Φταίει το Φεγγάρι

Μάλλον θα φταίει το φεγγάρι
που μακριά μου σ' έχει πάρει,
μάλλον θα φταίει η Αυγή
που έφτασε σαν αστραπή,
στα μύχια δίχτυα του ονείρου
μέσα απ' το θρόϊσμα ενός φύλλου,
κι είπε στ' αυτί μια προσευχή
ψυχή μου και ανάσα μου εσύ.

Μήπως τα φταίει η καρδιά
που όσο ζει σε λαχταρά,
μήπως και εγώ και συ μαζί
που ζήσαμε τέλος και αρχή,
μέσα στου κόσμου την βουή
κόντρα στου ανέμου την ριπή,
με μόνο εφόδιο το θάρρος
κι αν λιγοστό, τόσο μεγάλο.

Marialena, 16/04/2008

Δια Παντός

Κοίταξα να δω μέσα στα μάτια σου
το πύρινο του ήλιου
και τότε κάηκα δια παντός,
όμως χωρίς να βλέπω
σε αναζητούσα αδιάκοπα
και τότε αντίκρυσα μέσα μου
την αλήθεια.

Δεν έβλεπα από καιρό,
δεν ήθελα να δω τι μου συμβαίνει
μέχρι που έγινες εσύ
Δήμιος και Δημιουργός
κρατώντας τη ρομφαία ανά χείρας,
όταν τυφλός από το πάθος μου εγώ
αφέθηκα στου τόπου τη θυσία.

Δεν είδα από τότε πια το Φως,
δεν ένιωσα την αλλαγή της μέρας
μονάχα από αφηγήσεις προσπαθώ
να φανταστώ τι βρίσκεται πιο πέρα,
γιατί υπήρξα κάποτε τυφλός
όχι στα μάτια, μα στη ψυχή μου
πέρα ως πέρα...

Marialena, 7/4/2008

Κοίτα με!

Κοίτα με στα μάτια, για μια φορά
κοίτα με
και μην γυρίσεις το κεφάλι μακρυά,
όχι!
Κοίτα με για όσο αντέχεις,
δεν είμαι η Μέδουσα
που θα μπορούσες να αντικρύσεις
τρομαγμένος,
όχι!

Είμαι εγώ που
με λάγνο βλέμμα με κοιτούσες,
μέχρι χθες,
καθώς το χάραμα σε άλλαξε ξανά
σε κάτι άγνωστο,
αγνώριστο σε μένα.
Κοίτα με λοιπόν και μίλα μου
με λόγια ψεύτικα
σαν κείνα που γνωρίζεις.
Μια λέξη μόνο και το παιχνίδι έχασες,
έφταιξες
κι ας ψάχνεις είλωτες να σύρουν
το αρματωμένο μόνιππό σου.

Μια λέξη μόνο και η φενάκη φάνηκε,
ενώ έχασες με μιας
την ανδρειοσύνη στη θωριά σου
γέλασε τώρα πριν να είναι πια αργά,
κοίτα με!
και χάσεις το μέτρο
στα θολωμένα λογικά σου.

Marialena, 2/4/2008

Το Μονοπάτι

Φιλιά πολλά και να προσέχεις
τον δρόμο έξω σαν διαβείς,
να περπατάς κάτω απ' τα δέντρα
και απ' τη βροχή να τραβηχτείς.

Να έχεις μαζί σου ένα δισάκι
και ένα βιβλίο αγκαλιά,
εκεί που το σώμα σου θα φτάσει
να του απαλύνεις τη φωτιά.

Κι αν είσαι μόνος μη φοβάσαι,
έχεις τον ίσκιο σου μαζί
μέρα και νύχτα να ναι κοντά σου
στο μονοπάτι που θωρείς.

Ελα λοιπόν, τι περιμένεις,
ο δρόμος ξεκινάει εκεί
που θα αφήσεις πίσω τη συνήθεια
για να χαράξει η χαραυγη.

Marialena, 21/03/2008

Άβυσσος

Image by Mike Stwicki

Μέσα στη νύχτα περπατώ και χάνομαι
καθώς δεν πιάνομαι,
μέσα στο ήμερο και το εφήμερο
του κόσμου τούτου.

Γυρίζω ψάχνοντας να βρω το δρόμο μου
με μάτια ορθάνοιχτα μέσα στην άβυσσο,
μα αυτα δεν βλέπουνε, ούτε πιστεύουνε
πως βλέπω εμπρός μου.

Αλήθεια ή ψέμματα, του νου μου ψέγματα
πυξίδα γίνονται στη λογική
και γω μοιράζομαι, τάχα δεν σκιάζομαι
να βγω πιο εκεί.

Marialena, 20/3/2008

Φοβάμαι

Scared, image by tempestnyc.com

Φόβαμαι σου λέω, φοβάμαι,
από τα βάθη της ψυχής ως τη λαλιά που βγάζω
φοβάμαι
δεν είναι κάτι το καινούργιο που σου λέω
γιατί έτσι ήμουν από τότε που με ξέρω,
μα νόημα δεν βγάζω πια,
απλά φοβάμαι.

Φοβάμαι πως η ζωή αυτή δεν φτάνει
να καλύψει τον ακόρεστο εαυτό μου,
ναι, εδώ μπροστά στο ομολογώ
φοβάμαι πως δεν φτάνει
όσο και αν θέλω να πιστέψω το αντίθετο,
όσο και αν θέλω να αλλάξω πια σελίδα
στο λέω για άλλη μια φορά, φοβάμαι.

Μη με ρωτήσεις όμως τι θα κάνω
αν θα μπορέσω να συμβιβάσω τα ασυμβίμβαστα,
τις τάσεις φυγείς που εκδηλώνονται αυτούσια
παράξενη ψυχή εδρεύει στο κορμί μου
γεμάτη από καλά μα και έναν φόβο ριζωμένο
φοβάμαι σου λέω, φοβάμαι,
πως αν σ' αγαπήσω θα ναι το λάθος μου μοιραίο.

Marialena, 19/3/2008