Παρασκευή, Μαρτίου 23, 2007

Ο περιηγητής

Image Hosted by ImageShack.us
Drawing by Adolfo Arranz, from the "Ring of Nimbelungen"

Μ' ένα ραβδί στον άδειο δρόμο περπατάω,
δίχως να ξέρω που ο δρόμος θα με βγάλει,
τα λιγοστά υπάρχοντά μου κουβαλάω
κι όπου το βράδυ θα με βρει, θα ξαποστάσω.

Γένια μακριά και τα μαλλιά μου σαν μπαμπάκι,
ήλθαν τα χρόνια και τα άλλαξαν ως έχουν,
μάτια που γύρω τους κοιτούν στο μονοπάτι
και μια μαγκούρα να βαστάει το κορμί μου.

Οι μήνες πέρασαν, το ίδιο και τα χρόνια,
μα εγώ στη στράτα μου μονάχος συνεχίζω,
είναι που κάποτε σηκώθηκα να φύγω
και από τότε δεν μπορώ να σταματήσω.

Είδα στο διάβα μου πολλά για να θυμάμαι,
τοπία, πλάσματα, βουνά και πεδιάδες,
μα ένα που έχω από όλα να διακρίνω,
είναι πως είμαστε Θεού πνοή κι ανάσα.

Γέρος κι αν έγινα γυρίζοντας τον κόσμο,
μέσα μου έψαξα για να βρω μιαν άκρη,
η μοναξιά και ο άερας σύντροφοί μου
κι εγώ το δρόμο το δικό μου να βαδίζω.

(c) Marialena, 16/03/2007 (γιατί μερικά πράγματα δεν έχουν εξήγηση σε αυτή τη ζωή)

5 σχόλια:

cyrus είπε...

Μόλις απάντησα στην πρόσκλησή σου.

Αλήθεια, έχεις μελοποιήσει τίποτε;

panagiota είπε...

Μοναχοι ηρθαμε και μοναχοι θα φυγουμε απο την περιηγηση μας σ'αυτην την ζωη.Πολλα ειδαμε και θα δουμε,και η μοναξια θα ειναι η μοναδικη συντροφισσα μας εως να ανακαλυψουμε πως"ειμαστε πνοη Θεου".Προχωρα!!!Δεν εχει σημασια αν προπορευομαι ή αν ακολουθω τα αποτυπωματα σου!Ισως καποια στιγμη να περπαταμε μαζι το μονοπατι..Διπλα-διπλα...

Marialena είπε...

@ Cyrusgeo: Χαίρομαι γι' αυτό και λίγο πριν κοιμηθώ, θα έρθω να καμαρώσω τις εμπνεύσεις σου. Δεν έχω μελοποιήσει κάτι ακόμα, αλλά σε συνεργασία με ανθρώπους σαν κι εσένα, θα το ήθελα πολύ. Η γραφή μου έχει μουσικότητα και μ' αρέσει αυτό το χαρακτηριστικό.

Αλήθεια, θα σ' ενδιέφερε να μελοποιούσαμε κάτι μαζί? Γιατί όχι?

@ Παναγιώτα: συνοδοιπόρε μου, ήξερα πως αυτό το ποίημα θα σου έλεγε κάτι παραπάνω από μια απλή ανάγνωση. Δεν έχει σημασία το "μόνος" για μένα, είναι κομμάτι της ύπαρξής μας αυτό, και μαζί και μόνοι να πορευόμαστε, αλλά σκέψου πως αφού το έγραψα συνειδητοποίησα τα νοήματα που βγήκαν δια μέσου εμού και εκεί έστρεψα το βλέμμα στο Σύμπαν με σεβασμό. Προχωράμε...

Αναστασία είπε...

Καλώς περνούν τα χρόνια
γέρε Σοφέ,
διαβαίνουν σελίδες
από τα μάτια σου
βαριές σελίδες από πόνο
άλλες ανάλαφρες από μικροχαρές
αυτής της έρημης ζωής σου
Που ήσουν και που έφθασες;
Βιωμένη αγωνία της αμφισβήτησης
Το πεπρωμένο σου
Η γνώση που γέννησε η πορεία
Οι μυστικοί δρόμοι μιας άλλης αλήθειας
"Μια σταγόνα Φως, που σε έκανε
να μαντεύεις τον ήλιο"

*Αναστασία*

Marialena είπε...

Καλώς την έτερη όμορφη ψυχή. Όπως το καταλαβαίνεις και το συλλαμβάνεις το όραμα του περιηγητή σου Αναστασία μου, κράτησέ το και συνέχισε. Σε αυτά τα πράγματα δεν μιλάει το μυαλό, η ψυχή κάνει τη σύνδεση με την Απαρχή και μας καθοδηγεί.
Τη καλησπέρα μου σου στέλνω!