που σε κάνει να επιστρέψεις.

Κράτα πυρσό της Λογικής σου τα εχέγγυα
και μην τ' αφήσεις να τα πάρει ο αέρας,
αλλά στο τέλος όλα άχρηστα θα φαίνονται
καθώς στης Λήθης τη στρατιά είναι γραμμένα.

Marialena, 11/6/2008

Μικρό Ερωτικό: Το κάλεσμα του έρωτα

Θέλω να νιώσω την ανάσα σου στο πλάι μου,
τη μυρωδιά απ' το κορμί σου στα σεντόνια
θέλω να πάρω το πρόσωπό σου μες την χούφτα μου
και να χαϊδεύω τα μαλλιά σου δίχως έννοια.

Θέλω σαν όνειρο να ρθεις ξανά στο δρόμο μου,
να θες και συ να απαγγιάσεις πια κοντά μου
μέρα και νύχτα να σιμώνουνε τα σώματα
και αγκυροβόλι να γενεί η αγκαλιά μου.



Θέλω να δω τα μάτια σου να λάμπουνε,
κάθε φορά που θα αναφέρεις το όνομά μου
καθώς οι χτύποι της καρδιάς σου δυναμώνουνε
υπακούωντας στον πόθο σου να έλθεις πιο κοντά μου.

Θέλω το κάλεσμα του έρωτα μη χάσουμε,
όταν θα έλθει η κατάλληλη η ώρα
που θα σημάνουν τα ένστικτα τα ορμέμφυτα
και δεν θα θέλεις πια να φύγεις μακριά μου.

Marialena, 6/6/2008

Πες μου

Πες μου λοιπόν μήπως με αγάπησες τυχαία,
τόσες φορές που την ανάσα σου κρατούσες
πες μου γιατί τα παραμύθια τα ωραία,
τέλος και αρχή έχουνε τάχα προδωμένο.

Πες μου ξανά τι στο μυαλό σου τριγυρίζει
κι άνεμος γίνεσαι δρυμής και παγωμένος,
πες μου τα λόγια που μονάχος σου μιλούσες
σαν να ξεσπούσε καταιγίδα μεσοπέλαγα αραγμένος.

Πες μου αν θες τα όνειρά σου που θυμάσαι,
ή τους κρυφούς σου στεναγμούς μόνος το βράδυ
πες μου παιχνίδια του φωτός στην αγκαλία σου,
καθώς το πλοίο αγκυροδένει με ένα χάδι...

Marialena, 2/6/2008

Μιαν αγάπη αφήνω

Καπνός και φωτιά,
στα μάτια μια λάμψη
σε κοιτώ - με κοιτάς,
σκέφτομαι τι έχει αλλάξει.

Πως περνάει ο καιρός,
πως κυλάει η μέρα
σαν παιδί μοναχό,
σε μια άδεια εξέδρα.



Σε κοιτώ - με κοιτάς,
προσπαθώ να εμφαθύνω
στου αετού τα φτερά,
μιαν αγάπη αφήνω.

Καπνός και φωτιά
την ψυχή μου σου δίνω,
στον βωμό σου μπροστά
μια πνοή παραδίνω.

Marialena, 2/6/2008

Είπα να σε ξεχάσω

Είπα να σε ξεχάσω...
μα κάθε μέρα που περνά
και κάθε νύχτα που κυλά
μες το μυαλό μου πάλι θα σε φέρει.

Κι όσο κυλούν οι εποχές
τα ίδια πάλι σαν και χθες,
θα λέω πως περνώ ξανά
όταν ο χρόνος σταματά.


Forget me not - original painting by Oleg Zhivetin @ www.bnr-art.com

Πες μου έναν τρόπο για να βρω
μην δω στον δρόμο μου γκρεμό
όταν οι κτύποι της καρδιάς
θυμίζουν κάτι απ' τα παλιά.

Είπα να σε ξεχάσω...
μα κοίτα τώρα πράγματα,
της θύμησης τα σκιάγματα
το όνομά σου στα χείλη μου προβάλλουν.

Marialena, 15/5/2008

Κόκκινη κλωστή

Κόκκινη κλωστή
στ' ανέμου το κλωθάρι,
ζωή σαν το ζυμάρι
που πλάθεται νωπό

Κόκκινη κλωστή
στο δάκτυλο δεμένη,
τον δρόμο που απομένει
τον κόψαμε στα δυό.

Κόκκινη κλωστή
του πάθους το σημάδι,
τύλιξε το κουβάρι
την άκρη σου να βρω.

Κόκκινη κλωστή
δέσου από μιαν άκρη,
στο γέλιο και στο δάκρυ
να σε έχω οδηγό.

