Τέλος & Αρχή

Στον φάρο του Ηραίου θα σε βρω
Ν’ αντικρύζεις τ’ απέραντο γαλάζιο,
Σαν ανατέλλει της Σελήνης τ’ άστρο
Και συ να χάνεσαι στ’ απέραντο κενό.

Θα συλλογιέσαι της ζωής την ατραπό
Αυτή που σ’ έφερε σ’ αυτά εδώ τα μέρη…
Αραγε ήταν της ζωής μας τυχερό,
Να κρατηθούμε εδώ χέρι με χέρι?

Οι μέρες μας εχώρησαν νωρίς
Μα έφταναν να σε θυμάμαι πάντα
Σαν μια παλιά νοσταλγική μπαλάντα,
Που άγγιξε τα μύχια της ψυχής.

Η θάλασσα ας γιατρέψει τις πληγές
Που έγιναν στου χωρισμού την ώρα,
Τι κι αν πλέουμε σ’ άλλα καράβια τώρα,
Θ’ ανταμωθούμε στης πλάνης μας το λυκαυγές!

Μαριαλένα, 09/08/2004