Feeling Blue, image by http://home.comcast.net
Ζείς αγκαλιά με τα φαντάσματα,
με ανύπαρκτες υπάρξεις που στοιχειώνουν,
στης φαντασίας τα πενιχρά οράματα
και στης ψυχής τους άδειους διαδρόμους.
Ζεις παρά φύσιν έρωτες,
ανύπαρκτους στη πλάνη του μυαλού σου
περνόντας από αδάμαστα κύματα,
ρίχνοντας πέτρες στους αδόκιμους καημούς σου.
Ζεις πέραν από το τώρα και το σήμερα,
στο χθες στραμμένος αντίστροφα κοιτώντας,
μα πες μου πόσο νεκρός είσαι μέσα σου
όταν μες στην παράνοια γλυστράς παραμιλώντας.
Άραγε ζεις?
Τετάρτη, Οκτωβρίου 24, 2007
Άραγε ζεις?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Ναι!Ζω!Ξορκίζω τα φαντάσματα,και απομυθοποιώ τις πλάνες του μυαλού μου.Προσπαθώ και ριχνω πέτρες στους αδόκιμους καημούς μου.
Το χθες? το τώρα και το αύριο?Τι άραγε έχει την πιότερη ουσία για την ανθρώπινη ύπαρξη που μόνο αγάπη χρειάζεται?
Η ανάσα μας που μας θυμίζει ότι κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, είμαστε εδώ και όχι κάπου αλλού, μονάχα εδώ, εδώ και τώρα!
Δημοσίευση σχολίου