Marialena, 15/5/2008

Σε αγαπώ

Μου στέλνεις μήνυμα που έρχεται απ' τα ξένα,
"σε αγαπώ" μου λες με γράμματα καθάρια
και τίποτε άλλο παρακάτω από σένα,
μόνο δυο λέξεις που γεμίζουν τη σελίδα.

Μόνον αυτό βρήκες να πεις σε ένα γράμμα,
"σε αγαπώ" αυτό που ένιωθες να γράψεις
μα κοίτα τώρα των αισθημάτων την ορφάνεια
καθώς αυτό το "σε αγαπώ" θα σε προδώσει.

Νομίζεις φτάνει να το πεις μέσα απ' τις λέξεις,
να κρατηθείς γερά στου ανέμου το κατάρτι,
άπλωσε το χέρι σου, μην κρύβεσαι στο χάρτη,
το "σε αγαπώ" κάντο να μοιάζει λατρεμένο.



Marialena, 15/5/2008

Άνοιξη

Rose by Digital Agony

Χίλιες θα αρπάξω μυρωδιές,
χίλιους ανθούς θα κόψω
χίλια αγριολούλουδα και
χίλια δυο κλωνάρια,
για να σου τα φτιάξω ένα σωρό
στεφάνι να το κάνω,
να σου στολίσω τα μαλλιά
και το ακριβό σου στέρνο,
καθώς μορφή της Άνοιξης
λογίζω ότι είσαι.

Θα σε βαφτίσω στο νερό
άσπρο μου περιστέρι,
με τα λουλούδια που φορείς
να λάμπεις στους αιώνες
και θα σε πάρω αγκαλιά
έτσι ανθοφορεμένη,
για να δει ο ουρανός
να λάμψει η ομορφιά σου,
για να σε δει και η θάλασσα
να προσκυνήσει αλάργα.

Και όπως η Άνοιξη θα ρθει
να φέρει τ' άρωμά της,
εσύ θα γίνεις αερικό
μες των ανθών τους μίσχους
και θα φορείς τον στέφανο
τον ανθοστολισμένο,
περνώντας μέσα από παντού
σύνορα δεν θα βρίσκεις,
για να δωθεί το μήνυμα
της Άνοιξης στο κόσμο!

Marialena, 4/5/2008

Παραισθήσεις

Παραισθήσεις και αισθήσεις
λίγο πριν φύγεις
σαν ξημερώσει η αυγή,
πόσο ξέρεις μου λείπεις
το αντίο της λύπης
σαν την αρχή της βροχής.

Παραισθήσεις και λόγια
σιωπής μοιρολόγια
που σκίζουν βαθιά τη ψυχή,
ένα χέρι που ψάχνει
να βρει κάποια άκρη
του χρόνου να σπάσει τη φυγή.

Παραισθήσεις και άνοια
του καιρού η παράνοια
σαν γυρίζει αδιάκοπα η γη,
πόση αλήθεια και ψέμα
χωρούν μες το αίμα
λίγο πριν την εκπνοή.


Legend of the Autumn Moon

Marialena, 3/5/2008

Marylin haunts me

Marylin haunts me
I just don't know why,
is it the image that devours me
or it's the last time seeing you smile?

Marylin haunts me
dancing in the dark,
wearing white-feeling fine
all went by in a sudden crash.



Marylin haunts me
woman to woman
a misty icon of what I have become,
and not soon enough your time is up.

Marilyn haunts me
in her deathbed-after she's gone,
put down your shiny armour
now the game is already lost.

Marialena, 29/04/2008

Φταίει το Φεγγάρι

Μάλλον θα φταίει το φεγγάρι
που μακριά μου σ' έχει πάρει,
μάλλον θα φταίει η Αυγή
που έφτασε σαν αστραπή,
στα μύχια δίχτυα του ονείρου
μέσα απ' το θρόϊσμα ενός φύλλου,
κι είπε στ' αυτί μια προσευχή
ψυχή μου και ανάσα μου εσύ.

Μήπως τα φταίει η καρδιά
που όσο ζει σε λαχταρά,
μήπως και εγώ και συ μαζί
που ζήσαμε τέλος και αρχή,
μέσα στου κόσμου την βουή
κόντρα στου ανέμου την ριπή,
με μόνο εφόδιο το θάρρος
κι αν λιγοστό, τόσο μεγάλο.

Marialena, 16/04/2008

Δια Παντός

Κοίταξα να δω μέσα στα μάτια σου
το πύρινο του ήλιου
και τότε κάηκα δια παντός,
όμως χωρίς να βλέπω
σε αναζητούσα αδιάκοπα
και τότε αντίκρυσα μέσα μου
την αλήθεια.

