Τρίτη, Δεκεμβρίου 09, 2008

Του Έρωτα τα πάθη


Lovers making out, image by imagine.com

Του Έρωτα και της Σιωπής σταλάγματα,
σκόρπια διαμάντια θαμμένα μες τη λάσπη
αυτή ήταν η αύρα του αντίο μας
να τι απέμεινε γυρίζοντας τη πλάτη.

Του Έρωτα και της Φωτιάς ανάκλαση,
πέτρες ριγμένες στην ακτή να περπατήσεις
λόγια πικρά που δίχως νόημα εκστομίστηκαν,
μήπως της θύμησης τη πόρτα τη σφαλίσεις.

Του Έρωτα και της Δροσιάς δροσοσταλιά,
καθώς το πρώτο φως προβάλλει στον αέρα
να σε κρατήσω όσο και αν θέλησα απέτυχα,
ήσουν απρόθυμος να το κάνεις να κρατήσει.

Του Έρωτα και της Φυγής περίγραμμα,
πόσο μου λείπεις δεν μπορείς να το μαντέψεις,
ήσουν εσύ το μυστικό του Παραδείσου μου
ή μήπως η Κόλαση σαν την αγάπη σου να μοιάζει.

Marialena, 21/10/2008

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

σε Ευχαριστώ που με κάνεις και δακρύζω , είναι όλα υπέροχα, και δεν νιώθω και μονος μου.

Marialena είπε...

Όλοι μας είμαστε πλάσματα του Θεού, όλοι μας πονάμε, γελάμε, κλαίμε, αγαπάμε...

Δεν είσαι μόνος σου και αν νιώθεις έτσι, είμαι σίγουρη πως στον περίγυρό σου υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μπορείς να μιλήσεις και να εμπιστευτείς, όπως και εκείνοι εσένα.