Δευτέρα, Ιουλίου 04, 2005

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Στο κήπο της θυσίας μου και της απελπισίας μου
συνάντησα το λάγνο έρωτά σου,
ήταν πολλά τα ψέματα και πιο πολλά μπερδέματα
που μ' έριξαν ευθύς στην αγκαλιά σου.

Χωρίς να ξέρω βρέθηκα να πίνω απ' τα φιλιά σου
μεθώντας με τη γλύκα τους αλλά και τη δροσιά τους,
μα ξέχασα εμένανε, τι ένιωθα στ' αλήθεια
και χάθηκα ν' αναζητώ τη πιο πικρή αλήθεια.

Κάποτε όμως ξύπνησα με τα φτερά κομμένα
γιατί εσύ φοβόσουνα οι δυό να γίνουν ένα.
Φοβήθηκα λοιπόν και γω τι κρύβει η ψυχή σου
και ένα άλμα έκανα να φύγω απ΄τη ζωή σου.

Έπεσα κάτω, χτύπησα και έφυγα ματωμένη
μαζεύοντας κομμάτια μου, ήμουνα πικραμένη
κι έμεινες συ να απορείς τι στο καλό συμβαίνει
που ό,τι είχαμε το χάσαμε στου χάους την ανέμη.

Κρύφτηκα μες τη μοναξιά παίζοντας με τον πόνο,
με μία σκέψη στο μυαλό, εσένανε και μόνο
κι όταν ξαναπλησίασες κοίταξα τη πληγή μου,
που έγιανε σιγά σιγά, πέρα απ' τη λογική μου.

Θα θέλα όσο τίποτα να ήμασταν πλασμένοι
ο ένας για τον άλλονε κόντρα στην Ειμαρμένη,
μ' αυτά θαρρώ συμβαίνουνε μόνο στη φαντασία,
γιατί στ' εδώ και τώρα μου αλλού είναι η ΟΥΣΙΑ!

(c) Μαριαλένα, 02/07/2005

Δεν υπάρχουν σχόλια: