Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι πετάμε
λίγο πιο πέρα απ' τον μακρυνό ορίζοντα,
στων οριζόνων τα ατέλειωτα χωράφια
κάπου κοντά στο μακρυά μα και το τίποτα.
Ας εξαντλήσουμε τα καύσιμα της πτήσης μας
και λίγο πριν τη συντριβή ας το σκεφτούμε,
άξιζε άραγε το απίθανο ταξίδι μας
ή ήταν πλάνη απ' το μυαλό καθορισμένη?
Λίγο μετά και λίγο πριν να ξεψυχήσουμε
εκεί που η μοίρα θα μας ρίξει το αεροσκάφος,
σώμα μονάκριβο ας μην το σπαταλίσουμε
και την υπέρβαση να κάνουμε στον βράχο.
(c) Μαριαλένα 12/05/2006 (απόγευμα Παρασκευής πετώντας στη γη)
σ.σ. Αυτό είναι το 70o ποίημα σε 2 χρόνια και συνεχίζω ακάθεκτη όσο υπάρχουν άνθρωποι, όσο υπάρχει έμπευση!
Παρασκευή, Μαΐου 12, 2006
Ελεύθερη πτώση
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
... ωραίο, καλό σαββατοκύριακο :-)
Danke! Επίσης Βίστα μου, φιλιά και στον ζουζουνο-Οδυσσέα σου, Μ.
Εν πτήσει, λοιπόν!
Και σε ελεύθερη πτώση...
"There comes a time in a man's life when to get where he has to go - if there are no doors or windows - he walks through a wall"
Αυτό μου θύμισες με την τελευταία σου στροφή (περί υπέρβασης ο λόγος).
Καταπληκτικό!
Μ'αρέσει η αλλαγή που έκανες στη σελίδα σου :)
Kαλησπέρα πριγκηπέσσα μου! Το ποίημα δεν είναι για την αγωνία του θανάτου της θνητότητάς μας, αντίθετα ενώ το έγραφα οραματιζόμουν μια πτήση που πεθαίνει αυτό που ξέρουμε και εκεί στο βράχο γεννιέται κάτι το καινούργιο. Γιν-γιαν, τέλος & αρχή!
Σ'ευχαριστώ, ήταν προφανώς ώρα να ανανεωθεί και το μωρουδάκι μου αυτό, μεγάλωσε άλλωστε, το ροζ ήταν πιο παιδικό. Τώρα ολοκληρώνω κάποια τελευταία στοιχεία και voila! Καλή ξεκούραση και όνειρα γλυκά, σαν το χθεσινό μου ποίημα, Μ.
Τώρα ..πιάνεις μια από τις μεγάλες μου αγάπες (πτήση αεροσκάφους)
"Ας εξαντλήσουμε τα καύσιμα της πτήσης μας
και λίγο πριν τη συντριβή ας το σκεφτούμε,
άξιζε άραγε το απίθανο ταξίδι μας
ή ήταν πλάνη απ' το μυαλό καθορισμένη?"
Ακόμη και αν ήταν πλάνη, όντως άξιζε το ταξίδι...
Άλλωστε δεν είναι μέσω της "πλάνης" που ισιώνει το ξύλο;
Βέβαια, δεν χρειάζεται να εξαντλήσουμε , κατ'ανάγκην , τα καύσιμα.
Ωστόσο, αν είμαστε αρκετά απερίσκεπτοι, και το "fuel" πέφτει στο 0,
τότε πατάμε το κουμπί της ...αυτόματης εκτόξευσης και φεύγουμε με...αλεξίπτωτο.
Πολλά φιλιά.
Καλησπέρα αγαπητέ μου Δ.Π. Αν άξιζε λέει η πτήση? Και βέβαια, αλλά σε αυτήν συγκεκριμένα δεν χρειάζεται η αυτόματη εκτόξευση από τη θέση μας, αλλά η συνειδητή μας μετάβαση από μια κατάσταση σε μια άλλη. Έκανα προβολή σε κάτι που μου συνέβει λίγες μέρες μετά!
φιλιά και από μένα, Μ.
Καλημέρα μαγισσύλα! Το κλειδί ήταν ακριβώς εκεί: η υπέρβαση στο τέλος!
Ετοιμάσου γιατί σε λίγο ανεβάζω ένα καινούργιο που έγραψα, "Το βίωμα". Hope you like it too! M.
Δημοσίευση σχολίου