Προδότης Ονείρων

Με έρωτες παλιούς ξεθωριασμένους
και ποιήματα που έμειναν στο ράφι,
άφησες τη ζωή σου σε μιαν άκρη
και έφυγες μακριά βασανισμένος.

Με πρόσωπα που έμοιαζαν οικεία
και με ψυχές στο άβατο σταλμένες,
με πόρτες μυστικές καλά κρυμμένες
έζησες μια ζωή ανυπαρξίας.



Με μάτια που δεν έβλεπαν μπροστά τους
και με αισθήσεις για πάντα κοιμησμένες,
με χάντρες στο λαιμό σου περασμένες
έκανες κύκλους χαράζωντας πορεία.

Με κέντρο της κραυγής σου την ορφάνεια
και μέλι να σταλλάζει από τον πόθο,
όρια έθεσες απάνθρωπα ορισμένα
κι έγινες όμοιος με προδότη των ονείρων.

Marialena, 30/9/2008