Η ανάπαυση του πολεμιστή

Ο πολεμιστής ακούμπησε τα όπλα του χάμω
και σωριάστηκε δίπλα τους αποκαμωμένος.
Ο δράκοντας δεν είχε ακόμα νικηθεί
και ούτε επρόκειτο, εκτός και άν...

Ο πολεμιστής σκούπισε τον ιδρώτα του.
Ήταν συνηθισμένος στην αναμέτρηση,
σχεδόν όλη του τη ζωή.
Αυτός και ο δράκος, σε μια μάχη άνιση.

Ο πολεμιστής θυμήθηκε τις τελευταίες μέρες
πως έφτασε μέχρι τα έγκατα της γης
για να μάθει πως να κερδίζει κάποιες άλλες μάχες,
αλλά αυτήν με τον δράκοντα δεν ήξερε ακόμα πως.

Ο πολεμιστής πήρε μια ανάσα κοφτή και γρήγορη,
νομίζοντας για μια στιγμή πως έβλεπε δράκους τριγύρω
ζωντανούς και φανταστικούς, έτοιμους για μάχη.
Φοβήθηκε τότε πολύ και έκλεισε τα μάτια μήπως χαθούν.

Ο πολεμιστής έσκυψε μήπως αν σηκωνόταν θα του επιτεθούν.
Σε μια στιγμή ένα χέρι πλησίασε το κορμί του απρόσμενα.
Ήταν η πριγκηπέσσα που τον πήρε αγκαλιά και τον χάιδεψε
και τότε ο πολεμιστής έκλαψε με την ψυχή του γι' αυτά που ένιωθε.

Η λύτρωση από τους δράκοντες δεν είχε έρθει ακόμα, τι ειρωνεία!

(C) Μαριαλένα, 16/05/2006 (όταν ένα παραμύθι γίνεται πραγματικότητα)