Lonely, image by www.sptimesphotos.com
Μοναξιά μου,
Φόρεμα λευκό να βάλεις
Να έρθεις πάλι να με πάρεις,
Στ’ άλλου κόσμου τα κανάλια
Τα αφανέρωτα.
Μοναξιά μου,
Άτι αρχοντικό καβάλα
Πέρνα απ’ τα μισά ουράνια,
Φτάσε εκεί που σε προσμένω
Τα αξημέρωτα.
Μοναξιά μου,
Μη μου πεις ψέμα ή αλήθεια
Βγάλε μόνο από τα στήθια,
Τον καημό του έρωτά μου
Στον Αχέροντα.
Μοναξιά μου,
Κάνε μου μόνο μια χάρη
Πες του πάλι να προλάβει,
Ήλιος μου λαμπρός να γίνει
Εις τα πέρατα.
© Marialena, 07/10/2007
Παρασκευή, Οκτωβρίου 12, 2007
Μοναξιά μου
Αναρτήθηκε από Marialena στις 11:00 π.μ.
Ετικέτες lyrics, metaphysics
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Μοναξιά?
Ψέμα και αλήθεια!
Φόβος και συνήθεια!
Κανε συνθήκη μαζί της και θα σε πάρει ο "λαμπρός ήλιος"ως τα πέρατα...χωρίς καημούς του έρωτα που στάζουν δάκρυα και πίκρες στον Αχέροντα....
Μοναξιά... ένας μανδύας που σε τυλίγει για να αποφύγεις το αγιάζι, όταν τίποτε άλλο δεν μοιάζει να καλύπτει μια φοβισμένη καρδιά.
όλα μέσα στη ζωή είναι, όλα! και η μοναξιά και η συντροφικότητα, κομμάτια του εαυτού μας και τα δυο.
Δημοσίευση σχολίου