Μικρό Ερωτικό: Το κάλεσμα του έρωτα

Θέλω να νιώσω την ανάσα σου στο πλάι μου,
τη μυρωδιά απ' το κορμί σου στα σεντόνια
θέλω να πάρω το πρόσωπό σου μες την χούφτα μου
και να χαϊδεύω τα μαλλιά σου δίχως έννοια.

Θέλω σαν όνειρο να ρθεις ξανά στο δρόμο μου,
να θες και συ να απαγγιάσεις πια κοντά μου
μέρα και νύχτα να σιμώνουνε τα σώματα
και αγκυροβόλι να γενεί η αγκαλιά μου.



Θέλω να δω τα μάτια σου να λάμπουνε,
κάθε φορά που θα αναφέρεις το όνομά μου
καθώς οι χτύποι της καρδιάς σου δυναμώνουνε
υπακούωντας στον πόθο σου να έλθεις πιο κοντά μου.

Θέλω το κάλεσμα του έρωτα μη χάσουμε,
όταν θα έλθει η κατάλληλη η ώρα
που θα σημάνουν τα ένστικτα τα ορμέμφυτα
και δεν θα θέλεις πια να φύγεις μακριά μου.

Marialena, 6/6/2008

Πες μου

Πες μου λοιπόν μήπως με αγάπησες τυχαία,
τόσες φορές που την ανάσα σου κρατούσες
πες μου γιατί τα παραμύθια τα ωραία,
τέλος και αρχή έχουνε τάχα προδωμένο.

Πες μου ξανά τι στο μυαλό σου τριγυρίζει
κι άνεμος γίνεσαι δρυμής και παγωμένος,
πες μου τα λόγια που μονάχος σου μιλούσες
σαν να ξεσπούσε καταιγίδα μεσοπέλαγα αραγμένος.

Πες μου αν θες τα όνειρά σου που θυμάσαι,
ή τους κρυφούς σου στεναγμούς μόνος το βράδυ
πες μου παιχνίδια του φωτός στην αγκαλία σου,
καθώς το πλοίο αγκυροδένει με ένα χάδι...

Marialena, 2/6/2008

Μιαν αγάπη αφήνω

Καπνός και φωτιά,
στα μάτια μια λάμψη
σε κοιτώ - με κοιτάς,
σκέφτομαι τι έχει αλλάξει.

Πως περνάει ο καιρός,
πως κυλάει η μέρα
σαν παιδί μοναχό,
σε μια άδεια εξέδρα.



Σε κοιτώ - με κοιτάς,
προσπαθώ να εμφαθύνω
στου αετού τα φτερά,
μιαν αγάπη αφήνω.

Καπνός και φωτιά
την ψυχή μου σου δίνω,
στον βωμό σου μπροστά
μια πνοή παραδίνω.

Marialena, 2/6/2008

Είπα να σε ξεχάσω

Είπα να σε ξεχάσω...
μα κάθε μέρα που περνά
και κάθε νύχτα που κυλά
μες το μυαλό μου πάλι θα σε φέρει.

Κι όσο κυλούν οι εποχές
τα ίδια πάλι σαν και χθες,
θα λέω πως περνώ ξανά
όταν ο χρόνος σταματά.


Forget me not - original painting by Oleg Zhivetin @ www.bnr-art.com

Πες μου έναν τρόπο για να βρω
μην δω στον δρόμο μου γκρεμό
όταν οι κτύποι της καρδιάς
θυμίζουν κάτι απ' τα παλιά.

Είπα να σε ξεχάσω...
μα κοίτα τώρα πράγματα,
της θύμησης τα σκιάγματα
το όνομά σου στα χείλη μου προβάλλουν.

Marialena, 15/5/2008