Πάλι Εσένα

Πάλι εσένα στο μυαλό μου συλλογίζομαι,
πάλι εσένα στο όνειρό μου ψάχνω,
σαν μια σκιά, σαν μια μορφή που αναλογίζομαι,
σαν μια αγάπη που πάντα έψαχνα
για να βρω.

Πάλι εσένα θέλω να χω στην αγκάλη μου,
πάλι εσένα με φιλιά αιχμαλωτίζω,
σαν το λιμάνι που θα δέσω τη βαρκούλα μου
και σαν τ' απάγγιο που θα βρω
να σταματήσω.

Πάλι εσένα θα προβάλλω μες στη σκέψη μου,
πάλι εσένα θα μυρίζω στα σεντόνια,
όταν θα πω βαθιά στη νύχτα το γινάτι μου
και θα σε βλέπω μέσα απ' της αυγής το χρώμα,
πάλι εσένα...

Marialena, 14/05/2007

ΚΡΥΦΕ ΜΟΥ ΈΡΩΤΑ

image by angell.hitmuse.com

Θα το θελα πολύ
να σ' είχα αγκαλιά μου
πανσέληνε, βοριά μου
και άστρο της Αυγής,
να βγάλω δυό φτερά
κρυφέ μου Έρωτά μου,
να ρθω να σε πλανέψω
σαν αποκοιμηθείς.

Θα το θελα πολύ
τα μάτια μου να κλείσω
και όταν θα τ' ανοίξω
να χεις εμφανιστεί,
στου ονείρου μου την άκρη,
στου σώματος το φράκτη,
να χεις ξεκουραστεί.

Θα το θελα πολύ,
να φτάσω να σ' αγγίξω,
προτού να σε ποθήσω
και να χεις πια χαθεί,
στου φεγγαριού το δάκρυ,
στ' ορίζοντα τα μάκρη
να σε βρω εδώ κοντά μου,
κρυφέ μου έρωτά μου
κι έπειτα μου ληφθείς...

Marialena, 13/05/2007

Ανάμεσα

Image by www.humberbridge.co.uk

Ανάμεσα στο τώρα και στο κάποτε,
ανάμεσα στο πριν και στο μετά σου,
του χρόνου η κουρτίνα σκίστηκε
για να φανεί μια ηλιαχτίδα στη καρδιά σου.

Ανάμεσα στα μάτια που δεν βλέπουνε,
ανάμεσα στα βάθη της ψυχής σου,
μικρό πουλί σ' ένα κλαράκι έκαστε,
για να ακούσεις τη τραγουδιστή φωνή του.

Ανάμεσα στης μοναξιάς το άπειρο,
ανάμεσα στις σκέψεις του μυαλού σου,
υπάρχει ένα φως ανθρώπινο,
που περιμένει να προβάλλει στο φιλί σου.

Ανάμεσα σε αυτά που αισθάνεσαι,
ανάμεσα σε αυτά που νιώθεις,
άσε την αγάπη να βρει τον δρόμο της,
για να μπορέσεις τη καρδιά να ξεκλειδώσεις.

Marialena, 11/05/2007 (αφιερωμένο στο πριν και το μετά...)

Ο Καβαλάρης

image by www.tribuneindia.com

Και κει που η Νύχτα έφευγε καλπάζοντας,
ήλθες εσύ με την ανάσα του Ανέμου,
ζεστή ματιά που διαπέρασε το βλέμμα μου
και ένα φιλί για χείλη δυό προορισμένο.

Και γω τα γεύτηκα τα όμορφα τα χάδια σου,
ρούφηξα νέκταρ απ' τη γλύκα των χειλιών σου,
καθώς τη θύρα της καρδιάς μου άνοιγες,
με όπλο μόνο το όμορφο χαμόγελό σου!

Marialena, 06/05/2007

Νύχτα της μεγάλης βροχής

Τη νύχτα της μεγάλης βροχής σε θυμήθηκα,
έτσι όπως ένα δάκρυ έπεφτε καυτό στο πρόσωπο μου,
αλλιώτικο απ' της βροχής το δρόσισμα
και του φιλιού σου την ανείπωτη τη γλύκα.

Τη νύχτα της μεγάλης φυγής δε σε ξέχασα,
καθώς διέγραφα τα πάντα απ΄ τη ζωή μου,
μόνο και μόνο για να πω πως σ' απαρνήθηκα,
ή για να δω αν ξεπερνάς την αντοχή μου.

Τη νύχτα της μεγάλης σιγής σου ανοίχτηκα,
χωρίς να πρόκειται να πούμε μια λέξη,
όλα χωρίς ανάσα λέχθησαν,
πριν η νυχτιά η ατελείωτη να φέξει.

