Πέντε το πρωί

Πέντε το πρωί και εγώ μονάχη
στου βράχου την άκρη
ακροβατώ,
κοιτάζω πίσω κανέναν δεν βλέπω
μόνο ο αέρας γνωρίζει
πως είμαι εδώ.

Πέντε το πρωί και εγώ τα χάνω
μπροστά σε ένα πιάνο
που μένει κλειστό,
βουβή μελωδία ή κοροϊδία
αυτά που θα πούμε
χωρίς δισταγμό.

Πέντε το πρωί και εγώ κοιτάω
να βρω ένα δέντρο
μπας και κρυφτώ,
μην τυχόν και με βρούνε και με ξεσκίσουν
τα αδίστακτα όρνια
και ας μην ήταν γραφτό.



Marialena, 14/6/2008