Κυριακή, Νοεμβρίου 19, 2006

Μικρό Νυχτερινό ΙΙΙ "Το χάδι"

Τρυπώνω σαν τον κλέφτη στα σκεπάσματα,
στη χαραμάδα που μου άφησες να βλέπω,
τρυπώνω ν' ανταμώσω το κορμάκι σου,
αυτό το όμορφο, το αιθερικό, που δε χορταίνω.

Χάδι σου δίνω απ' τη μεριά μου τρυφερό,
τα χείλη βρίσκουν καταφύγιο στα δικά σου,
ω! τι να θέλω άλλο απ' αυτό,
το τώρα, το μαζί, εδώ κοντά σου.

Και συ τα χέρια μου ανοίγεις σαν φωλιά,
τη θαλπωρή στην αγκαλιά σου να τη νιώσω
και γω στο στήθος σου κυλάω απαλά,
σαν τη σταγόνα απ' το δάκρυ που σκουπίζω.

(c) Marialena, 19/11/2006

5 σχόλια:

panagiota είπε...

Οντως αποπνεει χαρα.Αγκαλιτσες,χαδακια και ....μυριζει και ΕΡΩΤΑ...

Marialena είπε...

Αφού εμμέσως πλην σαφώς, μου το ζήτησες, ε κρίμα ήταν να σε αφήσω παραπονεμένη? Έβαλες και συ το χεράκι σου για να βγει αυτή η γλύκα! Το ξέρεις πόσο σ'ευχαριστώ για τα όμορφα συναισθήματα που εισπράττω...

panagiota είπε...

Το ποσο θελω να εισαι ευτυχισμενη,πιστευω οτι το καταλαβες.Στεναχωριεμαι οταν βγαζεις πικρα στα τοσο ομορφα ποιηματα σου.Αγκαλιτσες φιλακια και χαδακια να διαβαζω και να χαιρομαι,και οταν ρθουν θα ειναι τελεια ολα.Και θα ερθουννννννν..
Μακια πολλα-πολλα

Ανώνυμος είπε...

Αν ήσουν ένα σύννεφάκι
θα ήθελα να 'μαι το χώμα
και σαν βρέχεις να γινόμαστε
οι δυο μας ένα σώμα
αν όμως ήσουνα μια ανατολή
δεν θα υπήρχε δύση
γιατί ούτε ένας ήλιος δεν μπορεί
τέτοια αγκαλιά ν'αφήσει...

περαστικούλια σου...
κουράγιο λίγες μέρες έμειναν ακόμα!
καλημέρα σου

Marialena είπε...

@ Παναγιώτα: Το ξέρω, το ξέρω...

@ Μελομένος: Μα τόσο όμορφα λόγια που τα έχεις φυλαγμένα? Μου λες και με συγκινείς???
(Τι ρωτάω τώρα, λες και δεν φαίνεται που!)

Καλυτερεύει το ποδαράκι, λίγες εβδομάδες ακόμα χρειάζεται!Thank you!