Marialena, 04/05/2007

Ο Ορισμός της 'Εμπνευσης

Από την ηθοποιό Μίνα Χειμώνα για την Άσπρη Λέξη. Για όσους η ποιητική σύλληψη αποτελεί πηγή δημιουργίας, αντί άλλου δικού μου σχολίου, παρακαλώ ας κρατήσουμε αυτήν την ερμηνεία ως σημείο αναφοράς στις εμπνεύσεις μας, ποιητικές και άλλες.

Ακροβατώντας

Ακροβατώντας στης ζωής μου το ανάθεμα,
τόσο μικρό μα άλλο τόσο πονεμένο,
γυρίζω πίσω στης καρδιάς μου το παράπηγμα
και βλέπω πόσο το παιχνίδι είναι χαμένο.

Ακροβατώντας προς στο σήμερα και τ' αύριο,
θάλασσα βλέπω μα και όρη αβυσσαλέα,
είναι το μέσα μου το άμορφο και τ' άγριο,
που ήρθε απρόσκλητο σαν βαρετή παρέα.

Ακροβατώντας μες τη τρέλλα και την άβυσσο,
πηγή να ψάχνω για να βρω το μονοπάτι,
μάτια κλειστά σαν σχοινοβάτης που προσπάθησε,
με το μαντήλι του να βγάλει κάποια άκρη.

Marialena, 29/04/2007 (sometimes "sorry" seems like the hardest word...but it makes no difference after all, when it takes two to tango!)

Στο ναό του Ποσειδώνα

Full moon at the temple of Poseidon in Cape Sounio

Αρχαίες πέτρες, μάρμαρα, συντρίμια στους αιώνες,
τον χρόνο τον κερδίσατε, μέχρι την εποχή μας,
ναέ ενός τρανού θεού, αυτού του Ποσειδώνα.

Σε λόφο ακραίο σε χτίσανε, περήφημοι χτιστάδες,
γλύπτες και τέκτονες πολλοί, στου Σούνιου τα μέρη,
ίσως και να θέλαν εκεί, έτσι να σε τιμήσουν.

Ναέ εσύ αρχαϊκέ, στέκεις εις τους αιώνες,
για να θυμίζεις στους θνητούς,
τον θείο προορισμό σου.

Κι έφτασα εκεί προσκυνητής, στη χάρη των μαρμάρων,
για να θωρήσω από ψηλά, το άσπιλο τοπίο,
και μές του ήλιου τη φωτιά, κατόρθωσα και σ' ήβρα.

Ανάσες πήρα μια και δυό κι ακόμα παραπάνω,
καθώς στην άκρη αυτής της γής,
υπήρχες και υπάρχεις.

Και μύρισα το άρωμα, της θάλασσας πιο κάτω,
είδα τα χρώματα της γής, να λάμπουνε τριγύρω
κι έφυγα σαν προσκυνητής, του αιώνιου μεγαλείου.

(c)Marialena, 22/04/2007 (αντλώντας ερεθίσματα από τα αρχαία μνημεία)

The time

"Time" Image by www.whoisantonis.com



This is the time

to say I'm sorry,
to say Don't worry,

to kiss your frightfull fears goodbye

This is the time

to go get some space,
to find a familiar face,

to kiss your frightfull fears goodbye


This is the time

so please start listening,
so much is missing,

when you don't kiss your frightfull fears goodbye...

(c) Marialena, 20/04/2007

Το ταξίδι

Μου ταξες ταξίδι να με πας
πάνω πιο ψηλά απ' τα ουράνια,
μου ταξες πως θα με αγαπάς
μέχρι να σβηστεί η περηφάνεια.

Μου ταξες και γω δεν ξέρω τι
αρκεί μαζί να είμασταν για πάντα,
μα πες μου αν έχει αξία η λογική
όταν τα "σαγαπώ" φαντάζουν άδεια.

Μου ταξες ταξίδι να με πας
μες των οριζόντων τις ερήμους,
πες μου όμως αν ξέρεις που πατάς
σαν ακροβατείς στη θύμησή μου.

(c) Marialena, 19/04/2007 ("...nothing really matters, love is all we need, everything I give you, all comes back to me.." Madonna)

Νανούρισμα

Αν ήσουν αγγελούδι μου
στα χέρια μου πεσμένο,
το χάδι μου θα σ' έντυνε
με ρούχα φιλντισένια.

Κι αν ήσουνα μωρό παιδί
του ουρανού κομμάτι,
αστέρια θα φερνα στη γη
με λάμψη να σε λούσουν.

Μα αν ήσουν το λουλούδι μου
ανθός από τα λιβάδια,
θα γέμιζα τον κόσμο σου
με αγάπη να σε θρέφει.

