Πέμπτη, Αυγούστου 17, 2006

Η φυγή

Ξυπνάς μια μέρα με βροχή
και βγαίνεις έξω στο νοτιά που σε σηκώνει,
χωρίς ομπρέλα, τίποτα,
γυμνός έτσι όπως είσαι.

Και η βροχή νοτίζει το δέρμα σου,
σε βρέχει καθώς στέκεσαι ολόρθος
και συ, πες μου, τι κάνεις εσύ,
τρέχεις ή μήπως όχι, να κρυφτείς?

Ξυπνάς μια μέρα και ο κόσμος γύρω
δεν είναι όπως τον άφησες το βράδυ.
Είναι τα μάτια του μυαλού σου
που εικόνες και έννοιες αλλιώς αντιλαμβάνονται?

Και το κουβάρι της ζωής σου
μοιάζει σαν να άφησε μια τόση δα τρυπούλα
για να ξεφύγεις, να δραπετεύσεις,
από όλα αυτά που σε στοιχειώνουν.

...Και συ, πες μου, τι κάνεις εσύ,
τρέχεις ή μήπως όχι, να κρυφτείς?

(c) Μαριαλένα, 12/08/2006 (things are simple, we are not).

3 σχόλια:

ellinida είπε...

Βρέχει πάντα στα τοπία που ωριμάζουμε . Οι στάλες που άφησες στο πάτωμα έχουν μιά αίσθηση γλυκειάς μελαγχολίας .
Καλησπέρα Μαριαλένα .

Μαύρος Γάτος είπε...

Βρε καλώς τα παιδιά!!!!

Καλή επιστροφή, Δόνια μου

Marialena είπε...

Καλησπέρα σε όλους σας!

@ Ελληνίδα: Σ'ευχαριστώ για την επισήμανσή σου αυτή. Αυτήν την εποχή φωτίζονται τα εσώτερά μου, με βλέπω έτσι όπως δεν με έχω ξαναδεί και αυτό συνεπάγεται πολλά.

@ Γατούλης: "...για μια στιγμή ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά" (Δ.Σολωμός) Με το καλό θα τα ξαναπούμε σε 10 μέρες από τώρα. Σ'ευχαριστώ για το φιλικό σου καλοσώρισμα. Ραντεβού το Σεπτέμβρη!