Πέμπτη, Μαΐου 25, 2006

Απορίας άξιον!

Γεννήθηκα σε μήτρα ξενική,
ένα πρωί που αποφάσισα να ζήσω
εδώ, στον κόσμο των θνητών,
των καταφρονεμένων.

Αν ήξερα τι ήθελα να γίνω
εδώ, στον κόσμο των τρελλών
και των αλλοπαρμένων,
θα το χα κάνει δίχως δισταγμό.

Όμως φορτώθηκα νωρίς
τα κρίματα των άλλων,
σαν άλλο νόημα ζωής
που βιάστηκα να πάρω.

Και τώρα βρίσκομαι εμπρός
στον όγκο των πραγμάτων,
τραύματα φέρω στη ψυχή
που ολημερίς ματώνουν.

Μάνα γιατί σε διάλεξα
και σένα βρε πατέρα,
γιατί να δοκιμάζομαι
όσο ο καιρός περνάει?

Γιατί όλα είναι εδώ και δυνατά
αρκεί να το θελήσεις,
μου απαντάει το είναι μου
κι ας κάνω πως δεν ακούω.

(c) Μαριαλένα, 25/05/2006 (εν μέσω απολογισμών για να πάμε παρακάτω)

7 σχόλια:

THE_RETURN είπε...

Τόσο απλό, τόσο συγκινητικό, τόσο υπέροχο...

Συγχαρητήρια Μαριαλένα...:)))

Serenity είπε...

:)))

Συνέχισε... ακάθεκτη!!

Marialena είπε...

Η αγάπη σας με δυναμώνει και την έχω πολύ ανάγκη τώρα και πάντα. Σας ευχαριστώ για την υποστήριξη, καλή μέρα σε μια καινούργια ηλιόλουστη μέρα, Μ.

Ανώνυμος είπε...

Με τετοιον εξορκισμο σιγουρα πας παρακατω. Ομορφο!

Marialena είπε...

Αυτό θέλω και γω, αλλά για την ώρα χρειάζεται να ζήσω το μέγεθος του μπλοκαρίσματος ως το μεδούλι μου για να έρθει η κάθαρση. Σ'ευχαριστώ Δόκτωρ μου, εσύ πως είσαι με το δικό σου μονοπάτι? Γαλήνη στη καρδιά σου εύχομαι, Μ.

par-i-saktos είπε...

πολυ αληθινο..δυστυχως...να'σαι παντα καλα

Marialena είπε...

Καλημέρα Παρείσακτε! Και συ να σαι καλά και όλα θα πάνε καλύτερα, Μ.