(c) Marialena, 17/04/2007

Κανείς δεν ξέρει

Κανείς δε ξέρει πόσο σ’ αγάπησα,
Αν αγάπη λέγονταν αυτό που νιώθω
Βαθιά μέσα μου για σένα.

Κανείς δεν ξέρει πόσο σε σκέφτομαι
Νύχτα και μέρα, κάθε στιγμή,
Όσο κι αν λέω πως προσπαθώ να σε ξεχάσω.

Κανείς, ούτε και συ ίσως δεν μπόρεσες
Αυτή τη φλόγα να φυλάξεις,
Σαν φυλακτό μέσα στα στήθια σου.

Για να σε βρω ξανά μέσα στο έρεβος
Για να με βρεις ξανά μέσα στη μπόρα,
Για να βρεθούμε κάποτε ξανά μαζί.

Κανείς δεν ξέρει πια πως τ’ όνειρο ξεθώριασε
Σαν το μπλουζάκι που φορούσα το δικό σου,
Κράτα τουλάχιστον αυτό για σύντροφό σου.

© Marialena, 14/04/2007

Πες μου Νεράιδα

Blu aurora

Νεράιδα κόρη του Βοριά,
πλάσμα παραμυθένιο

Πες μου ποιά είν' η μοίρα μου,
ποιά είναι τα γραμμένα,
για μια ταλαίπωρη ψυχή
που στέκεται εμπρός σου?

Πες μου αν θα βρω τη χαρά
ή πάντα θα πονάω,
πες το μου σε παρακαλώ
κουράγιο για να κάνω?

Πες μου Νεράιδα μου καλή,
έτσι θα ναι η ζωή μου,
να αντικρύζω όνειρα
που αλήθεια να μην είναι?

Βαρέθηκα τους φόβους μου
σε δάκρυα ποτισμένους
και τις πληγές στο σώμα μου,
που αίμα αναβλύζουν.

Πες το μου σε παρακαλώ
το πιο καλό μαντάτο,
πως θα ξυπνήσω ένα πρωί
κι όλα θα χουν αλλάξει!

(c) Marialena, 09/04/2007

Τα Μαύρα Φεγγάρια

Image by Barry Chall "Children of the Moon"

Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα
πληγώνουν στο πέρασμά τους,
λύκοι καθώς ουρλιάζουν
μες το ξέφωτο
και άλογα καλπάζουν φρενιασμένα.

Τα μαύρα φεγγάρια της λύτρωσης
αργούν να έλθουν στη πόλη αυτή,
βλέπεις, τα φώτα της παραίσθησης
τα μπέρδεψαν
κι άλλαξαν χαρακτήρα.

Τα μαύρα φεγγάρια απέμειναν
για να θυμίζουν κάτι παράταιρο,
όταν ο ουρανός φοράει
τα πένθιμα
κι εκείνα τον συντρέχουν.

Είναι που όταν κοιτώ
αυτά τα απροσδιόριστα ουράνια σώματα,
ξυπνάνε ερεθίσματα
κρυμμένα,
έτοιμα από καιρό να ξεπροβάλλουν.

Μα όσο τη παρουσία τους
δηλώνουν,
τόσο εγώ τα σπρώχνω
να πάνε πιο βαθιά,
σαν να ναι ακόμα ένα ψέμα.

(c) Marialena, 09/04/2007

Στα χαλάσματα

Image by Heather Fong

Μισάνοιχτη πόρτα ανοίγω,
ενός γκρεμισμένου σπιτιού,
από τι προσπαθώ να ξεφύγω,
στρέφοντας τη ματιά μου αλλού?

Απ'τη μια κενό,
απ΄την άλλη φαντάσματα,
πες μου που θα σε βρω,
όταν ψάχνω στα χαλάσματα?

Περπατώ σε συντρίμια και βράχους,
εκεί όπου κάποτε υπήρχε ζωή,
τώρα αγρίμια αντικρύζω στο βάθος,
σαν την πιο σκοτεινή φυλακή.

Απ'τη μια κενό,
απ΄την άλλη φαντάσματα,
πες μου που θα σε βρω,
όταν ψάχνω στα χαλάσματα?

Είναι τάχα του μυαλού μου παιχνίδια,
ή μήπως εφιάλτης φρικτός,
πες μου τι συμβαίνει αλήθεια,
γιατί όλα αλλάζουν στο φως?

(c) Marialena, 06/04/2007 (ξημέρωμα Μεγάλης Παρασκευής)

Ευλόγησον!

