Sunray, image by http://copart.virtualave.net
Σαν ηλιαχτίδα μπήκες μέσα στη ζωή μου,
Μέσα απ’ τα σύννεφα που ουρανού θωριά πλανεύαν,
Όταν ταυτόχρονα φεγγάρι αχνοφαινόταν
Και ο ήλιος πρόβαλε κάπου εκεί ψηλά στο βάθος.
Σαν ηλιαχτίδα είδα το χαμόγελό σου,
Όχι αγγέλου ή μη ανθρώπινου στην όψη
Απλά ένας άνθρωπος με αισθήματα και ανάγκες
Όμοιος με όλους μας και ας μείνει αυτό το κάτι.
Σαν ηλιαχτίδα σε μια ψυχή στο περιθώριο,
Αυτό μπορώ να το ιδώ με μάτια άλλα
Καθώς κοντά σου βρέθηκα για λίγο μόνο,
Μα μου αρκούσε να αφήσω πίσω όρνια και πόρνες.
© Marialena, 02/10/2007
Τρίτη, Οκτωβρίου 09, 2007
Ηλιαχτίδα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Περιδιαβαίνω τις λέξεις,ταξιδεύω στις ηλιαχτίδες του ποιητή,αφουγκράζομαι τα χαμόγελα,λαγοκοιμάμαι μέσα στα όνειρα των ανθρώπινων συναισθημάτων και αναγκών.
Στα όρνια μπορώ να ξορκίσω το πέταγμα της φυγής τους,τις πόρνες τις έχω αποδεχτεί πλέον.
Αρα μπορώ να ελπίζω?
Οχι στο λίγο μόνο..
Για το κάτι παραπάνω?Μπορώ?????
Μπορείς... έστω και αν στην αρχή φαντάζει σαν ψευδαίσθηση ή αυταπάτη. Με αυτά ζούμε άλλωστε, τα έπεα πτερόεντα που υφαίνουν τους ιστούς της αράχνης που εμείς σαν έντομα μπλεκόμαστε στο υφάδι τους. Μπορείς... αν νομίζεις, μπορείς!
Δημοσίευση σχολίου