Ήθελα να μασταν μαζί στη παραζάλη του μεσημεριού,
και να μου χαϊδεύεις τα μαλλιά ξανά και ξανά,
αργά και ηδονιστικά.
Ήθελα να με πάρεις αγκαλιά, μια μεγάλη αγκαλιά
που θα χωρά και τους δυό μας
και θα ναι μεγάλη όσο και η αγάπη μας!
Ήθελα να κοιταζόμαστε στα μάτια και
να μεθάμε με το άρωμα του πάθους μας
ακουμπώντας τα χείλη στο σώμα μας!
Ήθελα να ακούσω την ανάσα σου να μιλά,
ξανά και ξανά, στις αισθήσεις μου
και να συντονίζομαι με τους χτύπους της καρδιάς σου!
Ήθελα να μονογράψω στον έρωτά σου τη σφραγίδα μου
τη μοναδική και απόλυτη παραδοχή πως σου ανήκω,
αγάπη εσύ εκφρασμένη στη στιγμή που όλα γίνονται ΈΝΑ!
(c) Mαριαλένα, 19/05/2006
Παρασκευή, Μαΐου 19, 2006
Στη παραζάλη του μεσημεριού
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Πηγαίος ερωτισμός... :)
Πολύ όμορφο! :))
Καλησπέρα γαληνοτάτη! Ο Έρωτας είναι τόσο όμορφος από μόνος του, οι λέξεις που τον ντύνουν απλά ομορφαίνουν μαζί του...
Έρωτας για τη Ζωή πάνω από όλα, Μ.
ο ερωτας κρυβεται παντου και περιμενει να τον ανακαλυψουμε...τον ανακαλυψα στο ομορφο ποστ σου...
Επίσης πρόσκληση σε ένα νέο λογοτεχνικό σαιτ...
http://www.logokipos.com/
πολυ ομορφο ναι! ειναι ωραιο να ανηκεις (που και που)
Parisaktos & dr. uqbar: Καλοσωρίσατε στη σελίδα της αποτύπωσης των μύχιων σκέψεών μου!
Παρείσακτε, να χαίρεσαι τον έρωτά σου σαν να μην υπάρχει αύριο και εγώ από εδώ θα τον πυροδοτώ για να αγγίζει τη καρδιά που διψάει για κείνον!
Δρ. Να ανήκεις όντας ελεύθερος, υπάρχει κάτι πιο όμορφο από αυτό? ;-} M.
Δημοσίευση σχολίου