Στα ξαφνικά

Κι ύστερα χάθηκες ξανά
μέσα στον κρύο τον βορριά
ανοίγωντας μαύρα πανιά
στα πέλαγα του ορίζοντα.

Τρόμαξες φαίνεται πολύ
στο καρδιοχτύπι, στο φιλί
κι έκλεισες μέσα σου βαθιά
του πόθου τα αφανέρωτα.

Αδειάζεις λες από παντού
όταν ξεχάσεις τα του νου
κι ακολουθήσεις τη καρδιά
που θα σε φέρει πιο κοντά.

Μα εσύ θα φύγεις ξαφνικά
όταν θα 'ρθει κάποια βραδυά
που η ψυχή θα λαχταρά
το άγγιγμα στο σώμα σου.

Θα πας μακρυά και θα κρυφτείς,
να μην σε δει ξανά κανείς
μήπως εκεί στα σκοτεινά
σε ανταμώσει ο Έρωτας.

Marialena, 13/02/2008 (αφιερωμένο...)