Κυρά της Λίμνης

Livadia, Fountains of Krya, image by Marialena, 2007

Κυρά της Λίμνης σε ονόμαζαν

όσοι σε ήξεραν παλιά,

νεράιδα όμοια να βαδίζεις

στου ποταμού τα άκρια.

Φιγούρα ήσουν λυγερή,

κόρη του Δία εσύ εκλεκτή

που σε θνητής μητέρας σώμα

έγινες άνθρωπος.

Όμως σαν έφτασες να ζεις,

να μεγαλώνεις και να ανθείς,

μια φωτιά, μια πνοή,

μπήκε στο σώμα σου.

Έρωτα βέλη βρέθηκαν

να σου λαβώνουν τη καρδιά

και συ με χέρια ανοικτά

να ψάχνεις το Όνειρο.

Νέον που είχες στη καρδιά,

άνθρωπος να ήταν ή ψευτιά

που για χατήρι του εσύ

άφηνες τη ψυχή στη γη.

Μα ο Δίας θύμωσε πολύ,

η Κόρη του η Εκλεκτή

δεν θα εκοίταγε θνητό

όσο θα ζούσε αυτή εκεί.

Και συ Κυρά μοναδική,

πήγες ξανά πάλι εκεί

που είχες βρει τον Έρωτα

να σε λυτρώσει μοναχή.

Μα ο Θεός ο φτερωτός,

δεν ήταν πάντα εκεί παρών

και συ κοιτώντας τα νερά

πήδηξες μέσα κλαίγοντας.

Κι έγινες ξακουστή μορφή,

Κυρά της Λίμνης εσύ εκεί

καθώς η πλάση σε θρηνεί

μέσα στα άγρια ύδατα.

Marialena, 12/10/2007