Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 20, 2006

Δεν θέλησα να μ' αγαπάς

Δεν θέλησα να μ'αγαπάς,
καπνούς φωτιάς σου άναβα
για να μεριάσεις στη γωνιά
και πίσω μου να φύγεις.

Δεν θέλησα να εμπλακώ,
στου παραλόγου το σκοπό,
μα έλα που δεν άντεξα καιρό,
την τρέλλα να αγγίξω.

Δεν θέλησα να σου δωθώ,
ό,τι και αν έκανες γι' αυτό
πικρό παιχνίδι σαν κρυφτό,
έπαιζα με το μέσα μου.

Δεν θέλησα να μ' αγαπάς,
μικρέ υπέροχε φονιά,
για να μπορώ να αντισταθώ
σε αυτό που μου συνέβαινε.

Image Hosted by ImageShack.us
picture by www.queenofwords.com

Δεν θέλησα να σου κρυφτώ,
βγήκα μπροστά στο μακελειό
και τώρα ήλθε η σειρά,
το αίμα να πάρεις πίσω.

Και γύρισα γονυπετής,
σε προκαλούσα να αμυνθείς
και της αγάπης τη πνοή
με μαχαιριά να σβήσεις!

Και έπεσα έτσι στο κενό,
με έσπρωξες δίχως γυρισμό
και ας πίστευα για μια φορά,
πως η αγάπη υπερνικά.

(c) Marialena, 19/09/2006

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η σκέψεις μας ταιριάζουν γλυκιά Μαριαλένα...;)

Marialena είπε...

Καλημέρα GK μου! Από την μια χαίρομαι, αλλά από την άλλη αναρωτιέμαι γιατί να βλέπουμε έτσι τα πράγματα... Thnik about it!

Ανώνυμος είπε...

Μας αναγκάζουν...άνθρωποι, καταστάσεις, οι εαυτοί μας!

Καλύτερα έτσι. Γινόμαστε καλύτεροι, ποιό δυνατοί και μαθαίνουμε...

Δεν είναι απαράιτητα κακό! Κουραστικό και ψυχοφθόρο είναι...

Σε περιμένω εδώ...http://www.sugarfree.gr/forum/showthread.php?t=211

Ανώνυμος είπε...

άφωνος. να σαι καλά

Marialena είπε...

Καλημέρα Νορθάκο μου! Και συ να σαι καλά. Σ'ευχαριστώ!