Χωρίς Συνείδηση

Θες να χαθείς
μες του μυαλού σου το κενό,
να κάνεις άλμα που
να μην γυρίσεις πίσω,
στες ατραπούς του εγωϊσμού σου
να αφεθείς
και χωρίς συνείδηση
βρυκόλακας να γίνεις.

Θέλεις απέλπιδα
να ψάχνεις για ζωή,
όχι δική σου
μα κάποιου άλλου δανεισμένη,
πικρή και άχαρη
καθώς σου φάνηκε αυτή,
γιατί η επόμενη
να μοιάζει αλλαγμένη.

Μα μην ξοδεύεσαι
σε μάταιες ενοχές,
ούτε να αφήνεις
το σκοτάδι να σε ορίζει,
σάρκα που φθείρεται
όσο περνάει ο καιρός
κάνοντας σκέψεις
θεοποιώντας την Ωδύνη.



Marialena, 27/6/2008