image by www.skywindworld.org
Και ξάφνου γίναμε τόσοι πολλοί
και ξεφύγαμε από τα όρια της χούφτας
που μας φύλαγε,
σαν κόρη οφθαλμού ή μάλλον
σαν καναβούρι για να φάνε τα πουλιά.
Και εμείς χυμήξαμε σαν αστραπή
και πεταχτήκαμε από τη σιγουριά μιας παλάμης
πέρα μακρυά στο άγνωστο,
με μόνο εφόδιο την δίψα για πρόκληση
και διάκριση ανάμεσα στον συρφετό μας.
Και βρεθήκαμε να επιβιώνουμε έξω από τα όρια
και τα περιθώρια που μάθαμε να ζούμε,
με ένα ακόντιο στο χέρι προέκταση του χώρου μας
και μια ασπίδα να μας φυλάει από τα όρνια
που γύρω βλέπουμε ξεχνώντας τη μορφή μας.
Marialena, 25/1/2008
Link: Animal Totem: Crow
Τρίτη, Φεβρουαρίου 12, 2008
Όρνια
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Πολυ ωραιο Μαριαλενακι μου !Μ αρεσει που περιγραφει την πραγματικοτητα.Που ειναι πολυ σκληρη τις περισσοτερες φορες.Σε φιλω και καλο βραδυ!
Σ' ευχαριστώ Φαραόνα μου. Η πραγματικότητα μου έδωσε το έναυσμα να γράψω αυτό το ποίημα, δείχνοντας για μια ακόμα φορά το αδυσώπητο πρόσωπό της, αλλά πίστεψέ με θα προτιμούσα να ζούσαμε σε έναν πιο αρμονικό κόσμο!
Δημοσίευση σχολίου