Κύριε,

ο επί της γης ενσαρκωθείσας
ο επί τω θάνατω πατήσας
ο των θνητών ημών αμαρτωλών αποδεχθείσας

ευλόγησον,

ο τας φωνασκίας των απίστων αγνοήσας
ο εις τον Σταυρόν εσταυροθείσας
ο κατελθών εις την Κόλασην νενικήσας

ευλόγησον,

τας ψυχάς του ποιμνίου καθοδήγησον,
τας ανάγκας τας επίγειας συνένδραμον,
τας βοάς εν τω εγκεφάλω έπαυσον,
τας παγίδας εις τω σώματι απέπεμψον

ευλόγησον,

τους δούλους σου εις τον ουρανόν εξύψωσον,
τους στρατηλάτας αρχαγγέλους εφόρμησον,
τους απολεσθέντες εν συνειδήση μετέστρεψον,
τους ορατούς και αοράτους πειρασμούς εξάλειψον


Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ευλόγησον τους άννοες, ημάς τους αμαρτωλούς.

(c) Marialena, 03/04/2007

Του ουρανού τα χρώματα

Colourful sky at Bangalore Airport, India

Με χρώματα θα βάψω τα ουράνια,
γαλάζια, γκρι, λευκά, όλα σε ένα,
παλέτα με μπογιές θα πασαλείψω,
για να χει ο ουρανός σου άλλο χρώμα.

Πινέλα και κραγιόνια θα κρατάω
και όπου να πηγαίνεις εγώ θα βάφω,
με χρώματα θα ντύνω τη ματιά σου,
για να 'χει να πλανιέται στον αέρα.

Και ύστερα θα πάρω ένα κάδρο,
το πιο ωραίο τοπίο να φυλάξω,
να στο κρεμάσω μάτια μου εμπρός σου
για να ξεχνάς της μοναξιάς το μαύρο.

(c) Marialena, 26/03/2007

Waiving lillies

Lillies by Sarah Bishop, May 2006

Aiming at the clouds, rising high
I brought you some lillies for an occassion so right
I tried to forget you, I tried as I might,
and yet all these flowers reminded me of a night.

A colourful evening that lead to a night,
when we were together feeling so right
the sky was awesome, the stars shone so bright
the warm of your body was leading me right.

Still for one good reason or other besides,
the fantasy was over before it began
and there I was standing confused and deprived
of your sweet loving, your face and your smile.

I took back the flowers, holding them tight
I was kind of lonesome while my feelings went by,
waiting to kiss you, I was playing with my mind
while the lillies waived me good bye.

(c) Marialena, 21/03/2007

Φτερά αγγέλου

Angel Wings

Ολάκερο ταξίδι έκανα μέσα στο είναι σου,
ψυχή μου εσύ και πάθος προδωμένο,
φτερά αγγέλου έβγαλα στο σώμα μου
και να πετάξω πρόφτασα με θάρρρος δανεισμένο.

Τη γη και τα ποτάμια εξερεύνησα
καθώς μετρούσα τις ανάσες πριν το τέρμα,
καθάριο ουρανό ενώ ονειρεύτηκα,
μες στα σκοτάδια όταν σμίγαμε παρέα.

Μα έγινες στο νου μου μια ανάμνηση,
ένα αντίο που δεν είπαμε στα ίσια,
καθώς το σώμα τη ζεστασιά σου έψαχνε
και η ψυχή τα δυό φτερά τα αγγελουδένια!

(c) Marialena, 20/03/2007

Ο περιηγητής

Drawing by Adolfo Arranz, from the "Ring of Nimbelungen"

Μ' ένα ραβδί στον άδειο δρόμο περπατάω,
δίχως να ξέρω που ο δρόμος θα με βγάλει,
τα λιγοστά υπάρχοντά μου κουβαλάω
κι όπου το βράδυ θα με βρει, θα ξαποστάσω.

Γένια μακριά και τα μαλλιά μου σαν μπαμπάκι,
ήλθαν τα χρόνια και τα άλλαξαν ως έχουν,
μάτια που γύρω τους κοιτούν στο μονοπάτι
και μια μαγκούρα να βαστάει το κορμί μου.

Οι μήνες πέρασαν, το ίδιο και τα χρόνια,
μα εγώ στη στράτα μου μονάχος συνεχίζω,
είναι που κάποτε σηκώθηκα να φύγω
και από τότε δεν μπορώ να σταματήσω.

Είδα στο διάβα μου πολλά για να θυμάμαι,
τοπία, πλάσματα, βουνά και πεδιάδες,
μα ένα που έχω από όλα να διακρίνω,
είναι πως είμαστε Θεού πνοή κι ανάσα.

Γέρος κι αν έγινα γυρίζοντας τον κόσμο,
μέσα μου έψαξα για να βρω μιαν άκρη,
η μοναξιά και ο άερας σύντροφοί μου
κι εγώ το δρόμο το δικό μου να βαδίζω.

(c) Marialena, 16/03/2007 (γιατί μερικά πράγματα δεν έχουν εξήγηση σε αυτή τη ζωή)