Είδα σαν όραμα τις μυθικές Δρυάδες
να χορεύουν στο σεληνόφως
πατώντας ανάλαφρα στο φρέσκο χιόνι
Κοίταξα γύρω μου κι ήταν οι λευκές, ολόλευκες νιφάδες
που στροβιλίζονταν αέναα
καθώς χρωμάτιζαν τον ουρανό στο διάβα τους
και χάνονταν ξανά
Τοπίο ντυμένο στα χρώματα της νύχτας
γαλήνιος τόπος με λευκή φορεσιά
και τις Δρυάδες να χορεύουν στο σεληνόφως!
Νύμφες εσείς των Δασών, πλάσματα αιθέρια
πάρτε με μαζί σας
να γίνω φωτιά, αέρας ή νερό
κι απ' τη Γη να πετάξω ελεύθερη για πάντα,
σαν τις νιφάδες, σαν τις Δρυάδες!
(c) Marialena, 11/02/2006, (ένα βράδυ στο Δασικό Χωριό "Δρυάδες")
Δευτέρα, Φεβρουαρίου 13, 2006
Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΔΡΥΑΔΩΝ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
Καλημέρα Μαριαλένα.
Λοιπόν θα σου πω κάτι και ή που θα με βρίσεις, ή που θα μ'ευχαριστήσεις.
Η ποίηση τρελαίνει. Σου το λέω από προσωπική εμπειρία. Σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα μέσα από ένα πρίσμα ή ιδανικό ή κατάμαυρο.
Η αλήθεια είναι, φυσικά, κάπου ανάμεσα.
Οι ποιητές είναι ποιητές επειδή ήταν κακοί εραστές και ζούσαν τον έρωτά τους και τις απογοητεύσεις τους μέσα από τους στίχους. Ε, εμείς που είμαστε νορμαλ άτομα δε πέφτουμε σε τέτοια!
K. μαριαΕΛενα, λόγω ονόματος θα σας αποκαλύψουμε την εκ-πλη-κτι-κη αλήθεια.
Οι Δρυάδες ήταν πραγματικές.
Ήταν οι ορθόδοξες Σίβυλλες. Ήταν η ολονυκτία που κάναν προς τιμή του Οσίου Λιακουρίου (μεγάλη η Χάρη Του).
Φυσικά δεν τον ξέρετε ακόμα σαν Όσιο, αλλά θα γίνει μελλοντικά (όπως αναφέρουν οι προφητείες).
... καλώς, καλώς... μη φωνασκείτε..
φεύγουμε... αντίο σας
Δεν θα σε βρίσω Πορφύριε μην ανησυχείς! Δεν είναι η μοναδική διέξοδος έκφρασης μου η ποίηση, είμαι άνθρωπος με αρκετά ενδιαφέροντα. Μ' αρέσει όμως ο τρόπος που συνθέτεται ένα ποίημα, η διαδικασία της γέννησής του & μετά η έκθεσή του στα μάτια μας! Το ίδιο και για τα πεζά. Διάβασε τα ταξιδιωτικά μου στο Escapeartist.com & θα δεις και το πεζό λόγο σε κάτι που μ' αρέσει πολύ (καταγραφή ταξιδιωτικών εντυπώσεων!). Για να μην λέω πολλά, έχω φυσικά και άλλους τρόπους εκτόνωσης και αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον, τόσο σε φυσικό όσο και σε πνευματικό επίπεδο. Δεν σκοπεύω να χάσω τα μυαλά μου σύντομα, μου έδωσε κάτι καλό η Φύση & γω θα το πετάξω? Το ταξίδι μου μέσα στη ζωή κάνω & όπου με βγάλει Πορφύριε! Φιλιά & σ' ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου, τα λέμε, Μ.
@ FunEL: Δέσποτα ευλόγησον! Γουστάρω να ρθει και ο Πάνας να έχουμε και ηχητική υπόκρουση στη δέηση. χαρ, χαρ,χαρ! Α, να πω & στον Θωρ να ρθει ως μετάκληση από το εξωτερικό, να χουμε και συμμετοχή άλλων πιστών. Καλή ιδέα!
Πολύ pagan η κατάσταση εδώ μέσα.. γουστάρω!!
Να σου πω όμως μια σκέψη "βρώμικη" που είχα στην ερημιά? Ήθελα η διαταραγμένη, να έχω λέει και το laptop παρέα για να γράφω στη μέση του πουθενά! Α, ρε διαστροφή που κουβαλάει ο άνθρωπος (για μένα μιλάω για να εξηγούμαστε...) Μ. ;-}
Πολύ όμορφο, marialena. Με μετέφερες αυτόματα στην εμπειρία σου.
κ.pofiry petrovich, η άποψή σας συγγενεύει περισσότερο με ...κακή επιστημονική φαντασία, παρά με την πραγματικότητα.
Αν είστε ποιητής, δικαιούσθε να ομιλείτε, αν όχι, και πάλι να δικαιούσθε να ομιλείτε, όχι όμως εκφέροντας εξωπραγματικές "διαγνώσεις".
Η ποίηση δεν τρελλαίνει διότι ένας "ήδη τρελλός" δεν μπορεί πλέον να τρελλαθεί!(Όπως δεν μπορείς, ή δεν έχει νόημα ...να βρέξεις το νερό).
Όλοι οι άνθρωποι είναι εξ ορισμού τρελλοί. Διαφοροποιούνται μόνο από το γεγονός αν η "τρέλλα" τους είναι καλοήθης ή κακοήθης.
Και αν διαβάσετε ένα κάρο επιστημονικές έρευνες και στατιστικές, πρώτοι στον έρωτα έρχονται οι ποιητές με τελευταίους τους ...πολιτικούς! (με τόσες έγνοιες που κουβαλούν...)
Μαριαλένα,
Χάρηκα που με αφορμή τον Byron σε γνωρίζω.
Διαφωνώ με τον porfiry petrovich. Η ποίηση δεν τρελλαίνει πάντα. Η ποίηση είναι συχνά το αποτέλεσμα της τρέλλας. Αλλά σάμπως, ξέρουμε τι είναι τρέλλα? Κατά τη γνώμη μου, είναι η μοναξιά στην οποία οδηγείται ένα πολύ φωτισμένο μυαλό μέσα από την παραδοχή της Τέχνης σαν μοναδικής και αδιαμφισβήτητης αλήθειας. Θα με ενδιέφερε πολύ η άποψή σας πάνω σ' αυτό αγαπητέ porfiry petrovich.
Το μόνο βέβαιο είναι οτι η έκφραση είναι συχνά συνόνυμη με την έκθεση και η έκθεση προυποθέτει θάρρος. Γι αυτό το θάρρος σε συγχαίρω Μαριαλένα. Θα σ' επισκέπτομαι συχνά.
Θα χαρώ να βλέπω τα βήματα της Μάτζικα ντε Σπελ να έρχονται στις σελίδες μου! Με τρέλλα ή χωρίς! M. ;-}
Δημοσίευση σχολίου