Πέμπτη, Ιουνίου 15, 2006

Οπτασία

Image Hosted by ImageShack.us
photo by Webshots

Στην άκρη του μώλου έστεκες Πανέμορφη,
ωσάν την χρυσαλλίδα στην ανατολή
και τα μαλλιά σου ανέμιζαν ανέμελα
στο χάδι του Ανέμου.

Ο ήλιος μόλις έβγαινε στο μακρυνό ορίζοντα
δίνοντας χρώμα στη πλάση όλο τριγύρω
και σύ ατένιζες το πέλαγο,
καθώς η μέρα ξεκινούσε.

Φορούσες πέπλο διάφανο, σε αργαλιό φτιαγμένο
και ήσουνα ξυπόλητη στα ξύλα που πατούσες.
Τα χέρια είχες ανοιχτά προς τον Θεό τον ίδιο
και σε μια στάση προσευχής στεκόταν το κορμί σου.

Ακτίδα ήλιου έφτασε να σε φωτίσει ολόρθη
σαν Νύμφη μου φαινόσουνα, σαν μια οπτασία,
το σώμα σου το λυγερό καθώς φεγγοβολούσε
και έστρεφες το πρόσωπο μακριά να δει τον ήλιο.

Περπάτησες και έφτασες στην άκρη εκεί του μώλου
κοίταξες γύρω το νερό, τα ψάρια και το κύμα,
με μιας το πέπλο άφησες με κίνηση αιθέρια
και χάθηκες στη θάλασσα βουτώντας στο βυθό της...

(c) Μαριαλένα, 14/06/2006
(το 100ο ποίημα σε δύο χρόνια, γεμάτο εικόνες, χρώματα, ζωή...)

3 σχόλια:

Marialena είπε...

Konichiwa Solaris-san! Μια τέτοια υπερβατική εικόνα είχα και γω στο νου μου όταν έγραφα αυτό το ποίημα. Fairies in the mist...ωραία εικόνα, με ταξίδεψες κι εμένα ευγενικέ Σαμουράι. Φιλιά, Μ.

Lorelei Am Rhein είπε...

Πολύ όμορφο, Μαριαλένα μου!
Και η εικόνα πολύ ταιριαστή!
Καλημέρα.
:-)

Marialena είπε...

Καλημέρα Lucy μου! Η έμπνευση πήρε τη μορφή νεράιδας στη λίμνη αυτή τη φορά, πάμε να βουτήξουμε μαζί της στο βυθό?