Κυριακή, Νοεμβρίου 26, 2006

Μικρό νυχτερινό V "Μονόλογος"

Πόσο μου λείπεις, να ξερες πόσο
που είμαι μονάχη σε μια γωνιά,
πόσο το θέλω το χέρι ν' απλώσω,
για να σε φτάσω εκεί μακρυά.

Σκέψου για λίγο τον ερωτά μας,
που περιμένει ν'αναστηθεί,
μα σκέψου πρώτα τη μοναξιά μας,
που μ' ένα νεύμα καραδοκεί.

(c) Marialena, 26/11/2006

2 σχόλια:

panagiota είπε...

Ax...ερωτα ερωτα,παιχνιδιαρικο γυμνο παχουλο μωρο,αντε κατσε φρονιμα επιτελους...

Marialena είπε...

Σους! Μη του λες τέτοια του μικρού, το πάρει πάνω του και χάσει τελείως τον στόχο...