Κυριακή, Νοεμβρίου 12, 2006

Οπτασία

Σταλιά σταλιά το δάκρυ μου
το μάζεψα για σένα,
μην τύχει και φανείς ξανά,
κάπου απ' τα περασμένα.

Σταλιά σταλιά σε καρτερώ,
να ρθεις εδώ μπροστά μου,
σαν οπτασία ή ξωτικό
που ζει στα όνειρά μου.

Σταλιά σταλιά το δάκρυ μου
για σένα θα φυλάξω,
σαν θα διψάσεις να κρατώ,
να ρθω να στο σταλάξω.

(c) Marialena, 12/11/2006

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

σταλιά σταλιά μάζεψες τόσο φώς
και τον ήλιο που σκορπάς
να'ξερα ποιός στον χάρισε;
σπυρί σπυρί αγάπη κι έρωτα
στις χούφτες σου μαζεύεις
για να τα σπείρεις στους αγρούς
μές το χειμώνα
να γεννηθούν χιλιάδες άνοιξες

Marialena είπε...

@ Melomenos: Σ'ευχαριστώ για την γλύκα και την τρυφερότητα του σχολίου σου, είναι τόσο όμορφη η αίσθηση που απεκόμισα, να σαι καλά!

Απάντηση να σου δώσω μέσα από τις σκέψεις μου όπως προκύψει, όταν...

σε φιλώ, Μ.