Εικόνες τ' Αυγούστου

Σαν γιοματάρικο κρασί σε γεύομαι
μικρό και μέγα πυροδότημα της φαντασίας μου.
Σαν τον Σιμούν, το τροπικό αγέρι,
που καυτό περνάει ανάμεσα στα σκέλια μου.

Σαν μια νυχτιά που δε λέει να τελειώσει
έστω κι αν έξω η αυγή την πρόλαβε και πάλι,
σαν τον ήχο των κυμάτων που σκάνε
εκεί που η γη ενώνεται με τη θάλασσα.

Το φράγμα του μυαλού θα ξεπεράσω,
πηδώντας στο κενό, ελεύθερη για πάντα,
αν θα σε βρω στον πάτο δεν με νοιάζει
φτάνει που έκανα εκείνο που φοβόμουν.

Και τότε, ω τότε, θα δεις και συ μαζί μου,
πως δαμάζουμε τα κύματα και πως
πατώντας ταπεινά στο άγιο χώμα,
θα σβήσουνε με μιας τα φώτα γύρω μας...

(c) Μαριαλένα, 28/08/2006