Μαχαίρι από κρύσταλλο

Μαχαίρι από κρύσταλλο στο χέρι κρατάω,
λεπίδα στιλπνή που αστράφτει,
το σώμα ανύποπτα σαφώς προσπερνάω
και ανοίγω της καρδιάς σου το φράχτη.

Πνοή από πυρ το αίωνιο θα φέρω,
να στάξω ευθής στη πληγή,
γιατροσόφι παλιό από μάγια φτιαγμένο,
για να μείνεις κοντά μου εσύ.

Και γω σαν στοιχειό στους αγρούς θα γυρνάω,
με μαχαίρι στο χέρι μικρό,
καρδιές για να ψάχνω κλειστές να μετράω,
για να βρω το γιατρικό.

Και συ αν δεν είδες τι ήλθε κοντά σου,
πλευρό στο πλευρό θα γυρνάς,
θα ψάχνεις να νιώσεις τι λέει η καρδιά σου
κι έπειτα θα τα ξεχνάς.

(c) Marialena, 13/01/2006 (καθώς νυχτώνει...)