Παρασκευή, Ιανουαρίου 05, 2007

Αχ έρωτα!

Ποιός θα λεγε πως κάποτε σ' αγάπησα,
μικρή απατηλή μου οπτασία
τους δείκτες στο ρολόι πίσω αν γύριζα,
θα βούταγα ξανά στη φαντασία.

Κι έπειτα θα γευόμουν τα δυό χείλη σου,
μικρέ θανατηφόρε έρωτά μου
σταγόνα απ' τον ιδρώτα σου που θ' άγγιζα,
ξανά απ' την αρχή στα όνειρά μου.

Αχ έρωτα ατελέσφορε κι απρόοπτε,
αγάπη που δεν πρόλαβες να γίνεις
ήλθες κι απρόσμενα απ' τη ζωή μου έφυγες,
δίχως παυσίλυπο γι' αυτούς που πίσω αφήνεις.

(c) Marialena 03/01/2007

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το καλό με τον έρωτα, είναι ότι δεν μένει για καιρό μακριά από τους ανθρώπους
Δεν το θέλει, χωρίς αυτούς χάνει την αξία του...

Όμορφο το ποίημα, καλή και χαρούμενη χρονιά :-)

Marialena είπε...

Καλημέρα Vista! Καλή χρονιά και σε σένα... Ο έρωτας είναι που δεν μένει μακρυά από τους ανθρώπους ή οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι να τον κάνουν όταν τον συναντούν?