picture by Marialena, 2006
Μπρος στο κλειστό το παράθυρι στέκω βουβή,
τι ώρα να ναι και τι μέρα δεν με νοιάζει,
κοιτώ τον κόσμο να διαγράφεται μπροστά
και το παράθυρο κλειστό να με εμποδίζει.
Δεν είναι τίποτα να φτάσω την λαβή,
λίγο πιο πέρα δείχνει να ναι άλλο σύμπαν,
μα με βολεύει τούτη εδώ η μοναξιά,
γιατί νομίζω πως είναι ο κόσμος ο δικός μου.
Μα δεν αντέχω, κάποτε το προσπερνώ
και το ανοίγω για να μπει φρέσκος αέρας.
Όμορφα νιώθω, μα δεν ξέρω να χαρώ
για το μικρό μου αυτό άλμα παραπέρα.
Πέρασε η μέρα, έφτασε η νύχτα αυτή
και το παράθυρο ορθάνοικτο μου μοιάζει.
Ξημέρωσε, βγήκε ο ήλιος την αυγή
και γω με μιας κλείνω απέξω ό,τι αλλάζει.
Πανικοβλήθηκα, δεν ξέρω το γιατί,
έμαθα βλέπεις να κοιτάζω από μέσα,
και τώρα που βγήκα λίγο έξω στον Νοτιά
την αίσθηση τη δυνατή την ξεγελάω.
(c) Marialena, 05/09/2006
Τρίτη, Σεπτεμβρίου 05, 2006
Παράθυρο στον κόσμο
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Φτάσε την λαβή όμορφη μου ποιήτρια και άνοιξε το παραθήρι. Χάρισε τον εαυτό σου στον κόσμο και στο Σύμπαν. Είσαι ένα αστέρι. Συγκινούμε όταν σε διαβάζω.
Γειά σου Σέργιε με την ευγενική ψυχή. Όλα έχουν τον τρόπο και τον χρόνο τους σε αυτή τη ζωή, μα έλα που κάποιοι άνθρωποι είναι πιο έτοιμοι και ίσως πιο ώριμοι και ρεαλιστές από τους άλλους και αντιμετωπίζουν τα πράγματα όπως είναι... Αν είσαι ένας από αυτούς, θα σε θεωρούσα τυχερό σ' αυτό το κομμάτι!
Δημοσίευση σχολίου