Τρίτη, Φεβρουαρίου 03, 2009

Χρυσή Βροχή

Έχω ξεχάσει πως είναι τα μάτια σου,
και πόσο υγρά κοιτούσαν προς το άπειρο,
έχω ξεχάσει πως τα βρεγμένα σου μαλλιά
έσταζαν,
καθώς σταγόνες κύλαγαν στο αντρίκιο
μέτωπό σου,
έχω ξεχάσει πως ήταν το χάδι μου
στο μάγουλο
και το φιλί στο στόμα,
εκείνο το δειλό, το παιχνιδιάρικο,
που δίνεις όταν θέλεις να
γευτείς την ομορφιά στα χείλη σου.

Έχω ξεχάσει πως μοιάζει να με παίρνεις
αγκαλιά
για να κουρνιάσουμε στο ίδιο το κρεβάτι,
μετά του έρωτα τα πιο γλυκά ταξίδια
που κάναμε εσύ και εγώ αντάμα
κι έπειτα μες τη γαλήνη τα κορμιά
να ησυχάζουν,
έχω ξεχάσει της φωνής σου τη χροιά
και το χαμόγελο να σκάει σαν το φεγγάρι,
έτσι είναι αυτά τα πράγματα θα πεις
όταν πάψεις να ακούς,
της μιας καρδιάς ή και των δυό το καρδιοκτύπι.

Μα δεν ξεχνώ πόσο πονούσα που
ξεμάκραινα από σένα,
πόσο σ' αγάπησα χωρίς να στο έχω πει,
πόσο μου λείπει η ζεστή η αγκαλιά σου
και ένα χάδι που για μένα είναι εκεί,
πως να ξεχάσω τα όσα ένιωσα για σένα
πως να φιμώσω της καρδιάς μου τη φωνή,
δεν είναι εύκολο να λες
"όλα είναι εντάξει",
όταν μου λείπει του έρωτά σου η καταιγίδα
που όταν κοπάσει,
γίνεται η πιο χρυσή βροχή...


Golden rain, image by www.spaceroom.co.nz

Marialena, 28/12/2008

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

και άφησα την νύχτα να πλαγιάσει πλάι μου, γιατί εκείνη μόνο ξέρει να μου πει που βρίσκεται η παλιά μου αγάπη. Μετά την άφησα να με τυλίξει σε έναν μανδύα σκοτεινό, ζεστό επειδή μου ψιθύρισε ότι εκεί θα βρω ίχνη από το άρωμα της και μια στάλα νέκταρ από τα χείλη της. Γιατί βλέπεις ενώ εγώ θέλω να ξεχάσω, δεν μπορώ...

Marialena είπε...

Ακόμα κι έτσι, αυτά που έγραψες είναι πολύ όμορφα... όσο οι σκέψεις χορεύουν στο μυαλό σου, μέρες και νύχτες ολάκερες, τότε ακόμα θα γυρνούν να σε στοιχειώνουν, μα θα έλθει και εκείνη η στιγμή που θα ξεχνάς αυτά που κάποτε θυμόσουν.

L'Arc-en-Ciel είπε...

¿noʎ ǝɹɐ ʍoɥ ¡oןןǝɥ

you have a nice blog my friend ^^!
if you got time, please visit mine.