Δεν έβλεπα από καιρό,
δεν ήθελα να δω τι μου συμβαίνει
μέχρι που έγινες εσύ
Δήμιος και Δημιουργός
κρατώντας τη ρομφαία ανά χείρας,
όταν τυφλός από το πάθος μου εγώ
αφέθηκα στου τόπου τη θυσία.

Δεν είδα από τότε πια το Φως,
δεν ένιωσα την αλλαγή της μέρας
μονάχα από αφηγήσεις προσπαθώ
να φανταστώ τι βρίσκεται πιο πέρα,
γιατί υπήρξα κάποτε τυφλός
όχι στα μάτια, μα στη ψυχή μου
πέρα ως πέρα...

Marialena, 7/4/2008

Κοίτα με!

Κοίτα με στα μάτια, για μια φορά
κοίτα με
και μην γυρίσεις το κεφάλι μακρυά,
όχι!
Κοίτα με για όσο αντέχεις,
δεν είμαι η Μέδουσα
που θα μπορούσες να αντικρύσεις
τρομαγμένος,
όχι!

Είμαι εγώ που
με λάγνο βλέμμα με κοιτούσες,
μέχρι χθες,
καθώς το χάραμα σε άλλαξε ξανά
σε κάτι άγνωστο,
αγνώριστο σε μένα.
Κοίτα με λοιπόν και μίλα μου
με λόγια ψεύτικα
σαν κείνα που γνωρίζεις.
Μια λέξη μόνο και το παιχνίδι έχασες,
έφταιξες
κι ας ψάχνεις είλωτες να σύρουν
το αρματωμένο μόνιππό σου.

Μια λέξη μόνο και η φενάκη φάνηκε,
ενώ έχασες με μιας
την ανδρειοσύνη στη θωριά σου
γέλασε τώρα πριν να είναι πια αργά,
κοίτα με!
και χάσεις το μέτρο
στα θολωμένα λογικά σου.

Marialena, 2/4/2008

Το Μονοπάτι

Φιλιά πολλά και να προσέχεις
τον δρόμο έξω σαν διαβείς,
να περπατάς κάτω απ' τα δέντρα
και απ' τη βροχή να τραβηχτείς.

Να έχεις μαζί σου ένα δισάκι
και ένα βιβλίο αγκαλιά,
εκεί που το σώμα σου θα φτάσει
να του απαλύνεις τη φωτιά.

Κι αν είσαι μόνος μη φοβάσαι,
έχεις τον ίσκιο σου μαζί
μέρα και νύχτα να ναι κοντά σου
στο μονοπάτι που θωρείς.

Ελα λοιπόν, τι περιμένεις,
ο δρόμος ξεκινάει εκεί
που θα αφήσεις πίσω τη συνήθεια
για να χαράξει η χαραυγη.

Marialena, 21/03/2008

Άβυσσος

Image by Mike Stwicki

Μέσα στη νύχτα περπατώ και χάνομαι
καθώς δεν πιάνομαι,
μέσα στο ήμερο και το εφήμερο
του κόσμου τούτου.

Γυρίζω ψάχνοντας να βρω το δρόμο μου
με μάτια ορθάνοιχτα μέσα στην άβυσσο,
μα αυτα δεν βλέπουνε, ούτε πιστεύουνε
πως βλέπω εμπρός μου.

Αλήθεια ή ψέμματα, του νου μου ψέγματα
πυξίδα γίνονται στη λογική
και γω μοιράζομαι, τάχα δεν σκιάζομαι
να βγω πιο εκεί.

Marialena, 20/3/2008

Φοβάμαι

Scared, image by tempestnyc.com

Φόβαμαι σου λέω, φοβάμαι,
από τα βάθη της ψυχής ως τη λαλιά που βγάζω
φοβάμαι
δεν είναι κάτι το καινούργιο που σου λέω
γιατί έτσι ήμουν από τότε που με ξέρω,
μα νόημα δεν βγάζω πια,
απλά φοβάμαι.

Φοβάμαι πως η ζωή αυτή δεν φτάνει
να καλύψει τον ακόρεστο εαυτό μου,
ναι, εδώ μπροστά στο ομολογώ
φοβάμαι πως δεν φτάνει
όσο και αν θέλω να πιστέψω το αντίθετο,
όσο και αν θέλω να αλλάξω πια σελίδα
στο λέω για άλλη μια φορά, φοβάμαι.

Μη με ρωτήσεις όμως τι θα κάνω
αν θα μπορέσω να συμβιβάσω τα ασυμβίμβαστα,
τις τάσεις φυγείς που εκδηλώνονται αυτούσια
παράξενη ψυχή εδρεύει στο κορμί μου
γεμάτη από καλά μα και έναν φόβο ριζωμένο
φοβάμαι σου λέω, φοβάμαι,
πως αν σ' αγαπήσω θα ναι το λάθος μου μοιραίο.

Marialena, 19/3/2008