Παρασκευή, Νοεμβρίου 02, 2007

Αυτό μου φτάνει?



Να μ' αγαπήσεις μονάχα λίγο σου ζητώ
σαν την αχτίδα που αχνοφέγγει στο σκοτάδι
και σαν τη στάλα από την πρωϊνή δροσιά,
να μ' αγαπήσεις λίγο μοναχά κι αυτό μου φτάνει.

Να μ' αγαπήσεις από τα βάθη της καρδιάς
και να αισθανθείς ότι αξίζει η προσπάθεια,
μην λιγωθείς στα μέσα της πλαγιάς
και αφεθείς να πέσεις εις τα βράχια.

Να μ' αγαπήσεις σαν ανάσα στο κορμί
και ένα χάδι που δεν θα θελες να χάσεις,
λες και αυτό ήταν το μόνο που αρκεί
για να σε κάνει τα παλιά να τα ξεχάσεις.

Να μ' αγαπήσεις σαν ένα τέλος ή αρχή
κάθε ωραίου που αιώνια θα μένει,
για να θυμίζει πως υπήρξαμε θνητοί
που ζήσαμε τον έρωτα για μια στιγμή γραμμένη.

Marialena, 25/10/2007

4 σχόλια:

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Αυτοι οι ερωτες ακομη μας βασανιζουν...Τις καλημερες μου και καλα να περνας....

Marialena είπε...

Καλημέρα Νικολάκη μου, να σαι και συ καλά!

Χμ, όντως με βασάνισε το ζήτημα μέχρι να βρω ξανά την άκρη μου μετά το τέλος ενός άδοξου φλερτ και όχι τίποτα άλλο, σου μένει πάντα η αίσθηση του "γιατί?". Γιατί εμείς οι άνθρωποι διαλέγουμε πάντα να δίνουμε τα αισθήματα με το σταγονόμετρο λες και πρόκειται να στερέψουν αν τα βγάλουμε από μέσα μας...

Σε φιλώ, καλό σ/κ! Μ.

panagiota είπε...

Αυτοί που αφήνουν τον έρωτα"για μια στιγμή γραμμένη"δεν ξέρουν να ερωτευθούν οπότε πάντα θα είναι ανεπιθύμητοι στο παλάτι του θεού-ερωτα.Ισως γι'αυτό δεν έμαθαν και δεν θα μάθουν ποτέ νά αγαπούν...

Marialena είπε...

Θα μου επιτρέψεις να μην πω τίποτα μετά από αυτό εδώ που έγραψες. Από σεβασμό και μόνον Παναγιώτα μου!

Σ' ευχαριστώ...