Image by Barry Chall "Children of the Moon"
Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα
πληγώνουν στο πέρασμά τους,
λύκοι καθώς ουρλιάζουν
μες το ξέφωτο
και άλογα καλπάζουν φρενιασμένα.
Τα μαύρα φεγγάρια της λύτρωσης
αργούν να έλθουν στη πόλη αυτή,
βλέπεις, τα φώτα της παραίσθησης
τα μπέρδεψαν
κι άλλαξαν χαρακτήρα.
Τα μαύρα φεγγάρια απέμειναν
για να θυμίζουν κάτι παράταιρο,
όταν ο ουρανός φοράει
τα πένθιμα
κι εκείνα τον συντρέχουν.
Είναι που όταν κοιτώ
αυτά τα απροσδιόριστα ουράνια σώματα,
ξυπνάνε ερεθίσματα
κρυμμένα,
έτοιμα από καιρό να ξεπροβάλλουν.
Μα όσο τη παρουσία τους
δηλώνουν,
τόσο εγώ τα σπρώχνω
να πάνε πιο βαθιά,
σαν να ναι ακόμα ένα ψέμα.
(c) Marialena, 09/04/2007
Παρασκευή, Απριλίου 13, 2007
Τα Μαύρα Φεγγάρια
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
παντα ρομαντικη...
Καλημέρα Νίκο μου! Και να σκεφθείς πως οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκε αυτό το ποίημα, ήταν κάθε άλλο παρά ρομαντικές...
Σ'ευχαριστώ, καλό σ/κ, Μαριαλένα
Μια ακομα ευχη για τα γενεθλια σου στελνω:Τα μαυρα φεγγαρια να να λαμψουν και να ασημωσουν την καρδια σου.
Φιλια καικαλο σ\κ....
Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα,της λύτρωσης, ν' απορροφήσουν τα χρώματα
της οδύνης, να τα εξαφανίσουν ..
Να λάμψουν στο μπαλκόνι σου, σμαραγδένια κλειδιά να γίνουν ν' ανοίξουν πόρτες κλειδωμένες, ασημένια μονοπάτια να χαράξουν να βαδίσεις
το κρυφό σου πεπρωμένο ...
υ.γ οι ευχές μου για τα γενέθλιά σου μικρή μου
Να είσαι καλά, όσο μπορείς προσπάθησε το ...
Φιλάκια!
Το παλεύω, το παλεύω ωσάν τον σαμουράι μου δεν το βάζω κάτω.
"Μα είναι κάτι νύχτες μοναξιάς που δεν ξημερώνουν, τα δικά σου λόγια σαν καρφιά μέσα μου ματώνουν..."
Κούκλες μου, Παναγιώτα και Αναστασία, πανέμορφα δώρα οι ευχές σας, μοναδικές και γεμάτες αγάπη, όπως εσείς. Σας ευχαριστώ πολύ...
Δημοσίευση σχολίου