Θέλω να φτάσω στο δικό μου άστρο
που βρίσκεται κρυμμένο στα βάθη τ' ουρανού.
Στα σύννεφα θ' ανέβω κι ως τη Μεγάλη Άρκτο,
θα νιώθω την αγάπη μου να βρίσκεται παντού.
Τ' αστέρι του Βορρά θ' αναζητήσω
και θε να φτάσω ως τ' Αυγερινό,
μα ξέρω πως όταν τα μάτια κλείσω,
θα έρχεσαι στη σκέψη μου για να σ' ονειρευτώ.
Τ' ολόγιομο φεγγάρι θ' αγναντέυω
απ' του Ωρίωνα τ' αστερισμό,
σημάδι της ζωής που εγώ γυρεύω
μες το στερέωμα των πλανητών.
Μ' εφόδιο μονάχα την ελπίδα
θα διασχίζω τ' ουρανού τα πέρατα,
γιατί εκεί που θέλω εγώ να φτάσω
βρίσκονται της αγάπης τ' αφανέρωτα.
Μαριαλένα 31/08/2004
Τρίτη, Αυγούστου 31, 2004
Μεταξύ Ουρανού και Γης
Αναρτήθηκε από Marialena στις 10:25 π.μ.
Ετικέτες confessions, life
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Την ημερα των γενεθλιων μου το 'γραψες!
Καλησπέρα DCD! Αν είναι έτσι, τότε θα μου επιτρέψεις να σου χαρίσω και ένα χαμόγελο και την ευχή να βρεις και συ το δικό σου αστέρι στο στερέωμα του ουρανού! ;-} M.
Δημοσίευση σχολίου